«Οργιστείτε για τον θάνατο της μέρας», παροτρύνει ο Ντίλαν Τόμας από το μότο που προτάσσει στο βιβλίο του ο Γιάννης Παντελάκης. Και πράγματι, κάποιες σελίδες του «αληθούς μυθιστορήματος», όπως χαρακτηρίζει ο συγγραφέας την ιστορία της πάλης του πρωταγωνιστή του με τον θάνατο, τις διαπερνά η οργή. Είναι για μήνες παρούσα, σχεδόν εκκωφαντική.
Κάνει, μαζί με την απελπισία και τον φόβο, «μεγάλη φασαρία μέσα του», κοχλάζει τις ώρες που βρίσκεται καθηλωμένος σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου, άφωνος, ανήμπορος να κινηθεί, θύμα ενός ιατρικού λάθους. Αλλά δεν είναι αήττητη. Ο αυτοβιογραφικός αφηγητής του Παντελάκη θα τη μεταποιήσει, θα τη μεταλλάξει, θα την εξαγνίσει, θα την εκτρέψει προς ένα παράλληλο ρεύμα που διαπερνά το βιβλίο και τελικά το κατακλύζει: την ευδαιμονία της ύπαρξης. Και τη χαρά για όλα αυτά που κάνουν τη ζωή άξια να τη ζεις – τον έρωτα, τη φιλία, τη θάλασσα, τα βιβλία, τη μουσική.
- περισσότερα στην ΕφΣυν (ΕΔΩ)
