Κάτσε να το ξεκινήσω σήμερα με αμερικανιά, γιατί μπορεί να είναι μπλεγμένος ο Γκρήνμπεργκ στο στόρι και, ως γνωστόν, όπου μπαίνει ο Σταν δεν μπαίνει ο γιατρός:Τι είναι αυτό το πράγμα που το λένε bottom out;
Άντε να μη σας κουράζω η απόδοσή του στα ελληνικά θα μπορούσε να αφορά στο δικό μας «πιάσαμε πάτο», όπου καταλήγεις στο βυθό. Και κάνεις παρέα με τις πεταλίδες, ως την ώρα που στρώνει η φάση και το ξεπερνάς.
Αυτό, λοιπόν, το bottom out γίνεται με δύο τρόπους. Είτε λόγω ανωτέρας βίας, είτε υπ’ ευθύνη σου.
Να δώσω ένα παράδειγμα;
Να δώσω ένα παράδειγμα από το χώρο της κτηματαγοράς, μιας και αυτό που πονάει περισσότερο τους Έλληνες και τις Ελληνίδες είναι το ντουβάρι τους.
Μας βάρεσε ο Ντάνιελ στη Θεσσαλία, χάσαμε τ’ αυγά και τα πασχάλια, ζημιές παντού, καταστροφές παντού, ταλαιπωρία παντού, έξοδα παντού, ξεφράγκιασμα παντού. Οπότε βρήκαν την ευκαιρία τα κοράκια του ρήαλ εστέητ, ξαμολύθηκαν στον κάμπο με τα ευρώπουλα ανά χείρας και κοιτάνε να τον βρουν τον άλλο, να την βρουν την άλλη στην ανάγκη για να ψωνίσουν σπίτια, οικόπεδα, διαμερίσματα μπιρ παρά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ανωτέρα βία, δεν είχαμε καμιά όρεξη εμείς οι Θετταλοί και οι Θετταλές να κάνουμε bottom out, να πέσουν στο γκρεμό οι τιμές για να εκτοξευθούν κατόπιν στα ουράνια.
Και πάμε ακολούθως στο «υπ’ ευθύνη σου».
Διαθέτεις, ας πούμε, ένα νεοκλασικό φιλέτο, σε δρόμο κεντρικό, κάργα κήπο ένα γύρω, το βλέπουν οι εργολάβοι και δεν μπορούν να συγκρατήσουν τη σιελόρροια. Αλλά έχει χαρακτηριστεί «διατηρητέο» και πώς να το χτίσεις; Σιγά το δύσκολο, υπάρχουν λύσεις για όλα! Το αφήνεις χύμα μια δεκαετία, πέφτει σκεπή, πέφτει ταβάνι, πέφτουν τοίχια, αντάρα όλα, τι να κάνουμε κύριοι η κακιά η ώρα, τσουπ υψώνεται η τούρτα η οκταόροφη…
Αυτά τα όχι και τόσο ολίγα με τους ορισμούς και τα παραδείγματα και έλα τώρα να σε πάρω απ’ το χεράκι και να περπατήσουμε στον αγρό της πολιτικής. Εκεί όπου οσμίζομαι όχι τον οργασμό της αγελάδας αλλά καινούριες πονηριές από τον γίγαντα Σταν. Μια στρατηγική, ας πούμε, για bottom out στις Ευρωεκλογές εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, να πιάσει το κόμμα μια τριανταρού και πολλά λέω, από το θριαμβευτικό 41ΤΑΚΑΤΟ σε λιγότερο από δώδεκα μήνες.
Συντριβή, συμφορά, σεισμός, λοιμός, καταποντισμός η πρώτη εντύπωση.
Η δεύτερη, όμως;
Η δεύτερη θα μπορούσε να μας πει ότι τακτικά ένα bottom out ευρωεκλογικό μπορεί να μοιάζει με κατάρα Θεού για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά στρατηγικά μπορεί να αποδειχθεί ευλογία!
Και το σπάω σε πενηνταράκια για τα παιδάκια που έχουν μείνει με το στόμα ανοιχτό:
Πολύ τον έχουν ζαλίσει τον Κυριάκο ουκ ολίγοι ψηφοφόροι, ουκ ολίγα στελέχια, ουκ ολίγοι βουλευτές με τις γκρίνιες τους, τις διαφωνίες τους, τα άγχη τους. Να η ισότητα στο γάμο, να η ακρίβεια και τα κατάπτυστα pass, να οι υπογραφές για τα Τέμπη, όλο μουρμούρα, όλο βαζούρα, όλο φαλαβατούρα, γλώσσα δεν βάνουνε μέσα.
Το αντέχεις μία, το αντέχεις δύο, το αντέχεις τρεις, ε στο τέλος, άνθρωπος είσαι, ένα «ασταδγιάλα» δεν θα το πεις;
Και ποιο θα μπορούσε να είναι το υπέρτατο «ασταδγιάλα» από μια εκλογική διολίσθηση, που αφενός δεν θα είναι καταστρόφα, πάλι πρώτο κόμμα θα βγεις, αφετέρου, ωστόσο, θα αναγκάσει όλους τους όψιμους αμφισβητίες να ράψουν το στόμα τους και να συσπειρωθούν γύρω από τον πρόεδρο; Επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά την απόλυτη κυριαρχία του στο γαλάζιο στρατόπεδο…
Ξέρω, ξέρω λονγκ σοτ που λένε και στο Κεντάκι, αλλά απ’ αυτόν τον σατανά τον Γκρήνμπεργκ όλα να τα περιμένεις. Ιδίως τώρα που διέγνωσε ότι ο Κασσελάκης έχει ποτένσιαλ και οφείλει να τον λαμβάνει κανείς υπόψη του…
Υ.Γ.: Κρίσιμο στοιχείο, που στηρίζει το σενάριο του bottom out:
Φέτος δεν δίδεται, έτσι στο ξεκούδουνο, το έκτακτο επίδομα του Πάσχα. Απ’ αυτά τα τρία κατοσταρικάκια, περίμενε πολύς κόσμος να βουλώσει τρύπες και να πάει στον χασάπη για αρνί.
Χρήστος Ξανθάκης
