Η ακρίβεια έχει γίνει θηλιά στον λαιμό των πολιτών, οι οποίοι στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης θεώρησης αντιμετωπίζονται πλέον ως πελάτες και καταναλωτές, αλλά η κυβέρνηση επεξεργάζεται την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας.
Οσο για την παιδεία, αφήνεται στον μαρασμό κι απορεί κανείς πού απευθύνεται: βιβλία που δυσκολεύονται ακόμη και οι ενήλικοι να κατανοήσουν, πόσο μάλλον η γενιά της οθόνης που το μόνο ξεφύλλισμα που γνωρίζει είναι το... σκρολάρισμα. Αλίμονο στους νέους πολλαπλώς: με τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα να κάνουν θραύση ανάμεσά τους την ώρα που τα Θρησκευτικά αντικαθιστούν τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Και με την παραβατικότητα ανηλίκων στα ύψη, μάρτυρα σύνθετης οικονομικής, κοινωνικής και γονεϊκής κρίσης, οι σκέψεις να περιστρέφονται γύρω από την ποινικοποίηση και να οδηγούνται σε μοντέλα περασμένων αιώνων και άκρως αναποτελεσματικά: ας μνημονεύσουμε απλώς ότι ο τύπος που σκότωσε εν ψυχρώ αυτούς που παραλίγο να πατήσει, χρονιάρες μέρες στο κέντρο της Αθήνας, είχε διατελέσει τρόφιμος του σωφρονιστικού συστήματος.
Να πάμε και λίγο παραπέρα; Ποιος αλήθεια είναι ο υπεύθυνος που αντιμετωπίζει τις συνέπειες του νόμου για το έγκλημα στα Τέμπη και τις δεκάδες χαμένες ζωές; Για τα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα και τις ανυπολόγιστες απώλειες; Και από αυτή την κατασταλτική ομάδα-«όνειρο» ονόματι ΟΠΚΕ, της οποίας τα όπλα ως διά μαγείας εκπυρσοκροτούν σε βάρος μειονοτικών ομάδων ή πρωταγωνιστούν στη βάναυση κακοποίηση νεαρών #μηευπρεπωςενδεδυμένων, πότε θα υπάρξει λογοδοσία;
Κι αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν ως κακόγουστα αστεία, το «καλύτερο» είναι τούτο: σε αυτό το χάλι η κυβέρνηση παίζει μόνη της, καθώς δεν υπάρχει αντιπολίτευση, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για το δημοκρατικό πολίτευμα.
Ιωάννα Σωτήρχου