Είναι σαφές και προφανές ότι μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω! Το έχω αποδείξει σε ένα σωρό περιπτώσεις και ήρθε η ώρα να καταγραφεί για μια ακόμη φορά το κληρονομικό χάρισμα. Μην το καθυστερούμε, πάμε σε όσα έγραφα στο Newpost στις 31 Ιανουαρίου του 2018 για τη γαλάζια επένδυση στο Μακεδονικό και τις πιθανές παρενέργειές της:
«Δυο προβληματάκια έχει πάντως το σενάριο του πολιορκητικού κριού. Το πρώτο είναι ότι νομιμοποιεί την ακροδεξιά και την ξαναβάζει στο παιχνίδι. Εκεί που ανέμενε τρεμάμενη το αποτέλεσμα της δίκης για τη δολοφονία Φύσσα και την εγκληματική οργάνωση, τώρα σηκώνει περήφανη κεφάλι και ξαναβγαίνει μπροστά για να εκφράσει τους καημούς του έθνους. Και δεν βλέπω καμία πρόθεση να εκδιωχθεί ή έστω να απομονωθεί. Είναι σαν να λένε, όπως έγραψα και πιο πάνω, όταν έρθουμε εμείς στην εξουσία θα τα διορθώσουμε όλα. Να το πείτε μόνο και στη Μάγδα Φύσσα να μη νομίζει ότι η θυσία του γιού της πιάνει τόπο.Φαστ φόργουορντ έξι χρόνια αργότερα και τι βλέπουμε; Ότι η ακροδεξιά όχι μόνο έχει ξαναμπεί στο παιχνίδι αλλά μπορεί κιόλας να πιάσει ένα δεκαπέντε τα εκατό εν συνόλω στις ευρωεκλογές και στη Βόρεια Ελλάδα ενδέχεται να αναδειχθεί σε δεύτερη δύναμη. Τα ονόματα είναι γνωστά, όλοι και όλες τα γνωρίζουμε:
Το δεύτερο προβληματάκι; Καλή ήταν η κατοστάρα στη Θεσσαλονίκη. Καλή θα είναι και η συμμετοχή στην Αθήνα, γιατί όχι; Σε αυτές τις περιπτώσεις ωστόσο, εκτός από αυτούς που συμμετέχουν μετράνε και αυτοί που δεν συμμετέχουν. Κι αυτοί έχουν δικαίωμα ψήφου κι αυτοί έχουν δικαίωμα σκέψης κι αυτοί έχουν δικαίωμα έκφρασης. Και μπορεί κάποια στιγμή να τα πάρουν κρανίο με τα τσολιαδάκια, με τα αλόγατα, με τα σημαιάκια και με τα απανωτά “Αλήτες, προδότες, πολιτικοί”. Διότι μυαλουδάκι έχουν, τους το έδωσε ο Θεός, και καταλαβαίνουν ότι το συγκεκριμένο σύνθημα ακολουθείται από τη γνωστή απορία: “Πού ‘σαι ρε Γιώργη Παπαδόπουλε να μας σώσεις;”»
Βελόπουλος, Νατσιός, Λατινοπούλου και άλλα παιδιά με πατριωτικές ιδέες μην τα διαφημίζω τώρα, όρεξη καμία δεν έχω.
Οι γαλάζιοι τα σπείρανε και τώρα τα θερίζουν, βλέποντας τις εκ δεξιών απώλειές τους να διογκώνονται μέρα με τη μέρα, ενώ δεν έχουν κάτι άλλο να αντλήσουν από τη δεξαμενή των προθύμων κεντρώων. Όσους και όσες ήταν πάρουν, πήρανε, και πλέον κρατάνε άμυνα μην έρθει αυτό το ομορφόπαιδο ο Κασσελάκης και συγκινήσει το χλιαρό τμήμα του δικαιωματικού μετώπου. Γιατί το ένθερμο μάλλον το έχει κερδίσει και το πάει βόλτα μες το προεκλογικό τροχόσπιτό του…
Αλλά ας γυρίσουμε πάλι πίσω στο Μακεδονικό και στις παραφυάδες του. Εκεί, λοιπόν, περάσαμε από τους λεονταρισμούς του τύπου «θα ακυρωθεί αμέσως η συμφωνία μόλις γίνουμε κυβέρνηση» (με ένα νόμο και ένα άρθρο, άραγε;) στο «ελπίζουμε η Βόρεια Μακεδονία να σεβαστεί την συμφωνία των Πρεσπών», έτσι στο χαλαρό και στο ξεδιάντροπο, δίχως κανένα σεβασμό στις χιλιάδες των διαδηλωτών και των διαδηλωτριών (δεν πιστεύω να συμμετείχαν και non binary άτομα!) που κατέκλυσαν τις πλατείες ανά την επικράτεια. Όχι δεν είναι «κωλοτούμπα», προς Θεού, είναι απλώς «μπούζινες» που λένε και οι Ιταλοί γείτονές μας. Τότε μας εξυπηρετούσε να τα χώνουμε στους μπορντοροδοκόκκινους για να κερδίσουμε την εξουσία, σήμερα μας συμφέρει να παρακαλάμε τους Σκοπιανούς να αποφύγουν τις κουτουράδες. Γιατί μας περιμένει και τους δύο ο Έντι Ράμα στη γωνία και είναι και παιδί ψηλό, θεωρητικό με πολλές συμπάθειες στη γειτονιά μας και όχι μόνο…
Χρήστος Ξανθάκης
