Κυριακή 12 Μαΐου 2024

Το τηλέφωνο χτυπά και κανείς δεν απαντά…


Δύο πράγματα έχουν σώσει το δημοσιογράφο του εικοστού πρώτου αιώνα από το ζυγό του αφεντικού:
Το κόπυ πάστε και η γουικιπίντια! Σιγά τώρα μην κάθεσαι να γράφεις δικά σου σχόλια και ρεπορτάζ, όταν μπορείς με το πάτημα ενός κουμπιού να τσουρνέψεις ο,τι σου χρειάζεται είτε από τους συναδέλφους σου είτε από τη σοφία του δικτύου. Γουάμ, μπαμ, θανκ γιου μαμ που λένε και στην πραγματική πατρίδα του Κασσελάκη, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε που λέγανε και στα σέβεντις όταν ακόμη ήταν επίκαιρες οι δοξασίες του Νατσιού.

Αλλά να μην καθυστερώ και να πάω στο θέμα. Στο καυτό ρεπορτάζ των «Νέων», που φέρει τον τίτλο «Η ΕΛΑΣ δεν σηκώνει το τηλέφωνο». Και γράφει μέσα το άρθρο λέξη προς λέξη:
«Νέα σαφή δείγματα για σημαντικό τμήμα της ΕΛ.ΑΣ. που “αδιαφορεί κι είναι απρόθυμο να εξυπηρετήσει τους πολίτες” προκύπτει από έγγραφο των αστυνομικών Αρχών που αποκαλύπτουν “ΤΑ ΝΕΑ” λίγες εβδομάδες μετά τη δολοφονία της άτυχης 29χρονης έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων. Παρά τις αυστηρές εντολές που είχαν δοθεί τότε για άμεση απόκριση στα αιτήματα και στις καταγγελίες των πολιτών – σε θέματα κυρίως ενδοοικογενειακής βίας –, η κατάσταση δεν φαίνεται ν’ αλλάζει. Η ΕΛ.ΑΣ. μιλά και για νεότερες καταστάσεις κι επιλογές που “αμαυρώνουν την εικόνα των αστυνομικών Αρχών”. Κι αυτό λόγω παλαιότερων λαθών στη διαχείριση του αστυνομικού προσωπικού αλλά και των αντιλήψεων πολλών ενστόλων που κινούνται διεκπεραιωτικά.
Εκατοντάδες αστυνομικοί κυρίως σε τοπικές αστυνομικές υπηρεσίες αποφεύγουν, όπως σημειώνεται στο σχετικό τωρινό έγγραφο της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ., μέχρι και να απαντούν στις τηλεφωνικές κλήσεις των πολιτών που περιμένουν μάταια στις γραμμές τους. Υπήρχε δε η σχετική επισήμανση ότι αυτό δεν αφορά το τηλεφωνικό κέντρο του “100”, όπου κι εκεί είχε υπάρξει μέχρι πρόσφατα σχετικό πρόβλημα (σ.σ. ενισχύθηκε ύστερα από παρεμβάσεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη), αλλά τα τηλέφωνα αστυνομικών τμημάτων που παραμένουν… σιωπηλά»!
Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να ην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Και δεν είναι μόνο τα τηλέφωνα των αστυνομικών τμημάτων, είναι και όλες αυτές οι γραμμές που εγκαινιάζονται με ταχύτητα Σπίντι Γκονζάλες. Πάτα κουμπιά πανικού, πάτα κουμπιά κακοποίησης, πάτα κουμπιά μπούλινγκ, γεμάτος ο τόπος απλικέσιες στην Ελλάδα που ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως. Μόνο που κάποιος πρέπει να το λαμβάνει το μήνυμα και κάποιος πρέπει να το επεξεργάζεται το μήνυμα και κάποιος πρέπει να το μεταβιβάζει το μήνυμα. Και αυτός ο κάποιος πρέπει να είναι άνθρωπος και μάλιστα άνθρωπος εκπαιδευμένος καταλλήλως για να μπορεί να κάνει μια πρώτη διαλογή ανάμεσα στα τρολάκια και σε όσους ή όσες πραγματικά βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Και να μην είναι μόνος του επίσης, απέναντι σε δέκα περιστατικά ταυτοχρόνως…

Εδώ, λοιπόν, είναι που παραδίδει πνεύμα η τεχνολογία και επιστρέφουμε στους χειρώνακτες. Αλλά η δουλειά δεν βγαίνει, όπως σημειώνει και το υπηρεσιακό έγγραφο, οπότε πρέπει να βρεθούν λύσεις:
  • Να προσλάβουμε κι άλλους αστυνομικούς;
  • Να προσφέρουμε πριμ παραγωγικότητας;
  • Να το δώσουμε απευθείας ανάθεση (αχ, Πιερρακάκη!) σε εταιρείες σεκιούριτι;
  • Ή μήπως να παραγγείλουμε επιπλέον περιπολικά, όπως κάνουμε σε κάθε περίπτωση που προκύπτει θεματάκι στην Κατεχάκη;
Τι να σας πω, απλός δημοσιογράφος είμαι δεν είμαι υπηρεσιακός παράγων και υπάρχουν μερικά προβλήματα που ούτε η γουικιπίντια δεν τα λύνει. Αυτό, ωστόσο, που μπορώ να παρατηρήσω είναι ότι το Κράτος του Νόμου και της Τάξεως που μας πούλησαν οι γαλάζιοι προεκλογικά έχει πάει έναν πολύ μακρινό περίπατο. Ως την άκρη του γκρεμού κι ακόμη παραπέρα…

Χρήστος Ξανθάκης