Κάθισα κι εγώ να δω τη σειρά που βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων τις τελευταίες ημέρες και είναι Νο 1 στο Netflix. «Μην την αρχίσεις βράδυ γιατί θα κολλήσεις και θα ξενυχτήσεις» μου έλεγαν. Την ξεκίνησα και στο τρίτο επεισόδιο (η αλήθεια είναι πως) την άλλαξα και έβαλα κάτι άλλο. Το σταμάτησα στη μέση περίπου. Βαρέθηκα. Ήταν βράδυ Τετάρτης αργά και κατάλαβα πως δεν μου έλεγε και πολλά το Baby Reindeer (Μικρό Ταρανδάκι). Το συνέχισα και το τελείωσα το Σάββατο μόνο και μόνο για να διαπιστώσω προς τι όλος αυτός ο θόρυβος... Μπορεί στα τελευταία επεισόδια να μεταμορφωνόταν σε Wire ή Succession ή Sopranos ή και όλα μαζί.
Στη μίνι σειρά των 7 σύντομων (ευτυχώς) επεισοδίων βλέπουμε την καταδίωξη ενός Σκωτσέζου κωμικού από μια stalker. Είναι το true story του stand up comedian Richard Gadd, που είναι πρωταγωνιστής, σεναριογράφος και παραγωγός της σειράς. Μία γυναίκα τον καταδίωκε επί τρία χρόνια όντως στέλνοντάς του πάνω από 40.000 mail και 350 ώρες ηχητικών μηνυμάτων.
Η μίνι σειρά έχει πολλά επίπεδα, είναι και αστεία, είναι και τρομακτική, παίζει πολύ στο ψυχολογικό αλλά προσωπικά με άφησε παγερώς αδιάφορο. 5 στα 10 παίρνει, άντε 6 στα 10. Έως εκεί. Το καλό της σάουντρακ το βρίσκεις και αλλού.
Γούστα είναι αυτά θα πείτε...
Ούτως ή άλλως θα το δείτε αναγκαστικά μια και όλοι μιλούν για το «Μικρό Ταρανδάκι». Καλό κουράγιο.