Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι αναγκασμένος να επιχειρήσει ένα restart. Η μετεωρική του άνοδος διακόπηκε, αλλά η προσγείωση δεν ήταν καταστροφική. Χρειάζεται να «εφεύρει» ένα νέο διακύβευμα, με λιγότερο «πρόσωπο» και (πολύ) περισσότερη πολιτική. Αν ναι, τότε το εγχείρημα μπορεί να αποκτήσει νέο ενδιαφέρον στη συνέχεια.
Ο Θανάσης Τσεκούρας γράφει στο σάιτ ieidiseis:
"Γιατί δεν πέτυχε η συνταγή Κασσελάκη
Η φωτογραφία ενός μετεωρίτη σε άνοδο και σε πτώση
Ο Μητσοτάκης υπέστη μια βαριά πολιτική ήττα στις εκλογές της Κυριακής. Για δυο 24ωρα βρίσκεται στο γραφείο του, ζυγιάζει τις αποφάσεις του και αναμένουμε τις κινήσεις του. Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνει, ούτε αν επιλέξει τις σωστές πρωτοβουλίες, αλλά αυτή είναι η δουλειά ενός πολιτικού.
Ο Κασσελάκης εξαφανίσθηκε οικογενειακά στις Σπέτσες, αφού το βράδυ της Κυριακής πήγε με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μπαρ στου Ψυρρή. Επίσης, όπως για τον Μητσοτάκη, δεν γνωρίζουμε ούτε τι σκέφτεται, ούτε τι θα κάνει. Απλώς, η μέθοδος, η χαλάρωση και οι Σπέτσες δεν είναι η μέθοδος ενός πολιτικού.
Ο Μητσοτάκης υπέστη μια βαριά πολιτική ήττα στις εκλογές της Κυριακής. Για δυο 24ωρα βρίσκεται στο γραφείο του, ζυγιάζει τις αποφάσεις του και αναμένουμε τις κινήσεις του. Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνει, ούτε αν επιλέξει τις σωστές πρωτοβουλίες, αλλά αυτή είναι η δουλειά ενός πολιτικού.
Ο Κασσελάκης εξαφανίσθηκε οικογενειακά στις Σπέτσες, αφού το βράδυ της Κυριακής πήγε με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μπαρ στου Ψυρρή. Επίσης, όπως για τον Μητσοτάκη, δεν γνωρίζουμε ούτε τι σκέφτεται, ούτε τι θα κάνει. Απλώς, η μέθοδος, η χαλάρωση και οι Σπέτσες δεν είναι η μέθοδος ενός πολιτικού.
Για να μιλήσουμε για τα ουσιώδη, το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής δεν ήταν ούτε θρίαμβος, ούτε καταστροφή για τον Κασσελάκη. Πέρασε όμως αρκετά κάτω από τον πήχη που ο ίδιος είχε βάλει για τον εαυτό του και κάτω από τις προσδοκίες που ίδιος είχε δημιουργήσει. Είναι γνωστό ότι ο ίδιος και το περιβάλλον του επιθυμούσαν ένα 17-18% και κάποιοι πιο αισιόδοξοι «έβλεπαν» το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπερνά το 20%.
Οι ελπίδες δεν συναντήθηκαν με την πραγματικότητα και έγιναν ψευδαισθήσεις.
Τι πήγε λάθος
Όπως το πρόσωπο - Κασσελάκης εμφανίστηκε ορμητικά στον προσκήνιο, δημιούργησε ελπίδες και προοπτικές στον κόσμο, απέκτησε σημαντική δύναμη και δυναμική, με τον ακριβώς ανάλογο τρόπο, στην πορεία δεν κατάφερε να απογειώσει την προοπτική του. Τουναντίον, οδηγήθηκε σε μια απότομη προσγείωση με το 15% της Κυριακής.
Ο Στέφανος, στη μετεωρική του άνοδο, πιστώνεται με ορισμένες σημαντικές επιτυχίες. Παρέλαβε ένα κόμμα φθαρμένο και τοξικό, σχεδόν αποκρουστικό για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Ορφανό από τον ιδρυτή του, μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα. Επικράτησε πάνω από την «αρχαία σκουριά» της Αριστεράς. Το απάλλαξε από τα στελέχη που ταλαιπώρησαν τον Τσίπρα και βασάνισαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τα οδήγησε με το κωμικό εκλογικό αποτέλεσμα της Νέας Αριστεράς στην έξοδο από την πολιτική. Δημιούργησε ένα νέο πολιτικό ακροατήριο που μέχρι τώρα βαριόταν τα χασμουρητά μιας δήθεν Αριστεράς. Κράτησε ένα κόμμα που μπορεί να μην θύμιζε σχεδόν σε τίποτα τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κατοικούσε στο ίδιο πολιτικό «οικόπεδο».
Μέχρι εδώ, όμως με τα καλά. Ο Στέφανος πίστεψε απεριόριστα στο κλισέ «Το νέο κόμμα είμαι Εγώ». Στην προσωπική του ακτινοβολία και την επικοινωνιακή του λάμψη. Στην απόλυτα προσωποκεντρική πολιτική. Μετέτρεψε την πολιτική σε έναν διαρκή ακτιβισμό. Από τη Γάζα μέχρι τα πρωϊνάδικα, την ίδια σχεδόν μέρα, την ίδια στιγμή.
Όμως ο ακτιβισμός δεν είναι πολιτική. Ούτε το τρέξιμο μέθοδος «διακυβέρνησης». Ούτε για το κόμμα, ούτε πολύ περισσότερο για τη χώρα. Η πολιτική επιβάλλει ορισμένες αναγκαιότητες. Σχέδιο, στρατηγική, πολιτικές προτάσεις. Ιδέες συγκροτημένες για τα προβλήματα της κοινωνίας. Όχι ασύνδετες προτάσεις, ανακατεμένες λέξεις, συνθήματα, «φρέσκα» ή παλιομοδίτικα. Η πολιτική απαιτεί μια «ομάδα» δίπλα στον αρχηγό. Πρόσωπα χρήσιμα, όχι φθαρμένα, που να εκφράζουν το νέο. Αλλά με συγκρότηση, γνώσεις και επάρκεια που διασφαλίζει ότι μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας.
Ο Στέφανος όλα αυτά τα υποτίμησε και τα απαξίωσε, με αποτέλεσμα τη «γλυκόπικρη» εκλογική ήττα της Κυριακής.
Τα όρια μιας προσωπικής πολιτικής είχαν φανεί από τις προηγούμενες εβδομάδες. Η ακατανόητη αυτοπαγίδευση στη συζήτηση για το «πόθεν έσχες» τα έδειξε. Όπως και η κόπωση του TikTok και της εκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ. Στη ζωή, το νέο και το φρέσκο πάντοτε συναρπάζουν. Κουράζουν όμως γρήγορα όταν παραμένουν στην «πρώτη ματιά» και δεν γεμίζουν με λόγο και περιεχόμενο.
Θέλοντας ή μη, ο Κασσελάκης είναι αναγκασμένος τώρα να επιχειρήσει ένα restart. Η μετεωρική του άνοδος διακόπηκε, αλλά η προσγείωση δεν ήταν καταστροφική. Χρειάζεται να «εφεύρει» ένα νέο διακύβευμα, με λιγότερο «πρόσωπο» και (πολύ) περισσότερη πολιτική. Αν ναι, τότε το εγχείρημα μπορεί να αποκτήσει νέο ενδιαφέρον στη συνέχεια.
Αν όχι, η μοίρα των μετεωριτών είναι γνωστή.
