«Είμαι έτοιμος για πρωθυπουργός, διπλές εκλογές τον Ιούνιο», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης στη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha. Αρα πιστεύει ότι θα τις κερδίσει. Δεν διευκρίνισε αν θα είναι και αυτοδύναμος ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός αν φαντάζεται τον εαυτό του πρωθυπουργό σε κυβέρνηση συνεργασίας. Είναι αισιόδοξος γιατί βλέπει κάτι που πολλοί δεν μπορούν να δουν ή απλώς υποδύεται τον σίγουρο γιατί αυτό επιβάλλουν οι περιστάσεις; Εκτιμά ότι ένα κλίμα αισιοδοξίας θα συσπειρώσει τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει συνέλθει από την εσωστρέφεια που τον ταλαιπώρησε; Θα βγάλει από την αμηχανία ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού ακροατηρίου που σήμερα δηλώνει στις δημοσκοπήσεις «Δεν ξέρω, δεν απαντώ» στην ερώτηση για το ποιο κόμμα θα ψηφίσει ή που φλερτάρει με την αποχή ή που επιλέγει τον «Κανέναν» ο οποίος είναι σταθερά δεύτερος και σε μερικές περιπτώσεις πρώτος στην καταλληλόλητα για την πρωθυπουργία;
Δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο κ. Κασσελάκης. Ισως να γνωρίζουν αυτοί που τον συμβουλεύουν. Πιθανότατα θα δώσει περισσότερες λεπτομέρειες σε επόμενη παρέμβασή του που σύντομα θα έρθει. Είναι από τους πολιτικούς που δεν φοβούνται τα Μέσα – παραδοσιακά και σύγχρονα. Αντιθέτως, τα λατρεύει. Φαντάζομαι όμως ότι ξέρει πως τα Μέσα είναι δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να σε σπρώξουν και να σε κάνουν δημοφιλή σε ακροατήρια που δεν ασχολούνται με τα κόμματα και την πολιτική γενικότερα, μπορεί όμως να σε οδηγήσουν σε αυτοτραυματισμό. Οταν τα ταΐζεις συνεχώς, ανοίγεις την όρεξή τους. Δεν κινδυνεύουν αυτά από παχυσαρκία, κινδυνεύουν αυτοί που τα χρησιμοποιούν χωρίς μέτρο να υποστούν τις συνέπειες από την υπερέκθεσή τους, αν δεν λένε τα ίδια πράγματα σε όλες τις εμφανίσεις τους.
Οι δημοσκοπήσεις πάντως, ακόμα κι αυτές της τελευταίας σοδειάς, που είναι πιο θετικές από τις προηγούμενες για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν δικαιολογούν την άποψη «Είμαι έτοιμος για πρωθυπουργός». Αν συμβεί αυτό, αν δηλαδή καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει τις ισορροπίες, θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκπληξη την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ούτε το ΠΑΣΟΚ πέτυχε κάτι ανάλογο.
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε με 13% το 1974, πήγε στο 25% στις εκλογές του 1977 και εκτινάχθηκε στο 48% το 1981. Διήνυσε την απόσταση σε επτά χρόνια. Δεν είναι λίγα. Λιγότερα χρόνια χρειάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για να περάσει από τη φάση της διαμαρτυρίας στη φάση της διακυβέρνησης. Στην πρώτη περίπτωση είχαμε το πάνδημο αίτημα να φύγει η Δεξιά. Στη δεύτερη περίπτωση είχαμε το αίτημα να τιμωρηθούν τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Μπορεί να τριτώσει το κακό για τη συντηρητική παράταξη; Μπορεί ο κ. Κασσελάκης να κάνει ό,τι έκαναν το ίνδαλμά του (ο Ανδρέας Παπανδρέου όπως έχει πει) και ο πολιτικός στον οποίο χρωστάει την επιστροφή του στην Ελλάδα και την εμπλοκή του στην πολιτική ζωή της χώρας, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας; Θα πει κάποιος ότι δεν είναι υπερβολικός ο κ. Κασσελάκης και θα μας θυμίσει πως και με τον Τσίπρα γέλαγαν οι πάντες (εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ), ακόμη και οι πέτρες, όταν μίλησε για κυβέρνηση της Αριστεράς, ενώ το κόμμα του ήταν στα πατώματα. Επέμεινε και το πέτυχε. Σωστό.
Είχαν όμως προηγηθεί η κατάρρευση της οικονομίας, δύο Μνημόνια, βαριά λιτότητα, μαζική ανεργία, δραματική μείωση εισοδημάτων, τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ) ήταν σε καθοδική πορεία και ο κόσμος ζητούσε εκδίκηση. Οπότε αναγκαστικά καταλήγουμε στο κλισέ για την επανάληψη της Ιστορίας. Φάρσα; Τραγωδία; Συνδυασμός; Ή μήπως επανάληψη κόντρα στην πρόβλεψη του πατέρα της φράσης;
Τάσος Παππάς
