H χώρα μας ήδη διατρέχει 43 χρόνια από την ένταξή της, πρώτα στην EOK και στη συνέχεια στην E.E. και κατά συνέπεια μπορεί ο καθένας να εξαγάγει πλέον αντικειμενικά συμπεράσματα. H ένταξη αποτέλεσε βασική επιλογή της άρχουσας τάξης στην αναζήτηση προστάτη, προκειμένου να σταθεροποιήσει την εξουσία της πάνω στο λαό. Όμως για τον ίδιο το λαό, ο οποίος ούτε καν ρωτήθηκε, επισώρευσε βαρύτατες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Μ-Λ ΚΚΕ σε ό,τι αφορά την αγροτική οικονομία (Γεωργία, Κτηνοτροφία, Αλιεία, Δάση, κλπ.), η κατάσταση εξελίσσεται ήδη σε πραγματική τραγωδία.
- Tο 1981 είχαμε 972.000 αγρότες, δηλ. το 28% του ενεργού πληθυσμού (3.450.000)
- Το 2020, είχαμε 510.400 αγρότες, δηλ. το 12,5%.
- Tο 1981 η συμμετοχή της Αγροτικής Οικονομίας στο AEΠ ήταν 15%, ενώ το 2020 3,5%.
- Tο 1981 το Αγροτικό Εμπορικό Ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό με 73,367 εκατ. ευρώ (25 δις δρχ.), ενώ το 2022 ήταν ελλειμματικό με 750 εκ. ευρώ
Ήδη πάνω από 450.000 φτωχομεσαία αγροτικά νοικοκυριά έχουν ξεκληριστεί, εγκαταλείποντας για πάντα την αγροτική δραστηριότητα. Tο φάσμα της καταστροφής προβάλλει απειλητικό καθώς η απόφαση που ξεκόβει ή και καταργεί κάθε επιδότηση, ενίσχυση, βοήθεια από τη γεωργική παραγωγή, έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή στην αγροτιά που αντιστέκεται αντλώντας δύναμη, σαν τον μυθικό Aνταίο, από το κομμάτι της γης που της έχει απομείνει.
Kάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζει και αγωνίζεται ο λαός μας, το σύνθημα του
M-Λ KKE: «Έξω η Eλλάδα από την ιμπεριαλιστική E.E.», προτρέπει σε συνεχείς και αδιάλειπτους μαζικούς και οργανωμένους αγώνες για την απόκρουση της αντιλαϊκής-αντιαγροτικής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων Ν.Δ., ΠAΣOK και ΣΥΡΙΖΑ, την απαλλαγή της χώρας από τα βαριά δεσμά της εξάρτησης και την έξοδό της από την οικονομική και πολιτική κηδεμονία του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου που κρύβεται κάτω από τον μανδύα της τάχα δημοκρατικής E.E.
Kατ' αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν εννοούμε μία «έξοδο» από την EE που ενδεχομένως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί υπό τη σημερινή κυριαρχία της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, η οποία βεβαίως θα προϋπέθετε την ένταξή της σε μία άλλη «ομπρέλα» συμφερόντων, απόλυτα εναρμονισμένη με τα εξαρτημένα χαρακτηριστικά της. Εμείς, εννοούμε «έξοδο» από την EE, την αποτίναξη της διπλής κυριαρχίας της ξενόδουλης αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών πατρόνων της.
Όταν η χώρα μας εντάχθηκε στην EOK, συναλλαγματοφόρες και παραδοσιακές καλλιέργειες (καπνά, αμπέλια, πορτοκαλιές, ζαχαρότευτλα, αλιεύματα, χωρική πτηνο-κτηνοτροφία) έδιναν τον τόνο στις εξαγωγές. Υπήρχε αυτάρκεια στα δημητριακά, τη ζάχαρη, στο κρέας των αμνοεριφίων, το χοιρινό, το κρέας πουλερικών, τα ψάρια, τη βιομηχανική τομάτα, τα κηπευτικά.
Σήμερα, η χώρα μας εισάγει τα πάντα. Έτσι έφθασε η Ελλάδα της πορτοκαλιάς και της λεμονιάς, να εισάγει αποξηραμένους Βραζιλιάνικους χυμούς ή λεμόνια Αργεντινής, εγκαταλείποντας τις μεγάλες αγορές της Ανατ. Ευρώπης. Μειώθηκε η καπνοκαλλιέργεια περίπου στο 90%, μειώθηκε η τευτλοκαλλιέργεια, έκλεισαν δύο εργοστάσια ζάχαρης, έχουμε μείωση σε βασικά προϊόντα, στο βαμβάκι, στα σιτηρά, στο καλαμπόκι, έχουμε προβλήματα με τα αμπέλια, το κρασί, το λάδι, τις ελιές, κ.ά..
Ωφελήθηκε ή όχι ο Έλληνας αγρότης από την ένταξη στην EE;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι εισροές που πήρε η χώρα μας από τα διάφορα διαρθρωτικά Ταμεία ενίσχυσαν ένα μικρό τμήμα της οικονομικά ευρωστότερης αγροτιάς. Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία των φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών όχι μόνο δεν ωφελήθηκε, αλλά κυριολεκτικά συνεχίζει να αφανίζεται. Και επειδή οι διάφορες πολιτικές κρίνονται από το αποτέλεσμα και από την προοπτική που δίνουν, ας δούμε με πραγματικά στοιχεία αν ωφελήθηκε ή όχι η μεγάλη μάζα της αγροτιάς μας από την ένταξη μας στην E.E.:
Ο κόσμος της αγροτιάς θα πρέπει να δυναμώσει τη συμμετοχή του στις αγροτικές κινητοποιήσεις για την ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων που θα δώσουν μια προσωρινή ανακούφιση. Επιδιώκοντας το σταδιακό ανέβασμα της πάλης μέχρι το επίπεδο της γενικής πολιτικής πάλης για τα πανεθνικά προβλήματα, για την έξοδο της χώρας από την EE, και το σπάσιμο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα περίοδο έξαρσης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με πολύ δυσμενέστερους όρους παραγωγής αγροτικού προϊόντος για τα φτωχομεσαία νοικοκυριά που καλούνται να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης, με την καταστροφή τους, τη συντριβή τους, τον αφανισμό τους.
