Ηταν πρωτοφανές αυτό που συνέβη με τον Γιάνη Βαρουφάκη; Ηταν όντως. Μια χώρα της Ευρώπης και μάλιστα η Γερμανία που υποδύεται τον θεματοφύλακα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που είναι πολύ αυστηρή όταν παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες περιοχές του πλανήτη π.χ. στη Ρωσία, που συμμετέχει σε κυρώσεις για να συνετιστούν οι αυταρχικοί ηγέτες, ποιος το περίμενε ότι θα συμπεριφερόταν κατ’ αυτόν τον τρόπο σε έναν αρχηγό πολιτικού κόμματος που έχει υπάρξει και υπουργός στη χώρα του;
Ποιο ήταν το αδίκημα που διέπραξε ο κ. Βαρουφάκης; Μήπως είναι οπαδός του ένοπλου ακτιβισμού και σχεδίαζε τρομοκρατική ενέργεια; Οχι. Μήπως είναι φιλοναζί και θα απειλούσε το δημοκρατικό καθεστώς; Ούτε. Μήπως είναι πράκτορας του Πούτιν και θα συγκέντρωνε πληροφορίες εναντίον της Δύσης; Απίθανο. Μήπως είναι ύποπτος για συνεργασία με τη Χαμάς και τους τζιχαντιστές και έψαχνε στόχους για βομβιστικές επιθέσεις; Σε καμία περίπτωση.
Το ρεπερτόριο της… αχαλίνωτης φαντασίας εξαντλήθηκε. Τότε γιατί συνιστά κίνδυνο για τη Γερμανία, τη χώρα που κατά τ’ άλλα δεν έχει κανένα πρόβλημα να συναλλάσσεται με δικτάτορες και με θεοκρατικά καθεστώτα, επειδή αυτό θεωρεί ότι επιτάσσει το εθνικό συμφέρον της; Ο Βαρουφάκης έχει επικίνδυνες απόψεις για τη σύρραξη στη Γάζα. Πάει κόντρα στο ρεύμα που έχουν καβαλήσει σχεδόν όλες οι δυτικές κυβερνήσεις, μηδέ της ελληνικής εξαιρουμένης, σύμφωνα με το οποίο οι Παλαιστίνιοι είναι τρομοκράτες και το κράτος του Ισραήλ είναι αναγκασμένο να αμυνθεί. Με όλα τα μέσα; Με όλα. Αυτό θα κρίνει πότε θα σταματήσει. Οποιαδήποτε ένσταση επ’ αυτού είναι ευάλωτη στην κατηγορία για αντισημιτισμό. Αναγνωρίζουν –και σωστά– στο Ισραήλ το δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Ακόμη και όταν έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια και προχωρά σε δολοφονίες αμάχων και σε μαζική εκτόπιση πληθυσμών; Ναι με κάποιες αναιμικές επιφυλάξεις. Την ίδια στιγμή όμως δεν αναγνωρίζουν στους Παλαιστίνιους το δικαίωμά τους να αντιστέκονται στις κατοχικές δυνάμεις και να αγωνίζονται για τη δημιουργία δικού τους κράτους.
Ο Βαρουφάκης, λοιπόν, παίρνει φιλοπαλαιστινιακές θέσεις και ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση του Νετανιάχου και γι’ αυτό δεν μπορεί ούτε να παρίσταται σε εκδηλώσεις στη Γερμανία ούτε να τις χαιρετίζει εξ αποστάσεως με εμπρηστικές, κατά την άποψη των επικριτών του, ομιλίες. Αυτά είναι εγκλήματα καθοσιώσεως για τις γερμανικές πολιτικές ελίτ. Το σύνδρομο της ενοχής για το Ολοκαύτωμα ταλαιπωρεί επί δεκαετίες τη Γερμανία. Η εξιλέωση όμως δεν μπορεί να έρθει λέγοντας «ναι σε όλα» όσα κάνουν οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και ιδιαίτερα η σημερινή ακροδεξιά σύναξη υπό τον Νετανιάχου. Δεν καταλαβαίνουν οι πολιτικοί της Γερμανίας –και κυρίως το πιο φιλοπόλεμο κόμμα των Πρασίνων– ότι, εγκρίνοντας χωρίς αντιρρήσεις τη δολοφονική πολιτική του Νετανιάχου, τον αποθηριώνουν;
Κλείνοντας, ακόμη και με βίαιες ενέργειες, το στόμα εκείνων που έχουν διαφορετική γνώμη για αυτά που συμβαίνουν στη Γάζα και στην ευρύτερη περιοχή είναι σαν να δικαιώνουν τις επιλογές της ακροδεξιάς ομάδας που κυβερνά το Ισραήλ. Αρνητική εντύπωση πάντως δημιουργήθηκε και από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης και ορισμένων ελληνικών κομμάτων. Μόνο το ΚΚΕ και η Νέα Αριστερά εξέδωσαν ανακοινώσεις για το περιστατικό. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΣΟΚ θεώρησαν σκόπιμο να τοποθετηθούν επί της ουσίας. Δεν γουστάρουν για διαφορετικούς λόγους τον Βαρουφάκη. Δικαίωμά τους. Δεν τους ζήτησε κανείς να τον συμπαθήσουν. Ωστόσο, εδώ έχουμε θέμα δημοκρατίας. Σήμερα ο Βαρουφάκης στο στόχαστρο. Αύριο;
Τάσος Παππάς
