Βράδυ 29ης Φεβρουαρίου αναρτήθηκε στο opengov το νομοσχέδιο του ΥΠΠΟ «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού και την προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο της διαφύλαξης και ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς». Στόχος η δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση έως τις 14 Μαρτίου.
Αρκετοί ενδιαφερόμενοι καθυστέρησαν κάπως να πληροφορηθούν το περιεχόμενο του ν/σχ. Αλλά, όταν το πληροφορήθηκαν, έμειναν άφωνοι. Μήπως γιατί ο νομοθέτης και μαζί η εισηγήτρια υπουργός συγχέουν την «ελληνική δημιουργία» με την «ελληνόφωνη δημιουργία»; Αλλά πάλι η αναφορά στην «προστασία της ελληνικής γλώσσας» δεν αφήνει περιθώριο να σκεφτούμε ότι ενδέχεται να πρόκειται περί επιπολαιότητας σε μια εποχή που η συμφωνική μουσική έχει συμπληρώσει πέντε αιώνες ζωής, η τζαζ τουλάχιστον έναν αιώνα, τα Reflections του Μάνου Χατζιδάκι στην αρχική εκδοχή με το New York Rock & Roll Ensemble έγιναν 54 ετών και η σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή έχει διασχίσει τη world music, έχει ξεπεράσει το fusion και έχει κατακτήσει το δικαίωμα να εκφράζεται σ’ ό,τι γλώσσα θέλει. Εκεί όμως που ο νομοθέτης δίνει κυριολεκτικά τα ρέστα του είναι στο Αρθρο 12 του ν/σχ, το οποίο αφορά στις οπτικοακουστικές παραγωγές και τις κινηματογραφικές ταινίες.
Ιδού τι αναφέρει: «Ελληνικές οπτικοακουστικές παραγωγές και κινηματογραφικές ταινίες, οι οποίες χρηματοδοτούνται με οποιονδήποτε τρόπο από τον δημόσιο τομέα (…) υποχρεούνται να ενσωματώνουν ελληνόφωνα τραγούδια ή ορχηστρική μουσική απόδοση ελληνόφωνου τραγουδιού σε ελάχιστο ποσοστό εβδομήντα τοις εκατό (70%) του συνόλου της μουσικής επένδυσης της παραγωγής ή της ταινίας»! Αλλά συνεχίζει: «Η υποχρέωση ενσωμάτωσης (…) της παρ. 1 δεν αποτελεί πρόσθετη προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση αυτών».
Πέρα από μια κάκιστη διατύπωση που από τη μία στην άλλη παράγραφο αυτοαναιρείται. Πέρα από την προσβολή της καλλιτεχνικής ελευθερίας. Πέρα απ’ όλα αυτά, έτσι διατυπωμένο αυτό το Αρθρο πετάει έξω π.χ. τη μουσική της Καραΐνδρου για τις ταινίες του Αγγελόπουλου, το «Saved» του Κυπουργού για το Aenigma est του Μαυρίκιου κι απαιτεί από έναν Ελληνα σκηνοθέτη αν ο Ντεσπλά π.χ. δεχτεί να του γράψει μουσική, εκείνος να αρνηθεί για να μην αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να χάσει την οικονομική στήριξη του ΕΚΚ. Παράλογο; Τουλάχιστον. Αλλά και επικίνδυνα συντηρητικό και ακραία αντιδραστικό.
ΥΓ. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο του Β. Ραπτόπουλου «Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;» στην πλήρη αντιστροφή του!
ΥΓ. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το βιβλίο του Β. Ραπτόπουλου «Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;» στην πλήρη αντιστροφή του!
