Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει εμπλέξει στο έπακρο τη χώρα μας στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία. Δεν αρκέστηκε στην εύλογη καταδίκη της ρωσικής εισβολής. Κατ' εντολή των ΗΠΑ ενεπλάκη στην πόλεμο. Έναν πόλεμο ο οποίος μόνο τυπικά δεν είναι ρωσο-ΝΑΤΟϊκός, ενώ επί της ουσίας τέτοιος είναι.
Είναι επίσης γνωστό ότι πριν από δέκα ημέρες, στη σύνοδο Ευρωπαίων ηγετών που διοργάνωσε ο Γάλλος πρόεδρος, παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Αντ. Μπλίνκεν, συζητήθηκε σοβαρά -χωρίς να ληφθεί, προς το παρόν, κάποια απόφαση- το ενδεχόμενο κράτη της Δύσης να στείλουν χερσαίες δυνάμεις στην Ουκρανία για να πολεμήσουν τα ρωσικά στρατεύματα. Στη σύνοδο αυτή συμμετείχε και ο Κ. Μητσοτάκης.
Από αυτά, και άλλα, γεγονότα εύκολα εξάγεται το συμπέρασμα πως η χθεσινή επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουκρανία σχετίζεται απόλυτα με την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, με τα όπλα που στέλνει και φυσικά με τη σύνοδο του Παρισιού. Πράγμα που σημαίνει ότι το μήνυμα μόνο δυσοίωνο μπορεί να είναι για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Είναι βέβαιο ότι οι Αμερικανοί θα πολεμήσουν στην Ουκρανία μέχρι τελευταίου Ουκρανού. Κι εφόσον χρειαστεί, μέχρι τελευταίου Ευρωπαίου. Άλλωστε γιατί πήγε στο Παρίσι ο Αμερικανός ΥΠΕΞ; Είναι επίσης βέβαιο ότι ο κ. Μητσοτάκης, διαλέγοντας, όπως λέει, τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, είναι έτοιμος να ματώσει για τα αμερικανικά συμφέροντα, δηλαδή να ματώσει ο ελληνικός λαός, γιατί, κατά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, είμαστε πρόθυμοι και προβλέψιμοι σύμμαχοι της υπερδύναμης που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Το ερώτημα είναι τι έχει να κερδίσει η χώρα μας και ο λαός της απ' όλα αυτά καθώς οι Αμερικανοί δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να τινάξουν ολόκληρη την Ευρώπη στον αέρα. Αλλά στην Ευρώπη -ανατολική και δυτική- εμείς ζούμε. Όχι εκείνοι.
ΕφΣυν / Αποψη