Μια φορά κι έναν καιρό, έδωσε συνέντευξη βαρυσήμαντη ο Φρανκ Σινάτρα στο περιοδικό “Esquire” (είχε ακόμη περιοδικά τον περασμένο αιώνα, όχι μόνο τιβί και ίσταγκρα!) κι όταν τον ρωτήσανε σε ποιόν Θεό πίστευε, απάντησε ευθέως:
Στις γυναίκες, στο πιοτί, στη Βίβλο, σε ό,τι με βοηθάει να βγάλω τη νύχτα…
Το διάβασε το ανωτέρω ο μέγας Αμερικάνος τραγουδοποιός Κρις Κριστόφερσον, το εντύπωσε, το χώνεψε κι έκατσε και συνέθεσε πριν από πενήντα τέσσερα χρόνια μια από τις πλέον πολυπαιγμένες μπαλάντες όλων των εποχών. Το “Help me make it through the night”, ελληνικά “Τη νύχτα να βγάλω, βοήθα” σε απόδοση δική μου, ρεπόρτερ Ξανθάκης εδώ.
Και πάμε να θυμηθούμε μερικούς απ’ τους στίχους έτσι για το γιόλο που λέγανε κάποτε οι φασαίοι:
Τι είναι σωστό και τι είναι λάθος
δε με νοιάζει
και να καταλάβω δεν το προσπαθώ
Άσε το αύριο στον Βελζεβούλη
γιατί σήμερα Θε’ μου,
χρειάζομαι έναν φίλο
Το χτες ψόφησε και χάθηκε
και το αύριο είναι άφαντο
Θε’ μου δεν μπορώ άλλο μόνος μου
τη νύχτα να βγάλω, βοήθα
Και αυτό αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες είναι ακριβώς το διακύβευμα των μεθαυριανών ευρωεκλογών.
Ούτε η σύνθεση του ευρωκοινοβουλίου είναι, ούτε η περαιτέρω ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής ενότητας, ούτε οι πρωτοβουλίες που θα αναλάβουν οι ευρωβουλευτές, ούτε οι συνεργάτες που θα απασχολήσουν και τα μπικικίνια που θα εισπράξουν, ούτε οι διακηρύξεις που θα υποστηρίξουν, ούτε καν το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης, που κάθε μέρα που περνάει θυμίζει όλο και περισσότερο σημαία από νάιλον, σημαία πλαστική. Σημαία ευκαιρίας…
Το διακύβευμα των μεθαυριανών ευρωεκλογών είναι να λάβουμε μια ελάχιστη παρηγορία σε αυτή τη μακρά, την ατελείωτη νύχτα που μας έχει καταπιεί. Ούτε θαύματα, ούτε μαγικά, ούτε Χάρυ Πότερ, ούτε ένα φωτεινό μονοπάτι για ένα ολόλαμπρο αύριο. Άσε, ευχαριστούμε πολύ, χορτάσαμε από υποσχέσεις και διαγράμματα, γκώσαμε από απλικέσιες και Ελλάδα 2.0, τιγκάραμε από παραμύθα και φούμαρο, τώρα που η καντήφλα έχει αγγίξει μεδούλι, μήπως μπορείς να μας κρατήσεις λίγο το χέρι; Για να μην κλατάρουμε εντελώς, για να μην ισοπεδωθούμε εντελώς, για να μην γίνουμε χίλια κομμάτια και δεν μαζευόμαστε ύστερα ούτε με gps…
Απλό είναι, πάρα πολύ απλό.
Κι όποιος το κατάλαβε θα δρέψει δάφνες μεθαύριο στην κάλπη!
Υ.Γ.: Ον ε λάιτερ νόουτ, που λένε και στο Κεντάκι, συζητούσα προχτές με ένα φίλο μου για αυτό το καινούριο το κόλπο της πυροπροστασίας στα εξοχικά τα σπίτια και της μελέτης του μηχανικού που θα κοστίσει μίνιμουμ 500 ευρώ και πως πάει να κάνει πίσω η κυβέρνηση γιατί έχει υψωθεί κύμα διαμαρτυρίας και τι γύρισε και μου είπε:
“Συγγνώμη, για ένα σπιτάκι που έχω στην Αρκαδία πληρώνω τρακόσια ευρώ ΕΝΦΙΑ το χρόνο και τώρα θα με βάλουν να δώσω σχεδόν τα διπλά έτσι για την ατομική ευθύνη; Είναι με τα καλά τους; Αυτοί που υποσχέθηκαν ότι θα ανακουφίσουν τη μεσαία τάξη, έρχονται σήμερα να μας αρμέξουν απ’ όλες τις μπάντες;»
Τον άφησα να πληρώσει τον εσπρέσσο…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (7.6.2024)