Ακόμη κι εγώ, μετά από κολικό νεφρού καραμπίνα και χάπες τουμποφλό, μπορώ να καταλάβω ότι οι προσεχείς Ευρωεκλογές αναστατώνουν κόμματα και πολίτες. Τα πρώτα διότι βρίσκουν μια ευκαιρία να συσπειρωθούν και να επιβεβαιωθούν και τους δεύτερους γιατί τους δίνεται η δυνατότητα να τιμωρήσουν ή να επιβραβεύσουν. Τι είσαι εσύ, κυβέρνηση, και δεν μου έχεις κάνει τα γούστα; Σε μαυρίζω! Είσαι, αντιπολίτευση, και δεν τρέχεις για πάρτη μου; Κατράμι σκέτο! Και αντίστροφα πάει αυτό, άμα τον γλυκάνεις τον άλλον, με το χαμόγελο πάει στην κάλπη, στο χαρίζει το κουκί. Και αλλάζει, ίσως, τις ισορροπίες που διαμορφώθηκαν, όπως διαμορφώθηκαν (αχ, Κατρούγκαλε!) το περασμένο καλοκαίρι…
Να μην τα πολυλέμε, το τοπίο είναι ακόμη θολό. Δεν μπορεί να βγάζουν αποδόσεις οι στοιχηματικές για τις προεδρικές στις ΗΠΑ και τις βουλευτικές στη Βρετανία και για την Ευρωβουλή να κάνουν κο-κο-κο. Κάτι δεν πάει καλά και αυτό που δεν πάει καλά, για την ώρα τουλάχιστον, είναι ότι ο κόσμος θέλει να ρίξει ένα φαπίδι στην κυβέρνηση αλλά δεν έχει ακόμη καταλήξει με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό. Θα πριμοδοτήσει ΣΥΡΙΖΑ; Θα τσιτώσει ΠΑΣΟΚ; Θα τρομπάρει Βελόπουλο; Θα συγχωρήσει το σούγκαρ ντάντιζ του Κουτσούμπα; Θα προσφέρει θεία μετάληψη στο Νατσιό; Θα πει «άφεριμ» στη Ζωή; Και είναι κι ο Κόκκαλης και είναι κι ο Βαρουφάκης και είναι και οι σύντροφοι της Νέας Αριστεράς, φορτισμένοι και ξεφόρτιστοι, ένας σωρό κόσμος τι να σε λέω…
Οπότε; Οπότε πάμε να τα δούμε ένα ένα τα κόζια, με βάση τα δεδομένα που έχουμε σήμερα, μιας και αύριο μεθαύριο (αχ, Κατρούγκαλε!) δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Το σίγουρο είναι ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα γράφει «τέσσερα» μπροστά απ’ το ποσοστό της και ενδέχεται να μην γράψει καν «τρία». Το παλεύουν με κάθε τρόπο οι γαλάζιοι, το παιδεύουν στο ψηφοδέλτιό τους, το τρέχουν απ’ άκρου εις άκρον της ελληνικής επικράτειας (αν και πάνω απ’ τα Τέμπη, πέφτει πολλή μούντζα), πλην όμως προκοπή δεν βλέπουν. Ελπίδα τους μεγάλη ότι οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ΝΔ θα πάνε για μπάνιο και δεν θα σπεύσουν να ρίξουν την ψήφο τους σε Βελό ή Νατσιό. Αν κάτσει…
Στον ΣΥΡΙΖΑ, πάλι, γεννάνε και τα κοκόρια του Κασσελάκη. Από εκεί που οι δημοσκοπήσεις τον δείχνανε τρίτο εκεί γύρω στις γιορτές, τώρα είναι ξεκάθαρα δεύτερος με σαφείς ανοδικές τάσεις. Πολύ σημαντικό αυτό το τελευταίο, μιας και οι σοβαροί δημοσκόποι μας λένε ότι πρώτα τις τάσεις κοιτάμε, πρώτα το ρεύμα και τον συρμό, και ύστερα τα καθαρά νούμερα. Με τον Ανδρουλάκη να παρατηρεί και τα μεν και τα δε και να τραβάει τα μαλλιά του, καθώς δεν του βγαίνει με τίποτα η παρτίδα. Κι αν νομίζει ότι θα τη σώσει με μεταγραφές τύπου Ζαγοράκη, κούνια που τον κούναγε…
Και πιο κάτω; Πιο κάτω είτε το πιστεύετε είτε όχι θα έχουμε μάχη για την τέταρτη θέση. Εκεί που την είχε καβατζωμένη το ΚΚΕ με προοπτικές περαιτέρω ανόδου, ήρθαν η ισότητα στο γάμο και οι σούγκαρ ντάντιζ και το αφαλοκόψανε. Για να νοιώθει πλέον καυτή την ανάσα της Ελληνικής Λύσης, που συσπειρώνει κόσμο και κοσμάκη της όχι και τόσο πεφωτισμένης δεξιάς. Κι αν γίνει και ντιμπέητ για τις Ευρωεκλογές (ποτέ δεν ξέρεις τι θα διατάξει ο Σταν Γκρήνμπεργκ!), προβλέπω προσπέρασμα Βελό που τη δουλεύει σαν παιδικό παιχνίδι την κάμερα…
Όσο για τα μικρά κόμματα, ο Νατσιός δεν νομίζω ότι θα χάσει, η Κωνσταντοπούλου πιστεύω ότι θα τσιμπήσει, ο Κόκκαλης μου φαίνεται ότι θα γράψει υποθήκες, ο Βαρουφάκης και η Νέα Αριστερά έχω την εντύπωση ότι δεν θα κάνουν την έκπληξη. Δύσκολη η φασούλα, αλλά και τι να κάνεις; Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει, που λέει και το άσμα!
Υ.Γ.: ΟΚ, υπάρχει και το χαρτί «Φρέντυ Μπελέρης» για τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά άμα τον ανοίξεις αυτόν τον ασκό…
Χρήστος Ξανθάκης