Δεν ξέρουμε ποιο μίγμα τυχοδιωκτισμού, απελπισίας και αφέλειας σπρώχνει εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, ακόμη και αυτούς που επιβιώνουν με τα ελάχιστα, να δίνουν δεκάδες δισεκατομμύρια κάθε χρόνο στον κάθε μορφής τζόγο. Το 2023 έκλεισε με ιστορικό ρεκόρ τζίρου 36 δισ. ευρώ σε κάθε μορφής τυχερό παιχνίδι, στο διαδίκτυο ή σε φυσικούς «ναούς της τύχης».
Οι επιχειρήσεις που επενδύουν σε αυτήν την παρασιτική οικονομική δραστηριότητα υποτίθεται ότι «καθαρίζουν» με τις ευθύνες τους απέναντι στην κοινωνία θυμίζοντας στις διαφημίσεις τους τον «κίνδυνο εθισμού και απώλειας περιουσίας» που συνεπάγεται ο τζόγος. Και το Δημόσιο, έχοντας έσοδα σχεδόν 1 δισ. ευρώ τον χρόνο από τον τεράστιο αστερισμό επίγειων και διαδικτυακών παιγνίων, κάνει την πάπια απέναντι στις περίπλοκες ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις μιας κερδοσκοπικής βιομηχανίας που διαφημίζεται καταιγιστικά.
Δυστυχώς- και διόλου ευτυχώς- το πολιτικό σύστημα και η πλειονότητα της κοινωνίας έχουν επικίνδυνα συμφιλιωθεί με την κανονικότητα του τζόγου στο όνομα της «ατομικής ευθύνης» των παικτών και των «ανταποδοτικών οφελών» που υποτίθεται πως αποδίδουν υποχρεωτικά ή εθελοντικά οι επιχειρήσεις του κλάδου.
Ωστόσο με την επιχειρούμενη εισβολή των καζίνων στον σκληρό οικιστικό πυρήνα των πόλεων, και ειδικά της Αθήνας, συντελείται ένα ποιοτικό άλμα στην άλωσή τους από τα τζογαδόρικα ήθη. Στα μεν βόρεια προάστια της πρωτεύουσας προωθείται πιεστικά η μετεγκατάσταση του Καζίνου Πάρνηθας. Στις δε νότιες συνοικίες της το καζίνο στο Ελληνικό, όταν ολοκληρωθεί, υπόσχεται να γίνει «ψυχαγωγικός» πόλος όλου του Λεκανοπεδίου τύπου Λας Βέγκας.
Η αντίδραση τουλάχιστον εφτά δήμων της Αθήνας στην επικείμενη εγκατάσταση καζίνου στο Μαρούσι, και μάλιστα με το «αμπαλάζ» του λεγόμενου «καζίνου ευρέος φάσματος», και οι εύλογες ανησυχίες επιτροπών πολιτών που ανθίστανται σε αυτή την προοπτική κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη μετατροπή των γειτονιών της Αθήνας σε μικρά Λας Βέγκας.
Η κυβέρνηση, που στον ανύποπτο χρόνο της πανδημίας προώθησε νομοθετική ρύθμιση διευκόλυνσης της μετεγκατάστασης του Καζίνου της Πάρνηθας γιατί έτσι βόλευε τη βασική μέτοχο της εταιρείας, και η υπό τον Νίκο Χαρδαλιά Περιφέρεια Αττικής επείγονται να ολοκληρώσουν το αμφιλεγόμενο έργο. Ερήμην της ανυποψίαστης τοπικής κοινωνίας, ερήμην των δήμων και των κατοίκων που θα επηρεαστούν, ερήμην του Συμβουλίου της Επικρατείας, στο οποίο εκκρεμεί μια κρίσιμη προσφυγή.
Οι αντιδράσεις όλων των θιγομένων πνίγονται στη σιωπή των συστημικών ΜΜΕ. H «Εφ.Συν.» επιλέγει να σπάσει αυτήν την αντικοινωνική ομερτά.