Σε τρεις εβδομάδες έχουμε εκλογές και όλα κυλούν στο… πολύ χαλαρό. Δεν ξέρω τι λένε οι δημοσκοπήσεις, αλλά εγώ βλέπω μόνο δύο εκπλήξεις που μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω.Η μία αφορά στον Μητσοτάκη και είναι το να μην γράψει τρία (3, ήτοι 30%) μπροστά στο ποσοστό του πράγμα που δε φαίνεται στις δημοσκοπήσεις αλλά και ό,τι ακούς στη γύρα.
Η άλλη έκπληξη αφορά στο ποσοστό του Κασσελάκη – εδώ δεν… λέμε ΣΥΡΙΖΑ –, αν δηλαδή πάνε να ψηφίσουν τα ετερόκλητα κοινά στα οποία απευθύνεται.
Πού και πώς το πάει με τις ευρωεκλογές ο Κασσελάκης
Χωρίς το κόμμα, χωρίς πολλούς συμβούλους.
Δεν φαίνεται ότι έχει μεγάλη συνοχή αυτό που εκπέμπει. Προσπαθεί να παντρέψει τη βαριά πολιτική και τα εθνικά θέματα με το life style.
Για τη φορολογία ζητάει μειώσεις παντού, αλλά δεν λέει αναλυτικά πού θα βρει τα λεφτά για να καλύψει το κενό.
Τον Μητσοτάκη τη μια τον λέει επικίνδυνο για τη χώρα και αλαζόνα και την άλλη δουλευταρά.
Τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015 τη μια τον απορρίπτει και την άλλη επικαλείται τα πεπραγμένα του, όπως τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Όλα αυτά μας δείχνουν ένα πράγμα: ότι προσπαθεί να λέει σε κάθε ακροατήριο αυτό που του αρέσει να ακούει.
Κάνει επένδυση σε ανθρώπους θυμωμένους, που δεν πολυψάχνουν επιχειρήματα και τεκμηρίωση.
Ο στόχος του δεν είναι να έχει μια συγκεκριμένη δεξαμενή, αλλά να πάρει από παντού.
Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο έχουν όλα τα παραδοσιακά κόμματα: ότι και οι θυμωμένοι και οι αντισυστημικοί έχουν μια πολιτική καταγωγή, ένα πολιτικό πρόσημο.
- Βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις ότι οι δεξιοί αντισυστημικοί δεν πάνε αριστερά της Ν.Δ., αλλά δεξιά της.
- Το ίδιο συμβαίνει με τους αντισυστημικούς του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν πάνε δεξιά απ’ αυτόν, αλλά αριστερά του.
Μένει να δούμε στην κάλπη ποιος θα τα καταφέρει καλύτερα.
Κάλχας / topontiki