Κυριακή αργά το πρωί, ή νωρίς το μεσημέρι, και το καμπανάκι των υπενθυμίσεων κουδούνισε στο υπερφορτωμένο από εκρεμότητες κρανίο: «Εφημερίδες!» Είχα ξεχάσει τη/τις Σαββατιάτικη/ες, είχα ξεχάσει και τις κυριακάτικες. Εγκαταλείπω τη ραθυμία του Σαββατοκύριακου και ανοίγω βήμα ταχύ για το περίπτερο της γειτονιάς, βέβαιος ότι θα βρω όποιες ήθελα.
Δεν είναι συνηθισμένο, πλέον, το ξεπούλημα των εφημερίδων σε περίπτερα και ψιλικατζίδικα. Αλλού γίνεται κάποιες, λίγες, φορές το ξεπούλημα, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Την κυριακάτικη που είχα επιλέξει τη βρήκα εύκολα, από τη σαββατιάτικη δεν βρήκε ούτε το ίχνος της. Εξαντλημένη η ενισχυμένη έκδοση, εξαντλημένη και η απλή.
Αισιοδοξία ότι θα την εύρισκα στο επόμενο σημείο πώλησης. Έχει ξανασυμβεί να αγοράσω την Εφημερίδα των Συντακτών –για αυτήν ο λόγος– Κυριακή μεσημέρι με την πρώτη.
- περισσότερα στο Harddog ΕΔΩ