Τρίτη 30 Απριλίου 2024

Ελλάδα 2.0 ή μήπως Βουλγαρία Beta;


Είχε δίκιο ο Ιησούς. Ή ο Αγαμέμνων τέλος πάντων, πολύς κόσμος ξεστόμισε κάτι ανάλογο ανά τους αιώνας: Με το σπαθί ζεις, απ’ το σπαθί πεθαίνεις!
Και είτε το πιστεύετε είτε όχι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον δόλιο τον ΓκρήνμπεργκEξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι από αναγνώστριες και αναγνώστες:
Όπως είχε σημειώσει ο συνάδελφος Μανώλης Κοττάκης, και δεν διαψεύστηκε από κανέναν και καμιά, αφού συντελέσθηκε το έγκλημα στα Τέμπη και δείξανε οι μετρήσεις ότι προσπέρναγε ο ΣΥΡΙΖΑ τη Νέα Δημοκρατία, πήγε ο Σταν στου Μαξίμου και τους είπε:
«Τσιλάξ γκάιζ, σε πέντε βδομάδες θα έχει ξεχάσει ο κόσμος τόσο την οργή του όσο και τη θλίψη του και θα ξαναγυρίσει στο μαντρί. Αλλάξτε την ημερομηνία των εκλογών και όλα θα πάνε καλά, νικάμε»!

Όπερ και εγένετο, με τους γαλάζιους να επωφελούνται της ομαδικής αμνησίας (και του Κατρούγκαλου, βεβαίως, βεβαίως…) και να κόβουν το εκλογικό νήμα με άνεση και διαφορά. Χαλαρός ο Γκρήνμπεργκ, κέρναγε ράι ουίσκι όλη την Ηρώδου του Αττικού…
Αλλά όπως λένε και στην πατρίδα του, καμιά φορά αυτά που κάνεις, αυτές οι ομορφιές που κάνεις, αυτές οι πρωτοβουλίες που παίρνεις γυρνάνε και σε δαγκώνουν στον κώλο. Πράγμα το οποίο θα συμβεί με την υποψηφιότητα Φρέντυ (συγγνώμη, Φρέντη) Μπελέρη, που ήρθε να δώσει τράτο στα πεσμένα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας!

Και εξηγούμαι ξανά, διότι οι παρεξηγήσεις είναι τζεστ αράουντ δι κόρνερ:
Είτε του αρέσει του Σταν είτε όχι (που δεν του αρέσει καθόλου, αλλά λέμε τώρα…), από την στιγμή που ανακοινώθηκε ο Μπελέρης ως την ημέρα διεξαγωγής των ευρωεκλογών, μεσολαβούν περισσότερες από πέντε εβδομάδες. Το οποίο μας λέει ότι ως τότε θα περάσει το κύμα εθνικής υπερηφάνειας, θα ξεφουσκώσει το κύμα εθνικής υπερηφάνειας, θα κλατάρει το κύμα εθνικής υπερηφάνειας, διότι ο μέσος Έλλην και η μέση Ελληνίδα θα ξαναθυμηθούν κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από το φόρο τιμής στον έγκλειστο πρώην δήμαρχο:
Την τρύπα στην πορτοφόλα τους!

Μια τρύπα που μεγαλώνει μέρα με την ημέρα και δεν την βλέπουν πλέον μόνο από το φεγγάρι, αλλά και από το εξώτερο διάστημα, από το σπίτι του Ζίγκυ και το κονάκι του Μέητζορ Τομ. Ένα σκασμό λεφτά πληρώνουν οι εξωγήινοι, για να κάθονται στα τηλεσκόπια πρωί βράδυ και να γλεντάνε με την Ελλάδα 2.0. Τη χώρα που ξεκίνησε να γίνει Δανία του Νότου και κατάφερε να γίνει το δεύτερο πιο φτωχό κράτος της Ευρώπης, μπροστά μόνο από τη Βουλγαρία που είχε κάποτε δέκα μύρια κόσμο και τώρα μετά βίας φτάνει τα επτά. Τόσο καλά περνάγανε οι Βούλγαροι που γίνανε μπουχός μπας και γλυτώσουν…

Συμβαίνουν, όμως, αυτά, κι ας επιμένει ο Σκρέκας ότι τις τσαταλιάσαμε τις αυξήσεις στις τιμές. Δικαίωμά του, δεν λέω, δημοκρατία έχουμε και όλες οι απόψεις μπορούν να ακουστούν, αλλά όταν μιλάνε τα μπικικίνια καλόν είναι οι υπουργοί να κάνουν σιλάνς. Και πάμε να δούμε τις μας λένε τα νούμερα:
  • Πρώτη η Ελλάδα πανευρωπαϊκώς, στον πληθωρισμό τροφίμων τον περασμένο Οκτώβριο.
  • Δεύτερη η Ελλάδα πανευρωπαϊκώς στον πληθωρισμό τροφίμων τον περασμένο Νοέμβριο.
  • Δεύτερη η Ελλάδα πανευρωπαϊκώς, στον πληθωρισμό τροφίμων τον περασμένο Δεκέμβριο.
  • Δεύτερη η Ελλάδα πανευρωπαϊκώς, στον πληθωρισμό τροφίμων τον περασμένο Ιανουάριο.
  • Δεύτερη η Ελλάδα πανευρωπαϊκώς, στον πληθωρισμό τροφίμων τον περασμένο Φεβρουάριο.
  • Δεύτερη η Ελλάδα πανευρωπαϊκώς, στον πληθωρισμό τροφίμων τον περασμένο Μάρτιο.
Τα κοιτάς τα ανωτέρω και αφουγκράζεσαι τον πόνο του Σταν Γκρήμπεργκ:
Πολύ θα ήθελε ο γκουρού οι εκλογές να γίνονταν δέκα μέρες μετά από την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Μπελέρη, και θα το κατάφερνε αν ίσχυαν οι νόμοι του Μπανανιστάν, πλην όμως πρόκειται για διαδικασία της Ε.Ε. και τα αδέρφια μας οι Ευρωπαίοι δεν το συνηθίζουν να ξεφτιλίζονται τόσο πολύ. Θα το πιεί, λοιπόν, το πικρό ποτήρι ως την τελευταία σταγόνα και ενδέχεται να πει κι ένα τραγούδι. Από την πλευρά μου προτείνω το “Sunday Morning Coming Down” στη βερσιόν του Κρις Κριστόφερσον. Είναι λίγο πιο ζόρικη από εκείνη του Τζόνυ Κας, γουστάρω…

Υ.Γ.: Ρώτησα τη φίλη μου τη Δώρα που είναι από Βουλγαρία, τι συνέβη στη χώρα της. Μου απάντησε ως εξής:
«Όταν έπεσε ο κομμουνισμός, ελπίζανε όλοι ότι θα αλλάξουν τα πράγματα και θα περάσουνε καλύτερα απ’ ο,τι με τον Ζίβκωφ. Μια, δυο, τρεις, πέντε εκλογές, κάθε φορά και χειρότερα. Ε, τα μαζέψανε και φύγανε…»

Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (29.4.2024)