Ουδείς μπορεί να καταλογίσει στην οικογένεια Μητσοτάκη ασυνέπεια και έλλειψη αφοσίωσης στα οράματα και τα σχέδιά της. Το αντίθετο. Παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, οι δύο γενιές μητσοτάκηδων που βρέθηκαν στη διακυβέρνηση της χώρας έδειξαν στοχοπροσήλωση σε δύο κορυφαία ζητήματα: τις ιδιωτικοποιήσεις και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Ο πατήρ Μητσοτάκης, μεταξύ 1990 και 1993, προώθησε την επιθετική –ολική ή μερική– ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ και πολλών επιχειρήσεων που ανήκαν σε κρατικές τράπεζες, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων.
Ο υιός Μητσοτάκης, τριάντα χρόνια μετά, ολοκληρώνει το ξεπούλημα του κράτους και των στρατηγικών υποδομών της χώρας, με κορυφαία επιτεύγματα την πλήρη παράδοση του ελέγχου στους ιδιώτες των πρώην ΕΛΠΕ, της ΔΕΗ, του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, των τραπεζών που διασώθηκαν με χρήματα των φορολογουμένων.
Ο πατήρ Μητσοτάκης προώθησε μεταξύ 1990 και 1991 ευρεία «μεταρρύθμιση» της παιδείας με στόχο το άνοιγμα του δρόμου για ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, η οποία δεν τελεσφόρησε χάρη στο μεγάλο κίνημα καταλήψεων σε σχολεία και πανεπιστήμια.
Ο υιός Μητσοτάκης ολοκληρώνει τη «δουλειά» και υλοποιεί το διαχρονικό όραμα της πολιτικής φαμίλιας, φέρνοντας ένα νομοσχέδιο που ξεπερνά τον σκόπελο της συνταγματικής αναθεώρησης, και επιτρέπει στους επιχειρηματικούς φίλους της να στήσουν πανεπιστημιακά «σουπερμάρκετ».
Ο πατήρ Μητσοτάκης, προκειμένου να περάσει η εκπαιδευτική «μεταρρύθμισή» του, εξαπέλυσε τον –σχεδόν ένοπλο– κομματικό στρατό του εναντίον των διαμαρτυρόμενων μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών. Θύμα του ο Νίκος Τεμπονέρας.
Ο υιός Μητσοτάκης, με τα ίδια επιχειρήματα περί σχολείων και πανεπιστημίων «άντρων ανομίας», στέλνει τα ΜΑΤ να σπάσουν τις καταλήψεις ή πιέζει τις πρυτανικές αρχές να γίνουν πολιορκητικοί κριοί «ανακατάληψής» τους.
Ο πατήρ Μητσοτάκης, πέρα από την ιδεολογική προσήλωσή του στο νεοφιλελεύθερο όραμα-εφιάλτη που εισέφερε στην πολιτική σκηνή, θέλησε να εξυπηρετήσει και πολύ συγκεκριμένους φίλους της φαμίλιας, με τους οποίους συνδεόταν όχι μόνο ιδεολογικά.
Ο υιός Μητσοτάκης ίσως ξεπερνά τον πατέρα και πρώτο διδάξαντα, κατ’ αυτό: δεν εξαντλείται σε κατά μέτωπον ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, στις οποίες άλλωστε δεν είναι και πολύ άνετος, αλλά βρίσκει πρακτικούς τρόπους να εξυπηρετεί τους «πελάτες» της φαμίλιας που είναι έτοιμοι να στήσουν πανεπιστήμια-σουπερμάρκετ.
Ο πατήρ Μητσοτάκης κατέρρευσε υπό την πίεση των κοινωνικών αντιδράσεων και της καταρρακωμένης εσωκομματικής συνοχής της Ν.Δ. Για τον υιό Μητσοτάκη είναι ανοιχτό το ερώτημα πόσο θα αντέξει η τωρινή κυριαρχία του.