Οι Αμερικάνοι που έχουν μια έκφραση για όλα, έχουν μια έκφραση και γι’ αυτό:
Τα λεφτά μιλάνε και οι παπάρες περπατάνε!Όπερ μεθερμηνευόμενον, καλές είναι οι εκτιμήσεις οι δημοσιογραφικές για τις ευρωεκλογές και τα συμπαρομαρτούντα αυτών, πλην όμως ακόμη καλύτερο είναι να βλέπουμε τι συμβαίνει όταν μπαίνουν τα φράγκα στη μέση. Το παπέλι, το μαρούλι, το κασέρι, ο μπερντές, το ντουλά και πάει λέγοντας, στα στοιχήματα πάει, όπου καταθέτει ο κοσμάκης όχι άποψη αλλά το περιεχόμενο της πορτοφόλας του. Και τα στοιχήματα μίλησαν!
Αρχικά, βγάλανε από το κουπόνι τη Νέα Δημοκρατία. Πρώτη θα έρθει ούτως ή άλλως, το ξέρουν όλοι αυτό, δεν αλλάζει η κορυφή ούτε με παρέμβαση από το κάστανο του Παΐσιου. Ακολούθως οι στοιχηματικές διαμόρφωσαν κουπόνι αποκλειστικά και μόνο για τη δεύτερη θέση. Με τις πρώτες αποδόσεις πριν από καμιά δεκαριά μέρες να δίνουν απόδοση στον ΣΥΡΙΖΑ γύρω στο 1.5 και στο ΠΑΣΟΚ γύρω στο 2,8, τους υπόλοιπους δεν τους αναφέρω καν, οι αποδόσεις τους ήταν μόνο για αρρωστάκια. Για δυο τρία εικοσιτετράωρα έπαιζαν κάπου εκεί τα νουμεράκια και στη συνέχεια φτάσαμε σχεδόν να το φράξουν οι εταιρείες:
Έκατσε στο μάλλον απαγορευτικό 1,16 ο ΣΥΡΙΖΑ και ανέβηκε στο διόλου αισιόδοξο 4 το ΠΑΣΟΚ. Έκλασε η νύφη σχόλασε ο γάμος!
Δηλαδή δεν σχόλασε και εντελώς, μιας και στην Κουμουνδούρου ακόμη αγιασμό κάνουνε μπας και εμφανισθεί ξανά κάνας διάολος με τα κέρατα τύπου Κατρούγκαλος. Παίζει κι αυτό, όπως παίζουν κι άλλες διηγήσεις για «κακές συμπεριφορές», αλλά να επαναληφθεί η διολίσθηση (γλυκά το λέω Μάκη μου…) των περυσινών αναμετρήσεων δύσκολο το βλέπω. Δεν είναι κάθε μέρα Πασχαλιά, που λένε και στο χωριό μου!
Οπότε, τι;
Με δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την ανάγκη φιλοτιμία ο Ανδρουλάκης και θα απλώσει το χέρι ο Κασσελάκης ή μήπως θα συνεχιστεί ο σκυλοκαυγάς μεταξύ των δύο «μεγάλων» της κεντροαριστεράς και η αδυναμία συγκρότησης αντιδεξιού μετώπου; Τη Νέα Αριστερά δεν τη βάζω καν στο κόλπο, οι άνθρωποι είναι πουρίστες και η κυβερνησιμότητα τους χαλάει. Η Ζωή μια χαρά περνάει τρολάροντας γαλάζιους, πράσινους και μπορντοροδοκόκκινους, γιατί να χαλάσει τη ζαχαρένια της; Ο Βαρουφάκης προτιμάει να φάει ένα μαγκάλι κάρβουνα (αναμμένα!), παρά να συνεργαστεί με οποιονδήποτε, το ΚΚΕ δέχεται συνεργασίες από τη λαϊκή βάση (good luck…), μόνο ο Νίκος κι ο Στέφανος μας μένουν για να παίξουν μπαλίτσα και να στείλουν το τόπι στα δίχτυα. Κι εδώ ακριβώς είναι που λείπει η Γεννηματά!
Ε ναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Η Φώφη το χάρισμα της συνεννόησης το κατείχε μια χαρά. Ήξερε πότε να κάνει ένα βήμα πίσω, γνώριζε πότε να κάνει ένα βήμα εμπρός, καταλάβαινε πότε έπρεπε να πει μια κουβέντα παραπάνω και πότε έπρεπε να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Και δεν δημιουργούσε αντιπαραθέσεις, έτσι για το γινάτι και για το ονόρε. Πολύ χρήσιμη, αδιανόητα χρήσιμη θα ήταν στις ζυμώσεις του προσεχούς Σεπτεμβρίου (προηγούνται τα μπάνια του λαού!), έστω και όχι από τη θέση του οδηγού. Γιατί τώρα με τα αγοράκια, έχω έναν φόβο ότι οι εγωισμοί θα δυσκολέψουν τις συμπυκνώσεις και τις συσσωματώσεις. Είναι και κάποια τηλεφωνήματα που θα σκάσουν τελευταία στιγμή (αχ, αυτά τα ματιασμένα τηλέφωνα!), δεν τη βλέπω και τόσο εύκολη τη συμπόρευση. Ο Θεός να με βγάλει ψεύτη, αλλά…
Υ.Γ. επί προσωπικού: Ήμουν, είμαι και θα είμαι υπέρ των εμβολίων. Γνωρίζοντας πολύ καλά, στο Φυσικό μας το μάθανε, ότι δεν υπάρχει ενέργεια χωρίς παρενέργεια και δράση χωρίς αντίδραση. Ρίσκο πολύ μικρό είχε να το κάνεις το εμβόλιο, ρίσκο πάρα πολύ μεγάλο είχε να μην το κάνεις, πήρα τις αποφάσεις μου. Όπως τις πήραν και κάποιοι άλλοι, όπως τις πήραν και κάποιες άλλες, που δεν το έκαναν. Και τους χαρακτηρίζανε οι σώφρονες, ότι ήταν κτήνη, ότι ήταν εγκληματίες, ότι ήταν πολίτες τρίτης κατηγορίες.
Ήμασταν ελάχιστοι οι δημοσιογράφοι που μιλάγαμε σαφώς υπέρ των εμβολίων, φροντίζοντας πάντα να ζητάμε κατανόηση για όσους τα απέφευγαν και προτείνοντας διαύλους συνεννόησης αντί για διαρκές σιχτίρισμα. Αυτό είναι το παράσημό μας.
Χρήστος Ξανθάκης
