Κορίτσια, αγόρια κι αγοροκόριτσα να συμφωνήσουμε πρώτα σε κάτι βασικό: Δεν μπορείς να πείσεις τον άλλον ότι είναι χορτάτος όταν πεινάει! Δηλαδή μπορείς, αλλά με τόσο μεγάλη προσπάθεια και για τόσο λίγη ώρα, που πραγματικά δεν αξίζει τον κόπο. Κι αν είναι να το προβάλεις το έργο έναν ολόκληρο μήνα, ως τις εκλογές ας πούμε, δεν φτάνουν τα ρισόρσες (καλά τα λέω Σταν;) της υφηλίου ολόκληρης. Άσε που τα μισά εξ αυτών, έχουν ήδη εκχωρηθεί στον Μπίμπι…
Τέλος πάντων, αφού με σμόουκ εντ μίρορς δεν γίνεται δουλειά, αναγκαστικά πάμε στον πλαν μπι:
Σε συμμαχίες με κάθε ενδιαφερόμενο για να κόψουμε τη φόρα των αντιπάλων!
- Όσον αφορά στην κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ προσφέρεται ένας σωρό κόσμος, είμαστε ΟΚ.
- Όσον αφορά στην κοντρούλα με το ΠΑΣΟΚ, μπήκε στο κόλπο ο Λοβέρδος, τον τρομπάρουμε, τον πουσάρουμε, προχωράει το κάρο.
- Όσον αφορά στην αντιπαράθεση (ας είμαστε θεσμικοί, παρακαλώ) με το ΚΚΕ, φρόντισε το ίδιο το κόμμα να πυροβολήσει τα πόδια του με τη δικαιολόγηση της αρνητικής ψήφου στον γάμο των ομοφύλων και τους σούγκαρ ντάντιζ, όλα κομπλέ.
Υπάρχει, ωστόσο και ο ελέφαντας στο δωμάτιο.
Υπάρχουν ο Βελόπουλος με την Ελληνική Λύση, που κάποια στιγμή, κάποια στιγμή λέω, φλέρταραν έντονα με το διψήφιο νούμερο στις κάλπες, με την τέταρτη θέση στο συνολικό αποτέλεσμα και με την τρίτη θέση, μη σου πω τη δεύτερη, στη Βόρεια Ελλάδα. Με φόρα ερχόταν ο Κυριάκος ο κηραληφεύς, ευσταλής και βαρβάτος, ντούρος μπακαλιάρος που λέει κι ο κουμπάρος μου ο Γιάννης στα Τρίκαλα. Και ξαφνικά, μοιάζει σαν να έμεινε από βενζίνα, σαν να χάνει λάδια, χειρότερα ακόμη σαν να έκαψε φλάντζα. Μεταμορφώθηκε σε αργοκαρούτα γκαζοζέν, από μονοθέσιο της Φόρμουλα ένα…
Τι συνέβη;
Τι να συμβεί ρε παιδιά, απλώς πήρε ο άλλος Κυριάκος τα μέτρα του. Πρώτα πρώτα σύνηψε συμμαχία με την Εκκλησία της Ελλάδος, που κάπως γυρισμένη του είχε την πλάτη μετά από την ισότητα στον γάμο. Πως τα κατάφερε δεν ξέρω, όσο κληρονομικό χάρισμα κι αν διαθέτω μου διαφεύγουν κάποιες χειρονομίες, αλλά ματάκια έχω και βλέπω ότι ο Ιερώνυμος τον απέψυξε τον Μητσοτάκη. Και το έστειλε το μήνυμα στο χριστεπώνυμο πλήθος ότι ήρθη το φερμπότεν στη Νέα Δημοκρατία. Ένα το κρατούμενο.
Δεν έχουμε, ωστόσο, μόνο τα φανερά, έχουμε και τα κρυφά. Βλέπεις, ας πούμε, κάποια δημοσιογραφικά μαγαζιά που μέχρι πρότινος αντιμετώπιζαν ευμενώς τον Βελόπουλο, κάπως να του έχουν γυρίσει πλέον την πλάτη, κάπως να τον αγνοούν, κάπως να τον προσπερνάνε. Και πάλι δεν γνωρίζω πως συνέβη αυτό, αλλά καταλαβαίνω ότι αποκλείεται να μην έχουν παίξει ρόλο συμφέροντα επιχειρηματικά. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και όσο συμπαθής και πατριώτης να είναι ο κηραληφεύς δεν γίνεται να υπερκεράσει το μπότομ λάην…
Οπότε τι;
Πάει τον τελειώσανε κι άρχισε η κατηφόρα;
Θα μπορούσε να είναι κι έτσι, αν ο Βελόπουλος ήταν κάνα αφελές πλάσμα σαν αυτά του ΣΥΡΙΖΑ που στέκονταν με τρόμο απέναντι στην κυβερνησιμότητα. Αντιθέτως, έχει αποδείξει ένα σωρό φορές ότι γνωρίζει πολύ καλά πώς να ελίσσεται και να επιβιώνει ακόμη και σε εξαιρετικά εχθρικά περιβάλλοντα. Έκατσε, λοιπόν, στ’ αυγά του ενόψει Πάσχα, έφαγε την πρώτη χλαπάτσα χωρίς να κουνήσει βλέφαρο, χαλάρωσε στις διακοπές και τώρα πιστεύω ότι ετοιμάζει την αντεπίθεσή του. Πρώτα από την Βόρεια Ελλάδα, όπου του ταιριάζει πολύ περισσότερο το επιχειρηματικό περιβάλλον (γλυκά το λέω…) και ακολούθως και στην πρωτεύουσα, όπου υπενθυμίζω ότι καταφτάνει στις 12 του μηνός ο Έντι Ράμα για να μας πει τα συχαρίκια για τον Μπελέρη. Νομίζω ότι θα δούμε ομορφιές από την Ελληνική Λύση ως τις εκλογές, ομορφιές και στρακαστρούκες. Εκτός πια κι αν ξαναζωντανέψουν εκείνες οι παράδοξες αβρότητες όπως ΕΣΡ και ΑΔΑΕ και κάνει κρούζινγκ αντί για σπριντ ο κηραληφεύς…
Χρήστος Ξανθάκης