Μετράμε 32 μέρες έως τις ευρωεκλογές. Και οι εκλογές ποτέ στην Ελλάδα δεν ήταν από τις ήρεμες διαδικασίες. Ούτε καν οι ευρωεκλογές. Oλοι ακονίζουν «μαχαίρια», καθότι υπάρχει κι ένα διακύβευμα για το κάθε κόμμα.
Ο Μητσοτάκης δεν θέλει να αμφισβητηθεί η πολιτική του ηγεμονία και να ξεκινήσουν περίεργες συζητήσεις, όπως το πότε θα (αναγκαστεί να) κάνει πρόωρες εθνικές εκλογές.
Γι’ αυτό και έθεσε το όριο του 33%. Κάτω από αυτό θα δημιουργηθεί θέμα.
Ο Κασσελάκης δεν μπορεί να αρκεστεί πλέον στη δεύτερη θέση.
Θέλει και ένα ποσοστό που να προσεγγίζει ή και να ξεπερνά εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ τον περσινό Ιούνιο.
Αλλιώς θα εμφιλοχωρήσει και πάλι η συζήτηση περί μίας ενιαίας κεντροαριστεράς που να μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη.
Ο Ανδρουλάκης παίζει τα ρέστα του. Η δεύτερη θέση είναι μάλλον χαμένη, αλλά ένα ποσοστό γύρω στο εθνικό του ΠΑΣΟΚ (12%), θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στο Κίνημα.
Όσο για τα άλλα κόμματα, κάποια αναμένουν να κέρδη (Βελόπουλος), άλλα να σταθεροποιήσουν τη θέση τους (ΚΚΕ) κι άλλα είτε να ξεπεράσουν το άγχος της επιβίωσης (Ζωή Κωνσταντοπούλου, ΝΙΚΗ) ή και να επιβιώσουν σε αυτή τη μάχη (Νέα Αριστερά, Βαρουφάκης, Λοβέρδος κ.α).