Το πρώτο δείγμα της αντίληψής του για το πώς αντιλαμβάνεται τη δημοκρατική παράταξη το έδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης με το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το προηγούμενο Σάββατο. Εκανε άνοιγμα και στους νέους που βρίσκονται στο ΜέΡΑ25 και στο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, την Πλεύση Ελευθερίας. Με τη συνέντευξή του στο κανάλι Attica επεκτάθηκε.
Απηύθυνε κάλεσμα και στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και σε στελέχη του και πρώην υπουργούς, τους οποίους όπως είπε εκτιμά, όχι όμως στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, ούτε και σε κείνο το κομμάτι του κόμματος το οποίο αποτελεί δυναμικό για το σύστημα Μητσοτάκη, εννοώντας προφανώς τους παράγοντες που ανήκαν στο λεγόμενο εκσυγχρονιστικό ρεύμα. Αυτούς δεν τους θέλει ο κ. Κασσελάκης. Ούτε κι αυτοί τον θέλουν. Αλλωστε κάμποσοι εξ αυτών έχουν εγκατασταθεί στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, πιστεύοντας ότι στην παρούσα φάση εκφράζει το προοδευτικό Κέντρο.
Επίσης ο κ. Κασσελάκης δεν θέλει τον κ. Ανδρουλάκη και γι’ αυτό δεν θα τον πάρει τηλέφωνο, όπως είπε. Ούτε όμως ο κ. Ανδρουλάκης θέλει νταραβέρια με το «κόμμα Κασσελάκη», όπως αποκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ και γι’ αυτό απευθύνεται σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, βγάζοντας έξω από την οπτική του την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο κ. Κασσελάκης θεωρεί ότι «υπάρχει πολύ μεγάλη αλληλοεπικάλυψη σε ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και υπάρχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ που σέβομαι πάρα πολύ, τα χνότα μας ταιριάζουν και τα οποία θα τα προσκαλέσω να έρθουν στον ΣΥΡΙΖΑ ως τη νέα Δημοκρατική Παράταξη της χώρας». Λογική ιδιοκτησίας βλέπουμε εδώ.
Μπερδευτήκατε; Με το δίκιο σας. Πιστεύετε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει η γνωστή φράση «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει όλη μέρα κοσκινίζει;». Ενδεχομένως. Υποθέτετε ότι έχουμε να κάνουμε με προεκλογικές κορόνες που θα εξαφανιστούν την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών και το αποτέλεσμα θα υποχρεώσει τις ηγεσίες των κομμάτων που ανήκουν στη λεγόμενη προοδευτική παράταξη είτε να αναδιπλωθούν ατάκτως (αν οι επιδόσεις τους είναι κατώτερες των προσδοκιών τους) είτε να χάσουν το μέτρο και να βγουν με αλαζονεία (αν η κάλπη είναι γενναιόδωρη μαζί τους); Βάσιμη υπόθεση. Το έχουμε ξαναδεί το έργο που φέρει τον τίτλο «είπα-ξείπα».
Επίσης έχουμε ξαναδεί ένα άλλο έργο με τον τίτλο «Το κόμμα μου είναι η δημοκρατική παράταξη». Παίχτηκε στις οθόνες μας τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Σκηνοθέτης, παραγωγός και πρωταγωνιστής ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τότε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ καλούσε τις ηγεσίες του Κέντρου και της κομμουνιστικής Αριστεράς να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το ΠΑΣΟΚ για να φύγει η Δεξιά. Το Κέντρο εξαϋλώθηκε, ο αρχηγός του έγινε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ιστορικά στελέχη της Αριστεράς μπήκαν στο ΠΑΣΟΚ, ψηφοφόροι των κομμάτων της Αριστεράς ήρθαν στο ΠΑΣΟΚ, ο Ανδρέας επέμενε στη ρητορική της συνεργασίας, ποτέ όμως δεν προχώρησε επί της ουσίας. Η επιθυμητή συνεργασία γι’ αυτόν ήταν η προσχώρηση των άλλων στο ΠΑΣΟΚ. Κάτι τέτοιο νομίζω ότι έχει στο μυαλό του και ο κ. Κασσελάκης, ο οποίος, όπως έχει δηλώσει, θαυμάζει τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μπορεί να έχουμε επανάληψη; Ποιος ξέρει. Με τα ανθρώπινα ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Δύο παρατηρήσεις πάντως. Ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης είναι Ανδρέας Παπανδρέου ούτε οι εποχές είναι ίδιες.
Τάσος Παππάς