»Ο επιχειρηματίας κατηγόρησε ανώτατα στελέχη της κυβέρνησης –με πρώτο τον πανίσχυρο υπουργό, επικεφαλής του γραφείου του πρωθυπουργού– ότι έχουν χτίσει όχι απλά έναν καθεστωτικό μηχανισμό προπαγάνδας που ελέγχει τα πάντα, αλλά και ένα σύστημα εξουσίας σχεδιασμένο μεταξύ άλλων να προωθεί τον αθέμιτο πλουτισμό ενός μικρού κύκλου προσώπων γύρω από τον πρωθυπουργό. Χθες μάλιστα κατήγγειλε και τον συγγενή του πρωθυπουργού, επιχειρηματία, διερωτώμενος στο facebook πώς έχει συγκεντρώσει τον πλούτο του...
»Οι αντιδράσεις πληθαίνουν. «Πόσες άλλες παρόμοιες υποθέσεις υπάρχουν που δεν γνωρίζουμε και που έχουν συγκαλυφθεί;», αναφέρει κείμενο που διακινείται στο ίντερνετ από γνωστές προσωπικότητες και καλλιτέχνες, οι οποίοι καλούν σε διαμαρτυρία ζητώντας διαφάνεια και προστασία. Εν όψει ευρωεκλογών πάντως, η αδύναμη αντιπολίτευση δύσκολα θα μπορέσει να κεφαλαιοποιήσει το σκάνδαλο και τα απόνερά του, καθώς είναι απίθανο να φτάσουν στα αυτιά των ψηφοφόρων του πρωθυπουργού μέσω των συστημικών ΜΜΕ και να επηρεάσουν τις απόψεις τους. Δημοσκόπηση του Ιανουαρίου εμφάνιζε το κυβερνητικό κόμμα στο 32%, ενώ όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης συγκέντρωναν μονοψήφια ποσοστά».
Τα εισαγωγικά στην αρχή και στο τέλος του κειμένου μπήκαν γιατί πρόκειται για απόσπασμα από το ρεπορτάζ της Βίκυς Καπετανοπούλου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (14.2.2024). Αφαιρέθηκαν τα ονόματα και άλλα στοιχεία που θα αποκάλυπταν τη χώρα. Δεν θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Αναφέρεται σε ζητήματα που κι εδώ μας απασχολούν. Διαφθορά, προπαγάνδα, έλεγχος στα μέσα ενημέρωσης, αθέμιτος πλουτισμός, διαπλοκή, σκληρό σύστημα εξουσίας. Λείπουν οι καταγγελίες για το σκάνδαλο των υποκλοπών και την τραγωδία των Τεμπών που έναν προσεκτικό παρατηρητή θα τον έβαζαν σε υποψίες. Ωστόσο, η κατάληξη του κειμένου μπορεί να παραπέμπει στη χώρα μας, αφού επισημαίνεται ότι το κυβερνητικό κόμμα είναι μακράν πρώτο στις δημοσκοπήσεις, ενώ όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν μονοψήφια ποσοστά. Αρα Ελλάδα;
Για να τελειώνουμε με την παραπλάνηση, πρόκειται για την Ουγγαρία και την κυβέρνηση του γνωστού και μη εξαιρετέου Ορμπαν. Και η κυβέρνηση Ορμπαν και η κυβέρνηση Μητσοτάκη περιλαμβάνονται στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και οι δύο κατηγορούνται για απίσχνανση (άλλες λέξεις χρησιμοποιεί, αλλά ας μην το παρατραβήξουμε) του κράτους δικαίου. Το ψήφισμα στήριξαν αριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι, πράσινοι και μερικοί δεξιοί ευρωβουλευτές.
Δεν ξέρω πώς αντέδρασε το καθεστώς στην Ουγγαρία. Μαθημένο είναι από τέτοιες καταγγελίες και προφανώς έκανε σαν μη συνέβη κάτι φοβερό. Το καθεστώς στην Ελλάδα έφριξε. Αλλη εικόνα πούλαγε στις κυβερνήσεις της Ε.Ε και στο ακροατήριό του, άλλη εικόνα βγήκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι υπουργοί μίλησαν για ανθέλληνες. Οι ντουντούκες του, όχι πάντως με τον ζήλο που έδειχναν στο παρελθόν, για συνωμοσία.
Ο Αρειος Πάγος όμως, ως μη όφειλε, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ ταχύτητας (ο Γιουσέιν Μπολτ υποκλίθηκε, όπως μαθαίνω), υπερασπίστηκε την κυβέρνηση και ανακάλεσε στην τάξη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ναι, αποδοκίμασε το όργανο το οποίο, όπως δήλωσε ο επικεφαλής του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ (δεξιός, για να μην ξεχνιόμαστε), είναι η «παλλόμενη καρδιά της Ευρώπης». Τι ωραία φράση! Μάλλον δεν την άκουσαν οι δικαστές του Αρείου Πάγου και φρόντισαν με την ανακοίνωσή τους να δικαιώσουν το ψήφισμα που λέει ότι κάτι στραβό υπάρχει στη χώρα που γέννησε, όπως υπερηφανευόμαστε, τη δημοκρατία.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (19.2.2024)
