Οδηγώ και δεν σκέφτομαι.
Ή μάλλον οδηγώ και σκέφτομαι τον θρίαμβο της Πανάθας στο Βερολίνο, αλλά δεν με πληρώνει ο θείος Τάκης να γράφω για την Τριφυλλάρα, με πληρώνει να γράφω για πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.Οπότε Αταμάν γιόκ, στο τιμόνι εγώ, ακούω ραδιόφωνο.
Ακούω χτες το πρωί Pepper, ως συνήθως, γιατί έχει ωριμάσει όμορφα η Αφροδίτη Σημίτη και κάνει την καλύτερη πρωινή εκπομπή στα μουσικά FM. Στα «μουσικά» λέω, μην μ’ αρχίσετε στα τηλέφωνα, γνωριζόμαστε.
Και λέει κάποια στιγμή το κορίτσι ότι μπήκαμε πλέον στα δύσκολα, γιατί έχει αρχίσει ο προβληματισμός των διακοπών και πρέπει να δούμε που θα πάμε, πως θα πάμε, πότε θα πάμε και κυρίως τι θα πληρώσουμε, ε ναι τι θα πληρώσουμε, άσε αυτό που έχει με τα νησιά δεν έχει προηγούμενο, απλησίαστα γίνανε, κανονική αυτοκτονία!
Την άκουγα την Αφροδίτη (επιτρέπεται να τη λέω σκέτο «Αφροδίτη» ή θα κατηγορηθώ για σεξισμό;) και δεν μπορούσα παρά να συμφωνήσω. Αν, βέβαια, το ξεστόμιζα εγώ αυτό το «αυτοκτονία», θα πέφτανε να με φάνε, γιατί είμαι κουμμουνιστοσυμμορίτης και θέλω το κακό της πατρίδος, αλλά στον Pepper το πλένουν τα μικρόφωνα της ολιγαρχίας, άρα είναι λετζίτ. Τέλος πάντων, μην μακρηγορώ, μετά απ’ την άρνηση κατέληξε η παραγωγός με πρόταση:
Μήπως να πάρουμε τα βουνά; Πιο φτηνά είναι και μια χαρά διακοπές κάνεις, γιατί όχι;
Εντάξει, το πιτσιρίκι θέλει βουτιές και άμμο, τα εφηβάκια απαιτούν τροπικό μαύρισμα και ανελέητο μπιτσόμπαρο, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους πιάνει αντράλα στα όρη, δεν είναι το ίδιο πράγμα το βουνό με τη θάλασσα και δεν κουμπώνει με τον ίδιο τρόπο στις απαιτήσεις της μέσης ελληνικής οικογένειας. Ούτε στο πρακτικόν της υποθέσεως, ούτε στο μενταλιτέ ταιριάζουν και πρέπει να ξέρεις από πριν τι είναι αυτό που θα πληρώσεις, για να μην τρέχεις ύστερα να ζητάς πίσω τα λεφτά σου. Το βουνό είναι ίσκιος, το βουνό είναι δροσιά, το βουνό είναι άπλα, το βουνό είναι πεζοπορία, το βουνό είναι χαλαράδα, το βουνό είναι ησυχία, το βουνό είναι ένα ταξίδι στο βαθύτερο χάσιμο της ύπαρξης. Άμα γουστάρεις. Άμα δε γουστάρεις και σε συγκινούν τα πλάτσα πλούτσα, τα ντάπα ντούπα και τα βρουμ βρουμ, λυπούμαι πολύ αλλά δεν έχει κανένα νόημα να πιάσεις το τιμόνι στα χέρια και στην εθνική οδό…
Νέβερμαϊντ, που λένε και στο Στέητς, ήδη έχουν αρχίσει οι Έλληνες με τις Ελληνίδες να κόβουν λάσπη από τα νησιά και να παίρνουν τα βουνά. Από πέρυσι κιόλας ξεκίνησε η νέα τάση, το είχα δει σε σχετικό δημοσίευμα της ΕφΣυν, είχα φυλάξει το απόκομμα (γι’ αυτό μας χωρίζουν οι γυναίκες μας εμάς τους δημοσιογράφους, όχι γιατί είμαστε κτήνη αλλά για το χαρτομάνι!) και τώρα μπορώ να το επικαλεστώ. Έγραφε ο συνάδελφος Πάνος Κοσμάς:
«Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ για τον κύκλο εργασιών και εστίασης τον Ιούνιο και το δεύτερο τρίμηνο του 2023, καταγράφεται εντυπωσιακή στροφή στην προτίμηση ορεινών και χερσαίων περιοχών με πολύ υψηλή ποσοστιαία αύξηση σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2022»Ενδεικτικά οι αυξήσεις ανά νομό:
+ 63,3 % Σερρών,
+ 60,3 % Κιλκίς
+ 50,1 % Ευρυτανίας
+ 49,5 % Φλώρινας
+ 48,9 % Τρικάλων
+ 47,1 % Πέλλας
Και αναμένεται περαιτέρω αύξηση φέτος, ιδίως στην πατρίδα μου τα Τρίκαλα, τώρα που ολοκληρώθηκε ο Ε65 και φτάνεις ντορ του ντορ σε τρεισήμιση ώρες από Αθήνα στην Ελάτη. Σας περιμένουμε με ανοιχτές αγκάλες, καλή καρδιά, χαμόγελο πλατύ, κοψίδια κάργα για τους σαρκοφάγους συν το καλύτερο μαρούλι μακράν για τους βήγκανς. Και για την ώρα δίχως ένα σωρό ανεμογεννήτριες, να σου κόβουν την ακαταμάχητη θέα!
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost
