Πλησιάζοντας στις ευρωεκλογές οι ηγεσίες ανοίγουν τα χαρτιά τους και προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα. Στην περιοχή της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης έχει ξεκινήσει δειλά η συζήτηση για το ενδεχόμενο συνεργασιών. Συμμετέχουν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά. Στην πρώτη φάση ενεπλάκησαν στελέχη των κομμάτων. Σιγά σιγά όμως μπήκαν και οι ηγεσίες στο παιχνίδι. Με προτάσεις και αφορισμούς. Με ιδέες και αποκλεισμούς.
Για παράδειγμα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης έχει δεχτεί επιθέσεις από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος τον έχει αποκαλέσει εκβιαζόμενο και συστημικό. Ανταπέδωσε. Μίλησε όμως και επί της ουσίας. Είπε ότι δεν συμφωνεί με συνεργασίες κορυφής, με συγκολλήσεις κομμάτων και πολύ περισσότερο με συγχωνεύσεις κομμάτων, έκανε ανοίγματα σε παράγοντες της Νέας Αριστεράς και σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας έξω από την οπτική του τον Στέφανο Κασσελάκη.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγες μέρες στην ΕΡΤ ήταν σαφής: «Προτεραιότητά μου είναι να ανοίξει ένας διάλογος με τις πραγματικές προοδευτικές δυνάμεις. Οπως έγινε στην Αυτοδιοίκηση και πετύχαμε πάρα πολλά πράγματα. Αυτό το κάλεσμα εγώ μπορώ να το υπηρετήσω. Μπορεί να το υπηρετήσει ο κ. Κασσελάκης; Ο κ. Κασσελάκης είναι πρόεδρος του κόμματος Κασσελάκη. Δεν είναι πρόεδρος του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο κι αν θέλουμε να συζητάμε για άλλα πράγματα».
Συνεπώς με βάση τα λεγόμενά του δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Κασσελάκη. Αν όμως ο κ. Κασσελάκης καταφέρει να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση με ένα ποσοστό κοντά σ’ αυτό των εθνικών εκλογών, η εξουσία του στο κόμμα δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί. Οπότε αν επιμείνει ο κ. Ανδρουλάκης στη θέση ότι δεν συζητά με το «κόμμα Κασσελάκη», οι δύο χώροι θα συνεχίσουν να πορεύονται χωριστά. Μακριά αλλά όχι αγαπημένοι και κάθε προσπάθεια για διάλογο θα πέσει στο κενό.
Από την πλευρά του ο κ. Κασσελάκης παρενέβη στη συζήτηση με το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (18-19/5/2024). Πηγαίνοντας στο παρελθόν -πρόσφατο και μακρινό- είπε ότι το 2015 δεν υπάρχει πια (άρα και ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της εποχής και ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας) και πρόσθεσε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν πρόκειται να αναστηθεί. Οπότε όσοι και όσες κοιτάνε πίσω, καλό είναι να συμφιλιωθούν με τη νέα κατάσταση. Και γι’ αυτό επανέλαβε την αγαπημένη φράση του, που είναι και μήνυμα σε εσωτερικούς και εξωτερικούς αντιπάλους, «έχω έρθει για να μείνω, στην πατρίδα μου και στο κόμμα μας».
Και για το θέμα της συνεργασίας ποια είναι η άποψή του; Εχει πει παλιότερα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι εξαίρεση στην προσπάθεια συνεννόησης με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, αλλά στο άρθρο του στην «Εφ.Συν.», αφού πλέκει το εγκώμιο στον νέο κόσμο που δραστηριοποιείται στο ΜέΡΑ25 και κάνει επίθεση φιλίας στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αναφέρει ότι δεν θα μπει σε διαδικασία διαπραγμάτευσης με αρχηγούς άλλων κομμάτων.
Γεννάται έτσι το ερώτημα: Πώς θα γίνει η συνεργασία; Το δημοκρατικό μέτωπο (τον όρο έχει καθιερώσει στη δημόσια συζήτηση ο Διον. Τεμπονέρας), λέει ο κ. Κασσελάκης, δεν φτιάχνεται από πάνω, η κοινωνία θα το φτιάξει. Μάλιστα. Την ίδια θέση για κινήσεις από κάτω έχει και ο κ. Ανδρουλάκης. Να, λοιπόν, που οι δύο αρχηγοί συμφωνούν σε κάτι.
Κόντρα ερώτημα: Μπορεί να φτιαχτεί δημοκρατικό μέτωπο από τα κάτω χωρίς τη συγκατάθεση και την ενθάρρυνση των από πάνω; Δυσκολεύομαι να βρω ένα παράδειγμα εδώ και αλλού που να δικαιώνει αυτήν την προσέγγιση. Εκτός αν τα περί συνεργασιών είναι λόγια του αέρα που εκτοξεύονται σε προεκλογική περίοδο μπας και ξεκολλήσουν από τους καναπέδες τους οι απογοητευμένοι προοδευτικοί πολίτες.
Τάσος Παππάς
