Ένα στοιχείο μετράνε και ξαναμετράνε οι δημοσκόποι τις τελευταίες ημέρες για τις ευρωεκλογές. Την αποχή! Και για το ύψος της και για τη σύνθεσή της. Βλέπετε, είμαστε μόλις 12 μέρες πριν τις κάλπες της 9ης Ιουνίου και ακόμα στο εκλογικό σώμα επικρατεί μεγαλύτερη χαλάρωση κι από αυτή που παρατηρείται σε μεξικάνικη σιέστα.
Οι δημοσκόποι περίμεναν μεγαλύτερο βαθμό ενδιαφέροντος για τις ευρωεκλογές σε αυτή την χρονική στιγμή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεδομένα θα πάει πολύ ψηλά η αποχή. Αλλά σίγουρα δεν μπορεί να προσδιοριστεί το ποσοστό της, καθώς οι πολίτες δεν… μιλάνε.
Μπορεί δηλαδή την τελευταία εβδομάδα να αποφασίσουν να πάνε, ανεξάρτητα από το ότι τούτη την ώρα δείχνουν αδιάφοροι.
Στις μετρήσεις κάποιων μαθαίνω ότι η διάθεση των εκλογέων για αποχή εντοπίζεται σε πρωτόγνωρα επίπεδα για δώδεκα μέρες πριν τις εκλογές.
Στις ευρωεκλογές του 2019 η αποχή ήταν στο 42% – υπήρξε υψηλή συμμετοχή λόγω της σημασίας τους ενόψει των εθνικών εκλογών τότε – και στις περσινές βουλευτές έφτασε σχεδόν στο 47%. Πιθανόν επειδή το αποτέλεσμα ήταν κάπως δεδομένο κι έτσι μειώθηκε το ενδιαφέρον.
Ε, τώρα βρίσκουν ότι η αποχή μπορεί να πάει πάνω από 50%, ίσως και 55%!
Το μεγάλο ερώτημα είναι από ποια «πλευρά» θα τροφοδοτηθεί αυτή η αποχή.
Θα είναι κυρίως ψηφοφόροι της ΝΔ που βρίσκουν έτσι μία καλή ευκαιρία να εκφράσουν δυσαρέσκεια, αλλά δεν θέλουν να ενισχύσουν άλλα κόμματα και προτιμούν τις παραλίες;
Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να κινδυνεύσει ακόμα και το 30% για τη ΝΔ και πάντως δεν πρόκειται να φτάσει στο 33% που θέλει.
Αν η δεξαμενή της αποχής είναι «μικτή», τότε θα έχουν πρόβλημα και κάποια μικρά κόμματα, τα οποία ευελπιστούν στην προσέλευση ψηφοφόρων, που θέλουν να στείλουν μήνυμα στο «σύστημα».
Αν, πάλι, πάμε με πολύ χαλαρή διάθεση στις ευρωεκλογές και τα «μεγάλα» κόμματα δεν πολώσουν όσο θέλουν τις εκλογικές τους βάσεις, είναι πιθανό οι μικροί να κάνουν… πάρτι.
Κάλχας / topontiki