Η τελευταία φάση της κρίσης στον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει ορισμένα παράδοξα που προτάσσουν το θυμικό σε βάρος της ψυχρής πολιτικής σκέψης. Οσοι κατά καιρούς διαφώνησαν και διαφοροποιήθηκαν από αυτό το κόμμα -από την εποχή των μνημονίων ώς την τελευταία διάσπαση- νιώθουν ένα αίσθημα δικαίωσης και αρκούνται σε αυτό: «Εμείς τα λέγαμε. Εμείς αντιδράσαμε. Εμείς φύγαμε. Τους άξιζε ένας Κασσελάκης. Καλά τους κάνει».
Καθένας ψάχνει μια δικαίωση χωρίς να σκέφτεται τις συνέπειες. Στη φύση, στην κοινωνία και στην πολιτική δεν υπάρχει κενό. Μόλις προκύψει καλύπτεται από κάτι άλλο, που συνιστά μετατόπιση των πραγμάτων.
Εχει κανείς φανταστεί τι είδους μετατόπιση θα συμβεί αν πάψει να υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ με όλα τα αρνητικά του; Εχει φανταστεί κανείς τι θα είναι αυτό που θα καλύψει το κενό; Αριστερά πάντως δεν θα είναι.
Γ.Π. / ΕφΣυν