Ήτανε εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ενενήντα, όταν άρχισε σιγά σιγά να ατζαρδώνεται το ελληνικό χιπ χοπ και να ψάχνει το χώρο του στη μουσική σκηνή της Ψωροκώσταινας. Τότε, λοιπόν, σε κάθε τρεις κουβέντες εκάστου ράπερ η μία ήτανε το «γκέτο». Γκέτο εδώ, γκέτο εκεί, γκέτο παραπέρα, ποιο Κόμπτον τώρα, ποιόν Μπρονξ και τρία αυγά; Σαν της Ελλάδας τα γκέτο, δεν είχε πουθενά, τέτοια καταπίεση και τέτοια φαντασμαγορία!
Ανελέητο ήταν το σφυροκόπημα πρωί, μεσημέρι, βράδυ, νεοπροσύλητοι γαρ οι χιπχόπερζ όλα τα δίνανε για να αναδείξουν τον πόνο της γκετοποίησης. Με τους μουσικούς παραγωγούς να υπόκεινται σε διαρκές μπούλινγκ, πως μπορείτε και παίζετε αυτές τις μαλακίες τις ξένες ενώ στην Ελλάδα ο κόσμος τρώει χώμα; Επί Αντρέα τώρα όλα αυτά, επί Τουρλουμούση και Βλαχοπούλου να το πω καλύτερα, όταν λεφτά φυτρώνανε όχι μόνο στα δέντρα, αλλά και στα κοτέτσια ακόμη. Ώσπου δεν άντεξε ο Θοδωρής Μανίκας, παραγωγός τότε στον Ρόδον FΜ, όπου διέπρεπε και η αφεντιά μου, και είπε τη μεγάλη κουβέντα:
«Κατέβηκα στο Πέραμα και γκέτο δεν είδα»!
Κι επειδή ο Θοδωρής δεν ήταν καμιά φλωράντζα σαν εμάς τα υπόλοιπα παιδάκια του ραδιοφώνου, κάνανε ένα «γλοπς» οι ράπερζ και το κατάπιανε. Προς γνώση και συμμόρφωση…
Τον θυμήθηκα τον παλιό συμπολεμιστή στα ερτζιανά τις μέρες του Πάσχα, καθώς πέρασε από μπροστά μου ένα τουί της “Global Property Guide” που σημείωνε ότι η Ελλαδάρα το ‘χει πατήσει το γκάζι όσον αφορά στην κτηματαγορά με άνοδο 10,76 % από το τελευταίο τέταρτο του 2022 ως το τελευταίο τέταρτο του 2023, ενώ σε κάτι άλλες πολιτισμένες χώρες όπως η Γαλλία (-3,88 %), η Γερμανία (-6,83 %), η Ιταλία (+1,71 %), η Νορβηγία (-0,76 %), δεν παρατηρούνται ανάλογα φαινόμενα.
Σε σχέση με πριν από πέντε χρόνια είμαστε στο +71,72 %, σε σχέση με πριν από δέκα χρόνια είμαστε στο +57 % και σε σχέση με πριν από δεκαπέντε χρόνια είμαστε στο +0,49 %. Έκλεισε ο κύκλος σαν να λέμε, είναι σαν να μην συνέβησαν ποτέ το κρέντιτ κραντς, τα μνημόνια, η πανδημία, ούτε καν το PSI ρε φίλε, να πάτε την ερχόμενη Κυριακή στην εκδήλωση του Κύκλου των ιδεών, μπορεί να ακούσετε κάτι χρήσιμο επ’ αυτού από τον ίδιο τον Μπένυ!
Ας πάμε, όμως, πίσω στο γκέτο. Η αλήθεια είναι ότι ως τώρα τέτοιο πράγμα δεν είχαμε, εκτός από το στόρι με το Ζεφύρι (και τα ανάλογα Ζεφύρια ανά την επικράτεια) αλλά εκεί δεν έχει να κάνει με ρίαλ εστέητ η απομόνωση, έχει να κάνει με άλλα κόλπα που ακόμη κι ο Σημίτης ο γίγαντας δεν κατάφερε να τα λύσει. Στο μέλλον, ωστόσο, τα βλέπω τα γκέτο να ‘ρχονται ολοσούμπητα, μιας και θα ισχύσει και στην Ελλαδίτσα, με πρώτη πρώτη την Αθήνα βεβαίως, το παγκόσμιο σύστημα λοκέσιο, λοκέσο, λοκέσιο.
Τέλος, δηλαδή, στο ισχύον θαύμα που και στη ρεματιά μέσα να σηκώσεις οικοδομή μέσα σε δέκα χρόνια θα έχει διπλάσια αξία. Από εδώ και πέρα, κάποιες περιοχές θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν και κάποιες άλλες θα πάρουν τέτοια κατηφόρα ώστε κάποια στιγμή θα τις καταπιεί ένα σκοτάδι μαύρο, πίσσα. Κι από εκεί δύσκολα θα μπορέσουν να ξαναδούν φως, γιατί το χρήμα, ιδιωτικό και κυβερνητικό, θα κατευθύνεται αλλού. Ιδίως όταν ωριμάσει εντελώς η αγορά και θα κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους εντός συνόρων εταιρείες με εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ακίνητα στο χαρτοφυλάκιό τους. Θα τις δούμε κι αυτές να κάνουν κουμάντο στις τύχες των ανθρώπων και ματημπαναγία φοβούμαι ότι ίσως νοσταλγήσουμε τους κάθε είδους νοικοκύρηδες κυρ Παντελήδες…
Χρήστος Ξανθάκης
