Πριν από καμιά εικοσιπενταριά χρόνια, κάθομαι με το φίλο μου το Βασίλη (ας τον πούμε Βασίλη) και συζητάμε περί ανέμων και υδάτων. Πολιτική, μπάλα, καιρός, γκερλς πάσινγκ μπάι, τα γνωστά. Ώσπου φτάνει η κουβέντα στο Χρηματιστήριο, που έκοβε μονάδα εκείνη την εποχή. Φανατικό το κολλητάρι, κότα εγώ δεν τόλμαγα να “επενδύσω”. Και γυρνάει ο Βασιλάκης και μου λέει για την τάδε μετοχή του χαρτοφυλακίου του (είχε και χαρτοφυλάκιο ο αθεόφοβος!) που είχε πέσει από τις εκατό δραχμές στις πενήντα (υποθετικές τιμές, μη στραβώνετε), αλλά εντάξει τώρα, μιλάμε για χαρτί αλογομούρικο και πρόστυχο, τα συνήθιζε τα σκαμπανεβάσματα τα βίαια, όπως διολίσθησε πενήντα τα εκατό έτσι θ’ ανέβαινε πενήντα τα εκατό με την πρώτη ευκαιρία και θα το ξανάπιανε το κατοστάρικο.
Τον κοίταξα έκπληκτος.
Στόμα ανοιχτό εγώ, μάτι γουρλωμένο, τέλος πάντων βρήκα κάποια στιγμή την ψυχραιμία μου και τον ρώτησα:
“Τι εννοείς θ’ ανέβει πενήντα τα εκατό και θα το ξαναπιάσει το κατοστάρικο:”
“Ε να”, μου απάντησε. “Πενήντα τα εκατό έπεσε, πενήντα τα εκατό θ’ ανέβει, ίδιο πράγμα”.
Και κάπου εκεί ξύπνησε μέσα μου το πτυχίο του Φυσικού Αθηνών με “λίαν καλώς” και τον βούτηξα απ’ τον γιακά για να του φωνάξω:
“Ρε κορνέ, πως σε πέρασε ο καθηγητής Μαθηματικά στο σχολείο; Άμα οι πενήντα δραχμές ανέβουν πενήντα τα εκατό, θα γίνουν εβδομήντα πέντε δραχμές. Για να γίνουν εκατό δραχμές, πρέπει ν’ ανέβουν εκατό τα εκατό”!
Με κοίταξε σαν να τον χτύπησε ρεύμα. Και πλάκωσε αμέσως τα τηλεφωνίδια στην ΕΛΔΕ…
Τον θυμήθηκα τον Βασίλη αυτές τις μέρες που βγαίνει ο πατριώτης μου ο Σκρέκας ως άλλος Άη Γιώργης και κομπάζει ότι εξόντωσε το τέρας του πληθωρισμού. Με επιχειρήματα πάνω κάτω σαν του Βασίλη:
Ένα αγαθό που τον Γενάρη έκανε δέκα ευρώ (υποθετική τιμή, μην τσουκανιέστε), τώρα έχει εννέα, άρα δουλεύουν οι πρακτικές και οι πρωτοβουλίες του κρατικού μηχανισμού, άρα τελείωσε το ζόρι, άρα οδεύουμε προς το καλύτερο. Και δεν λέει, φυσικά, το πιο βασικό απ’ όλα:
Ότι αυτό το αγαθό που τώρα κοστίζει εννέα ευρώ, πριν από δύο χρόνια κόστιζε πέντε ευρώ!
Επομένως, δεν έχει νόημα να κάνουμε συγκρίσεις με τον Γενάρη, αλλά με την κατάσταση πριν από σαράντα οκτώ μήνες, καθότι αυτή τη διετία η πορτοφόλα του Έλληνα και της Ελληνίδας αδυνάτισε πιο πολύ κι από τις ισχνές αγελάδες του Φαραώ…
Κι επειδή ακούω ήδη ότι όλα αυτά είναι φαντασιώσεις κομμουνιστικές που υπονομεύουν την εθνική ευημερία, ορίστε για τη συνέχεια και οι διαπιστώσεις της Eurostat για τον πληθωρισμό τροφίμων στην Ευρώπη και τη θέση της Ελλάδας στον σχετικό κατάλογο:
- Πρώτοι στην Ευρωζώνη τον περασμένο Οκτώβριο,
- Δεύτεροι το Νοέμβριο,
- Δεύτεροι το Δεκέμβριο,
- Δεύτεροι το Γενάρη,
- Δεύτεροι το Φλεβάρη,
- Δεύτεροι το Μάρτιο,
- Δεύτεροι όπως ανακοινώθηκε προχτές, ΚΑΙ τον Απρίλιο!
Υ.Γ.: Όπως διαβάζω, την Παρασκευή 24 Μαΐου του 2024 θα γίνει προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή μετά το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία και την ακρίβεια. Ευκαιρία να δούμε πως θα δικαιολογήσει η κυβέρνηση τα κατορθώματά της, αλλά και να ζυγίσουμε τον Κυριάκο Βελόπουλο, τώρα που πλησιάζουν οι ευρωεκλογές. Τον τελευταίο καιρό έμοιαζε κάπως ματιασμένος, έριξε μια ξερογκαζιά χτες σκίζοντας την συμφωνία των Πρεσπών στη Βουλή, ορίστε η ευκαιρία να ξαναπάρει μπρος. Αν θέλει…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost
