Αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, βδέλλα είμαι κι εγώ!
Βδέλλα είμαι, που είπε κι ο άλλος ο ανυπέρβλητος, και πως θα μπορούσα δηλαδή να μην είμαι βδέλλα ων δημοσιογράφος; Δουλειά μας είναι να ρουφάμε πληροφορίες όπως ρουφάνε οι βδέλλες το αίμα, να τις επεξεργαζόμαστε, να τις βάζουμε στη σειρά, να βγάζουμε τα συμπεράσματά μας και να τα σερβίρουμε στον κόσμο, άμα γουστάρει μας δίνει σημασία, άμα δε γουστάρει μας αγνοεί. Τελεία.
Ως βδέλλα, λοιπόν, κι εγώ, ψάχνομαι όλη μέρα να δω τι θα γράψω στο Newpost. Εντάξει, δεν ψάχνομαι και τόσο πολύ, τίγκα η επικαιρότητα από συμβάντα (μπρέηκ εδώ, για να δηλώσω πόσο χαίρομαι που τη γλύτωσε ο πιλότος του μαχητικού!), τίγκα η πολιτική από ομορφιές (και οι Εξεταστικές Επιτροπές, επίσης), τίγκα το καλάθι του νοικοκυριού από καλούδια (το κατάπια αμάσητο το παραμύθι του Σκρέκα), τίγκα και τα mails των ανύποπτων ψηφοφόρων εξωτερικού από τις ενημερώσεις της Άννας Μισέλ. Υπόθεση που έχει πάρει το δρόμο της, Ευρώπη γαρ, δεν χαζολογάνε εκεί υπό τη σκιά της φαιδράς πορτοκαλέας, και ανησύχησε πολύς κόσμος που κόπτεται, ορθώς λέω εγώ, για την προστασία του ιδιωτικού του βίου. Η οποία προστασία του ιδιωτικού βίου έχει γίνει ποτηρόπανο, για να μην πω χαλάκι του μπάνιου, στη χώρα που ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως…
Μιας και μιλάω, όμως, γι’ αυτή την βιομηχανική επανάσταση που τρέχει με χίλια, θα κάνω ένα άλμα, θα περάσω τον Ατλαντικό και θα πάω στο Στέητς, απ’ όπου μας έρχονται όλα τα φρέσκα. Από τον Κασσελάκη, ως το τελευταίο κόλπο που κάνει τον ιδιωτικό βίο φύλλο και φτερό:
Τη συλλογή στοιχείων για τον τρόπο οδήγησης κάθε εποχουμένου και τη συνακόλουθη προώθησή τους στις ασφαλιστικές εταιρείες για εβαλιουέσιο!
Και πάμε τώρα σε ένα στόρι που αλίευσα από τους Νew York Times (βαθύπλουτος ο ρεπόρτερ Ξανθάκης, πληρώνει συνδρομή κάθε μήνα) και αναφέρεται στις περιπέτειες του κυρίου Κεν Νταλ από το Σιάτλ. Ο οποίος κύριος Νταλ είναι 65 χρονών και περήφανος κάτοχος (όλοι οι Αμερικάνοι είναι περήφανοι για τ’ αμάξια τους) μιας Σεβρολέτας. Μιλάμε για οδηγό πολύ προσεκτικό, παναγίτσα στην άσφαλτο, δίχως ένα τράκο στο παθητικό του. Όπου κάποια στιγμή έληξε η ασφάλεια του τουτού και έφτασε η ειδοποίηση από την ασφαλιστική και κοίταξε ο άνθρωπος το δια ταύτα και του ήρθε αντράλα:
21 % αύξηση στα ασφάλιστρα!
Όταν μάλιστα προσπάθησε να πάει σε άλλη εταιρεία να ασφαλίσει το αυτοκίνητό του, άκουγε ανάλογα νούμερα και ζουρλαινόταν. Ώσπου δια της πλαγίας οδού, ανακάλυψε ότι η κατασκευάστρια του οχήματός του, η General Motors, έδινε στοιχεία για τον τρόπο που οδηγούσε (ξαφνικές επιταχύνσεις, αυξημένη ταχύτητα, απότομα φρεναρίσματα κλπ. κλπ) σε μια επιχείρηση επεξεργασίας δεδομένων και αυτή με τη σειρά της τα προωθούσε στις ασφαλιστικές. Και βγήκε η «λυπητερή» 21 % εκτόξευση προς τα πάνω για τα ασφάλιστρα του κυρίου Νταν…
Όπως σημειώνει το ρεπορτάζ των Νew York Times, η General Motors δεν είναι η μοναδική εταιρεία που εμπορεύεται τα στοιχεία οδήγησης των πελατών της. Το κάνουν κι άλλες, αλιεύοντας πληροφορίες είτε μέσω ιντερνετικής σύνδεσης του οχήματος είτε μέσω «αθώων» εφαρμογών που υποτίθεται ότι καταπολεμούν τις κακές συνήθειες των εποχουμένων και τους προσφέρουν επιβραβεύσεις του τύπου «μπράβο σου είσαι εξαιρετικός οδηγός».
Υποτίθεται, επίσης, ότι όλα γίνονται με το ΟΚ του πόπολου, μόνο που, ως συνήθως, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Στα πολύ «ψιλά» γράμματα κάθε «συγκατάθεσης», που κάπου υπάρχουν αλλά πρέπει να ψάξεις αρκετά για να τα βρεις. Και κάπως έτσι καταλήγεις βορρά των ασφαλιστικών, που σου κόβουν κουστουμάκι και τέρμα τα δίφραγκα. Δεν έχεις και πουθενά αλλού να πας φιλαράκι, απ’ τα δίχτυα τους δεν ξεφεύγεις…
Υ.Γ. 1: «Το ίντερνετ είναι η μεγάλη ρουφιάνα», μου είχε πει κάποτε ο Κωνσταντίνος Βήτα των Στέρεο Νόβα. Σιγά σιγά το καταλαβαίνουμε όλοι και όλες!
Υ.Γ. 1: «Το ίντερνετ είναι η μεγάλη ρουφιάνα», μου είχε πει κάποτε ο Κωνσταντίνος Βήτα των Στέρεο Νόβα. Σιγά σιγά το καταλαβαίνουμε όλοι και όλες!
Υ.Γ. 2: Σήμερα οι οδηγικές συνήθειες, αύριο τι; Με τη δημόσια υγεία υπό διάλυση, ωραία δεν θα ‘ναι στο έλεος των ασφαλιστικών;
Χρήστος Ξανθάκης