Το βράδυ του Σαββάτου ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός έσωσε τη χρονιά στο 90΄+6΄ σκοράροντας στον άχρωμο τελικό του Κυπέλλου σε βάρος του ωρυόμενου για τη διαιτησία Άρη. Ήταν μια νίκη-σωσίβιο αφού χάρη αυτή θα βγει την επόμενη περίοδο στην Ευρώπη.
Το βράδυ της Κυριακής ο μπασκετικός Παναθηναϊκός –ο ευρωπαϊκός Παναθηναϊκός!– έγινε επτάστερος από εξάστερος, τσακίζοντας στο δεύτερο ημίχρονο την προηγούμενη πρωταθλήτρια Ευρώπης, τη σπουδαία Ρεάλ Μαδρίτης, που έως τότε έμοιαζε ανίκητη, μια ομάδα-κομπιούτερ, η οποία όμως στο Βερολίνο αποδιοργανώθηκε στα τρία τελευταία δεκάλεπτα, και από λιοντάρι γεμάτο αυτοπεποίθηση που ήταν, μεταβλήθηκε σε μια φοβισμένη ομάδα, με ισοπεδωμένη αυτοπεποίθηση στο τελευταίο μέρος, καθώς με τρεμάμενα χέρια έχανε τη μία προσπάθεια μετά την άλλη και βρέθηκε τελικά ηττημένη με 95-80.
Στον τελικό του Σαββάτου οι φίλοι του Παναθηναϊκού χάρηκαν, δεν πανηγύρισαν. Ήταν ένας αγώνας κακός ποιοτικά, χωρίς θεατές, σε ένα σχεδόν βουβό γήπεδο που γέμισε ασχήμιες με την επίθεση παραγόντων των ηττημένων –και, κυρίως, του ιδιοκτήτη της ομάδας– σε βάρος της Γαλλίδας διαιτητού.
Ο τελικός του Σαββάτου είχε συγκλονιστική εξέλιξη, ενθουσιασμό στην εξέδρα, με τεράστια ψυχικά αποθέματα η ομάδα και μια νίκη απίστευτα μεγάλη σε έκταση, υπολογίζοντας το όνομα και το μέγεθος της αντιπάλου: 15 πόντοι διαφορά.
Εν τέλει, για τους Παναθηναϊκούς ήταν το τέλειο Σαββατοκύριακο, αλλά η Κυριακή είχε κάτι από τα άπιαστα αθλητικά όνειρα. Ένα όνειρο που το ζει ο κόσμος του Παναθηναϊκού και όση από τη φίλαθλη Ελλάδα χαίρεται τις επιτυχίες ανεξαρτήτως χρωμάτων.
- από το harddog