Αναπόφευκτα λοιπόν δεν υπάρχει άλλος δρόμος επιβίωσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς παρά ο δρόμος του αγώνα, και η σύνδεση του αγώνα αυτού με τους αγώνες των άλλων καταπιεσμένων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Kατ' αρχή να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν εννοούμε μία «έξοδο» από την EE που ενδεχομένως θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί υπό τη σημερινή κυριαρχία της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, η οποία βεβαίως θα προϋπέθετε την ένταξή της σε μία άλλη «ομπρέλα» συμφερόντων, απόλυτα εναρμονισμένη με τα εξαρτημένα χαρακτηριστικά της. Εμείς, εννοούμε «έξοδο» από την EE, την αποτίναξη της διπλής κυριαρχίας της ξενόδουλης αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών πατρόνων της.
Όταν η χώρα μας εντάχθηκε στην EOK, συναλλαγματοφόρες και παραδοσιακές καλλιέργειες (καπνά, αμπέλια, πορτοκαλιές, ζαχαρότευτλα, αλιεύματα, χωρική πτηνο-κτηνοτροφία) έδιναν τον τόνο στις εξαγωγές. Υπήρχε αυτάρκεια στα δημητριακά, τη ζάχαρη, στο κρέας των αμνοεριφίων, το χοιρινό, το κρέας πουλερικών, τα ψάρια, τη βιομηχανική τομάτα, τα κηπευτικά.
Σήμερα, η χώρα μας εισάγει τα πάντα. Έτσι έφθασε η Ελλάδα της πορτοκαλιάς και της λεμονιάς, να εισάγει αποξηραμένους Βραζιλιάνικους χυμούς ή λεμόνια Αργεντινής, εγκαταλείποντας τις μεγάλες αγορές της Ανατ. Ευρώπης. Μειώθηκε η καπνοκαλλιέργεια περίπου στο 90%, μειώθηκε η τευτλοκαλλιέργεια, έκλεισαν δύο εργοστάσια ζάχαρης, έχουμε μείωση σε βασικά προϊόντα, στο βαμβάκι, στα σιτηρά, στο καλαμπόκι, έχουμε προβλήματα με τα αμπέλια, το κρασί, το λάδι, τις ελιές, κ.ά..
Ωφελήθηκε ή όχι ο Έλληνας αγρότης από την ένταξη στην EE;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι εισροές που πήρε η χώρα μας από τα διάφορα διαρθρωτικά Ταμεία ενίσχυσαν ένα μικρό τμήμα της οικονομικά ευρωστότερης αγροτιάς. Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία των φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών όχι μόνο δεν ωφελήθηκε, αλλά κυριολεκτικά συνεχίζει να αφανίζεται. Και επειδή οι διάφορες πολιτικές κρίνονται από το αποτέλεσμα και από την προοπτική που δίνουν, ας δούμε με πραγματικά στοιχεία αν ωφελήθηκε ή όχι η μεγάλη μάζα της αγροτιάς μας από την ένταξη μας στην E.E.:
- Oδηγήθηκαν στην καταστροφή πάνω από 450.000 φτωχομεσαία αγροτικά νοικοκυριά, ενώ άλλα περίπου 67.000 αντιμετωπίζουν τον άμεσο κίνδυνο της κατάσχεσης της γης τους για ληξιπρόθεσμα χρέη κυρίως προς την ATE που ανέρχονται σε αρκετά δις ευρώ
- Οδηγήθηκαν στο κλείσιμο, οι μεγαλύτερες Αγροτικές Συνεταιριστικές Οργανώσεις (KYΔEΠ, ΣYNEΛ, AΓNO, KΣOΣ, κλπ.).
- Οδηγήθηκε σε μαρασμό σημαντικός αριθμός αγροτικών προϊόντων όπως ο καπνός, η σταφίδα, τα εσπεριδοειδή, τα ζαχαρότευτλα, η βιομηχανική τομάτα, βοδινό και κρέας πουλερικών και αμνοεριφίων, τα ψάρια κλπ. εξ αιτίας των επιβαλλόμενων ποσοστώσεων, προστίμων συνυπευθυνότητας και λοιπών κινήτρων αποθάρρυνσης, αλλά και της ληστρικής πολιτικής των κάθε λογής μονοπωλίων
Ο κόσμος της αγροτιάς θα πρέπει να δυναμώσει τη συμμετοχή του στις αγροτικές κινητοποιήσεις για την ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων που θα δώσουν μια προσωρινή ανακούφιση. Επιδιώκοντας το σταδιακό ανέβασμα της πάλης μέχρι το επίπεδο της γενικής πολιτικής πάλης για τα πανεθνικά προβλήματα, για την έξοδο της χώρας από την EE, και το σπάσιμο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα περίοδο έξαρσης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με πολύ δυσμενέστερους όρους παραγωγής αγροτικού προϊόντος για τα φτωχομεσαία νοικοκυριά που καλούνται να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης, με την καταστροφή τους, τη συντριβή τους, τον αφανισμό τους.
Αναπόφευκτα λοιπόν δεν υπάρχει άλλος δρόμος επιβίωσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς παρά ο δρόμος του αγώνα, και η σύνδεση του αγώνα αυτού με τους αγώνες των άλλων καταπιεσμένων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.
