Shooter’s touch!
Η κραυγή που ακούς στο Ατλάντικ Σίτυ, όταν ρολάρεις στη σκάφη με τα ζάρια.
Την άκουσα κι εγώ πριν από καμιά δεκαετία, όταν είχαμε επισκεφθεί την αμαρτωλή πόλη με το θείο μου το Νικ.
Μέγας ζαράκιας ο αδερφός της μαμάς, μ’ έπαιρνε θέλοντας και μη κι εμένα να πάμε εκδρομή στα καζίνα. Και στο Resorts έχω πάει και στο Revel και στο αλήστου μνήμης Trump Plaza και στη Borgata, τη φαντασμαγορικότερη όλων.
Εκεί ήταν που μου φωνάξανε “shooter’s touch” μια φορά που μου είχε παραχωρήσει ο θείος τα κόκαλα και τ’ αμόλαγα κι έβγαλε ο κόσμος ψωμάκι απ’ τα χεράκια μου. Συν μια πεντακοσάρα για την πάρτη μου, αλλά κέρασμα μην περιμένετε, ως την ώρα που φύγαμε τα ‘κανα όλα φύλλο και φτερό στα μασίνια…
Λέγαμε όμως, για αυτό το άγγιγμα το μαγικό του παίκτη που μέχρι πρότινος φαινόταν να διαθέτει και η Νέα Δημοκρατία. Όλα δεξιά (#διπλής) της πηγαίνανε, τα κοκόρια της γεννάγανε, κάρβουνο έπιανε και χρυσάφι γινόταν. Με αποκορύφωμα τις περσινές εκλογές, όπου όχι μόνο τις κέρδισε πανηγυρικά, αλλά διέλυσε και την αντιπολίτευση σε πολλά και μικρά κομμάτια. Που γίνανε ακόμη μικρότερα με τις συνακόλουθες διασπάσεις και γελάγανε στο Μαξίμου, τη χαρά τους να κρύψουνε δεν μπορούσαν…
Έχει, όμως, ο καιρός γυρίσματα. Κι από εκεί που δεν γινόταν να χάσουν με τίποτα και με κανένα Θεό οι γαλάζιοι, ξαφνικά από λακκούβα σε λακκούβα παραπατάνε. Βάλε Τέμπη με το 77 % του ελληνικού λαού να πιστεύει ότι προχωράει συγκάλυψη, βάλε Άννα Μισέλ που τα ‘κανε ρόιδο με τα mails των αποδήμων, βάλε επενδύσεις από την αλλοδαπή που ρίξανε βουτιά όλως εξάφνως, βάλε πλειστηριασμούς που προχωράνε ολοταχώς και κτηματαγορά που ξωπετάει τους Έλληνες ενοικιαστές, βάλε τα απογευματινά χειρουργεία που θα τα πληρώνεις ενώ έχεις ήδη ξεφραγκιαστεί με τις ασφαλιστικές εισφορές, βάλε την κοροϊδία των κάθε είδους pass (συγγνώμη, passes) που την ανακάλυψαν εσχάτως ως και οι φωστήρες των free press, βάλε προσβλητικές δηλώσεις τύπου Χατζηδάκη ότι από τις 600.000 νέους και νέες του brain drain έχουν επιστρέψει οι 350.000 στην πατρίδα, βάλε ότι φέτος οι συνταξιούχοι και οι αναξιοπαθούντες δεν θα δουν δεκάρα ρεγάλο για το Πάσχα, βάλε το νομοσχέδιο για την ισότητα στο γάμο που έκανε ποτηρόπανο τις σχέσεις της κυβέρνησης τόσο με το εκκλησίασμα όσο και με την Εκκλησία, βάλε ότι χρωστάει κόσμος και ντουνιάς τα μαλλιοκέφαλά του (ανταπόκριση από το χωριό μου φέρει 7 στους 10 Τρικαλινούς με χρέη στο δημόσιο και στις τράπεζες), βάλε ότι ακόμη και αυτό το πολυδιαφημισμένο ταμείο για τους νέους ασφαλισμένους, το ΤΕΚΑ, έχει καταφέρει ως τώρα να συγκεντρώσει μόλις 2.500 κορόιδα (έπεται νέα καμπάνια, σλουρπ!), σαν πολλά να μαζεύονται μπάρμπα και πως διάολο να τα κουμαντάρεις ενόψει ευρωεκλογών;
Ενόψει καθίζησης στις ευρωεκλογές, την έχουμε δει ακόμη κι εμείς με τη μυωπία να έρχεται φορτσάτη από το βάθος του ορίζοντα και δεν ξέρει κανένας που θα σταματήσει το κοντέρ. Θα κάτσει η μπίλια (πάλι το Ατλάντικ Σίτυ, θυμήθηκα…) στο τριανταφεύγα, θα κάνει στάση στο τριάντα και κάτι λίγο, θα ισορροπήσει στο τριάντα παρά κάτι λίγο ή μήπως θα ζήσουμε δόξες Σαμαρά και 2012; Οι δεξιοί φίλοι μου πάντως, ετοιμάζουν από τώρα μαγιό, πετσέτες και αντηλιακά:
«Δεν θα τους μαυρίσουμε», μου λένε, «αλλά δεν θα τους στηρίξουμε κιόλας. Ένα μαθηματάκι πρέπει να το πάρουν και βλέπουμε ύστερα τι θα προκύψει»!
Χρήστος Ξανθάκης
