Τελικά, ζούμε στην εποχή των Φαρισαίων. Η Ντόρα συμβουλεύει μητρικά ότι δεν πρέπει να μπλέκουμε τα εσωτερικά με τα διεθνή, όταν ο αδελφός της από τη μια επικρίνει τη Συμφωνία των Πρεσπών και από την άλλη απαιτεί την πιστή εφαρμογή της - από τους απέναντι. Και τα εξωτερικά, οι σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία, δεν μπλέκονται απλώς με τα εσωτερικά, αλλά με τα εσωκομματικά. Ο Μητσοτάκης εξυμνεί το Κράτος Δικαίου, ενώ η απόδοση ευθυνών για τις μαζικές υποκλοπές αραχνιάζει σε κάποια συρτάρια. Ο Βορίδης ξιφουλκεί κατά των απάτριδων που θέλουν να κυρωθούν τα μνημόνια των Πρεσπών. Και τα Τέμπη… θου, Κύριε, ενώ ο πάσης Ελλάδος δίνει χείρα βοηθείας στον πάσης καλής Δεξιάς, να μην μας έρθει η κακιά.
Αυτό το πανηγύρι φαρισαϊσμού το ονομάζουν σταθερότητα. Αυτή την έκπτωση της αλήθειας σοβαρότητα. Αυτό το ψέμα που διατρέχει κάθε πτυχή της πράξης και του λόγου τους πατριωτισμό, ευρωπαϊσμό, δημοκρατισμό, εντέλει αγιασμό πάσης ανομίας. Κι έτσι η κοινωνία βυθίζεται σε ένα νέφος εικονικής πραγματικότητας, μια παγίδα ολοκληρωτισμού με νέα μέσα. Κατευθυνόμενη ενημέρωση, ελεγχόμενη Δικαιοσύνη, μαζική χειραγώγηση σε κλίμακα και με μεθόδους που δεν είχαμε ξαναδεί από το ’74. Όλα καλά κι όλα ωραία με όλα - την ακρίβεια, την Υγεία, την Παιδεία, τα Τέμπη, την Πύλο, τον κακό μας τον καιρό. Και όχι, δεν έχουμε Χούντα, μην παρεξηγηθούμε. Με τέτοια έκπτωση θεσμών και κατάργηση δημοκρατικών δικλίδων καμία Χούντα δεν τους χρειάζεται.
Θα είναι οι ευρωπαϊκές εκλογές που έρχονται μια αποφασιστική δήλωση αντίστασης σ’ αυτή την κατάσταση; Θα βγει από τις κάλπες ένα αυστηρό «ως εδώ» για τους Φαρισαίους και τον Καϊάφα τους; Θα δώσει η δημοκρατική πλειοψηφία επιτέλους το «παρών» σε μια προσπάθεια φυγής της κοινωνίας προς τα μπρος; Αυτό μένει να αποδειχτεί. Ας είναι καθαρό όμως, τουλάχιστον για όσους κινούνται στον αστερισμό της Αριστεράς: Αν στις εκλογές αυτές ο Μητσοτάκης και η φατρία του δεν υποστούν τα επίχειρα της πολιτείας τους, χειρότερα δεινά μας περιμένουν. Οι εκλογές είναι μια ευκαιρία για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Και απαιτούν τη στράτευση όλων. Ακόμα κι εκείνων -ή κυρίως εκείνων- που έχουν πρόβλημα με τους στρατηγούς…
Θανάσης Καρτερός