Δυο μέλη της οικογένειάς μου, είχαν πάει στον πόλεμο.
Ο παππούς μου ο Χρήστος, που φέρω το όνομά του, έκανε μήνες στο αλβανικό μέτωπο. Ιστορίες δεν μου είπε, δεν τον γνώρισα ποτέ, τον δολοφόνησαν το ’43 κάτι καθάρματα που παρίσταναν τους κομμουνιστές.
Κάτι άλλα καθάρματα που παρίσταναν του πατριώτες έριξαν λίγα χρόνια αργότερα στο Γεντί Κουλέ τον πατέρα μου, επειδή ήταν Επονίτης. Κι αφού τη γλύτωσε στο τσακ την εκτέλεση με παρέμβαση του αξιωματικού αδερφού του, τον ντύσανε στο χακί και τον στείλανε στον Γράμμο να ντουφεκάει του πρώην συντρόφους του. Κάποια στιγμή μου διηγήθηκε πέντε πράγματα για τη ζωή στο βουνό, πως κοιμότανε στα χιόνια και πως βουίζανε στ’ αυτιά του οι σφαίρες, θα τις πούμε άλλη φορά, δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα.
Το θέμα μας σήμερα, είναι η επανάσταση των Ελλήνων και των Ελληνίδων το 1821 που είχε ως αποτέλεσμα να ξεφορτωθούμε οριστικά (;) τους Τούρκους από το σβέρκο μας. Το ερωτηματικό δεν το έβαλα κατά λάθος, μην αγχώνεστε κυρία αρχισυντάκτρια, επίτηδες το κατέθεσα μιας και με τα μεμέτια δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου προκύψει. Τις ξέχασαν τις φιλοδοξίες τους για μερικές δεκαετίες, κάτσανε στ’ αυγουλάκια και στους οντάδες τους, αλλά τώρα θέριεψε ξανά ο δικός τους ο μεγαλοϊδεατισμός (ίδιος με τον δικό μας, αλλά πιο οριεντάλ!) και όλα είναι πιθανά. Άσε που βρέθηκε στα σκοινιά με τις δημοτικές εκλογές ο Ταγίπ και λίγο ταρατατζούμ θα τον έβγαζε, προσωρινά έστω από την δύσκολη θέση. Θερμό επεισόδιο δηλαδή, των ολίγων ημερών, μόνο που με αυτά τα πράγματα η κατάληξη δεν είναι πάντοτε και τόσο σίγουρη. Ξεκινάς από απλούς τσαμπουκάδες και καταλήγεις σε σφαγείο ντελούξ…
Και τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Πολεμάς σαν παλικάρι ή το σκας σαν λαγός; Προσωπικώς, αν μπουκάρει κάνας γείτονας ή κάποιος τρίτος μυστήριος, θα σπεύσω να υπηρετήσω όπου με καλέσει η πατρίδα. Αν είναι να μπουκάρουμε εμείς σε κάναν γείτονα ή σε κάποιον τρίτο μυστήριο, όχι στολή δεν θα βάλω, όχι σε στρατόπεδο δεν θα πλησιάσω, στον καναπέ θα φυτευτώ με άφθονη ποσότητα ποπ κορν. Ξεχάστε με!
Αντίληψη την οποία συμμερίζεται σε μεγάλο βαθμό η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Prorata, που πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά σε δείγμα 800 ατόμων -ηλικίας 17 ετών και άνω- το διάστημα 22 ως 25 Μαρτίου. Εκεί λοιπόν διαβάζω ότι κάτι παραπάνω από επτά στους δέκα (ποσοστό 73 %) θα έπαιρναν όπλο «για να υπερασπιστούν τη χώρα σε ξένη επίθεση», σχεδόν δύο στους δέκα (ποσοστό 17 %) δεν θα έπαιρναν όπλο «σε καμία περίπτωση», ούτε ένας δεν θα πήγαινε να πολεμήσει σε άλλη χώρα «λόγω συμμαχικών δεσμεύσεων» (μηδέν τοις εκατό θριαμβευτικό!), ενώ υπάρχει και ένα ποσοστό 7 % των ερωτηθέντων που θα έπαιρναν όπλο είτε «για να υπερασπιστούν τη χώρα σε ξένη επίθεση», είτε για να πολεμήσουν σε άλλη χώρα «λόγω συμμαχικών δεσμεύσεων». Επειδή η συγκεκριμένη ερώτηση έχει διατυπωθεί με τρόπο ελαφρώς περικολόζο, διατηρώ κάποιες αμφιβολίες για το τι ακριβώς κατάλαβαν όσοι απάντησαν το διπλό «ναι».
Αλλά έχει και πιο κάτω η δημοσκόπηση. Έχει ερώτηση «τι θα κάνατε αν η χώρα σας δεχόταν επίθεση όπως η Κύπρος το 1974;». Πάμε να δούμε τις απαντήσεις:
- Σχεδόν οκτώ στους δέκα (ποσοστό 76 %) λένε ότι θα μένανε «για να υπερασπιστούν την οικογένειά τους και τους οικείους τους»
- Κάτι παραπάνω από ένας στους δέκα (ποσοστό 13 %) θα έφευγε με την οικογένειά του
- Ολίγοι (ποσοστό 6 %) θα υποστήριζαν διαπραγμάτευση με τον εισβολέα και ούτε ένας (ποσοστό μηδέν τοις εκατό) δεν θα ζητούσε παράδοση άνευ όρων.
Χρήστος Ξανθάκης
