Ηρθε λοιπόν η ώρα να πάρεις θέση. Με την Παλαιστίνη ή με τον σφαγέα και τους συμμάχους του; Δεν έχει ενδιάμεσα. Οι δύο βάρκες πλέουν όλο και πιο μακριά η μία από την άλλη και δεν φτάνουν τα πόδια σου για να πατήσεις και στις δύο. Θα πέσεις μέσα στην άβυσσο των ίσων αποστάσεων. Ούτε μισόλογα ούτε υπεκφυγές.
Ειδικά αν τολμάς να χρησιμοποιείς τον όρο «Αριστερά» περιφέροντας το κομματικό σου σαρκίο. Ο ξεσηκωμός των φοιτητών στις ΗΠΑ, που μόνο με τις διαμαρτυρίες για τον πόλεμο του Βιετνάμ μπορεί πλέον να συγκριθεί, σου δείχνει τον δρόμο.
Παρά τη λογοκρισία και τον νεο-μακαρθισμό, δεν θα μπορείς ποτέ να ισχυριστείς ότι δεν ήξερες. Ακόμα κι αν απαγορεύουν τη λέξη γενοκτονία, ακόμα κι αν κολλάνε τη ρετσινιά του «αντισημίτη» σε κάθε άνθρωπο που αντιδρά στη σφαγή, ποτέ δεν θα μπορείς να επικαλεστείς την άγνοια.
Ρίξε μια ματιά στην Ευρώπη του Διαφωτισμού και της Αλληλεγγύης (λέμε τώρα), ειδικά όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές. Από την απαγόρευση εισόδου στη Γερμανία για τον Βαρουφάκη και άλλους δύο πανεπιστημιακούς μέχρι τις διώξεις στη Γαλλία έναντι της υποψήφιας του Μελανσόν, Ρίμα Χασάν, επειδή διατύπωσε φιλοπαλαιστινιακό λόγο, όλα σου δείχνουν πως απλώνεται ένα μαύρο πέπλο στην ήπειρο που κάποτε μιλούσε για δημοκρατία και δικαιώματα.
Λοιπόν, δεν έχει ενδιάμεσα. Ή με το δίκιο ενός λαού που αφανίζεται ή με τον εγκληματία Νετανιάχου, τον φίλο και σύμμαχο του ΓΑΠ, του Τσίπρα και του Μητσοτάκη. Ηρθε η ώρα να αποφασίσεις. Ειδικά αν θες να λέγεσαι Αριστερός.