Σε όσα γράφονται τελευταία για τον Τσίπρα υπάρχει εμφανές πλεόνασμα σεναρίων. Πού το πάει, τι σχεδιάζει, αν θα δημιουργήσει κόμμα, αν θα γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος. Εμφανής επίσης εχθρότητα μέχρι δολοφονίας χαρακτήρα από τους γνωστούς αντιπάλους. Εμφανής, τέλος, εμπάθεια από χθεσινούς συνοδοιπόρους, που σπεύδουν να τον νουθετήσουν με μπηχτές, σπόντες, δίκοπα άρθρα και τετράκωπες πλεύσεις. Και συμβουλές βεβαίως. Να μην αυτοκτονήσει!
Δεν είναι περίεργο που προτιμούν τα φανταστικά ταξίδια στις έλικες του εγκεφάλου του, παραγνωρίζοντας τα προφανή. Προφανής ο σκοπός. Μπορεί όμως στην πολιτική το προφανές να είναι υποτιμημένο, αλλά για όποιον έχει μάτια, αυτιά και κρίση το φαίνεσθαι συνήθως αποκαλύπτει το είναι. Βλέπεις ας πούμε πώς στέκεται, μιλάει, πράττει ένας πολιτικός και καταλαβαίνεις πολλά, αν όχι και όλα, γι’ αυτόν. Κανένα Instagram, κανένα σενάριο και καμιά σκηνοθεσία δεν μπορεί να το καταργήσει αυτό.
Τα προφανή, λοιπόν. Πρώτο, κύριο, βασικό, ο Τσίπρας είναι ΣΥΡΙΖΑ. Τελεία, παράγραφος. Ούτε μια λέξη ή κίνησή του δεν υποδηλώνει ότι το κόμμα με το οποίο ταυτίστηκε έχει πρόθεση να το παρατήσει. Είναι μακριά νυχτωμένοι όσοι εύχονται ή επιδιώκουν τέτοιο διαζύγιο. Πρωτοβουλία εξόδου του ΣΥΡΙΖΑ από μια δύσκολη κατάσταση ήταν η τελευταία παρέμβασή του. Το δικαίωμά του να μιλάει άσκησε, ανεξάρτητα αν «ακούστηκε» από κάποιους που θα έπρεπε. Κάποια πράγματα παίρνει χρόνο για να «ακουστούν»...
Προφανές επίσης ότι πήρε αποστάσεις από ορισμένα φαινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από κάποια σοβαρά, ας τα πούμε επίμαχα, σημεία στην πολιτεία του προέδρου του. Είχε υποχρέωση να μιλήσει από τη στιγμή που έχει διαμορφώσει την άποψη ότι το κόμμα δεν πάει καλά; Ή έπρεπε να σωπάσει, γιατί οι «βάρβαροι είναι μια κάποια λύσις»; Κι αν δεν συμφωνεί κανείς με όσα λέει και κάνει ο Κασσελάκης, πρέπει να λογίζεται εσωτερικός εχθρός; Δεν πληρώθηκε αρκετά αυτή η λογική στο παρελθόν;
Αν, δηλαδή, δεν συμφωνεί κανείς με τον Τσίπρα, θα φωνάξει και σ’ αυτόν «κάτω τα χέρια...»; Η ομοφωνία δεκάδων χιλιάδων μελών για το πρόσωπο του προέδρου είναι διαβατήριο για την απαραίτητη ομοψυχία στις επερχόμενες μάχες; Μπορεί τελικά κάποιος να είναι ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να χειροκροτεί τον Κασσελάκη; Αν όχι, άσχημα τα μαντάτα...
