Πριν από οκτώ, εννιά μήνες, έχω τη μάνα μου στην εντατική, περιμένω να πεθάνει. Κάνανε ό,τι μπορούσανε οι γιατροί και οι γιατρίνες, κάνανε παραπάνω απ’ αυτό που μπορούσανε, με τα μάτια μου το είδα, αλλά μερικές φορές ακόμη και η υπεράνθρωπη προσπάθεια δεν φτάνει. Μερικές φορές, έρχεται η ώρα σου να φύγεις…
Οπότε είμαι με κατεβασμένα τ’ αυτιά και τα πανιά μαύρα. Αλλά προσπαθώ κάπως να συνεχίσω την κοινωνική μου ζωή, μη με πάρει εντελώς από κάτω. Και είναι μεσημέρι και είναι καλοκαίρι, και κάθομαι με παρεάκι δημοσιογραφικό και συζητάμε τι θα γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ αφού έχασε τις εκλογές πανηγυρικά και πέφτουν βροχή οι απόψεις και χαλάζι τα στοιχήματα κι έχω δίπλα μου έναν τύπο που με ρωτάει για το βάσανό μου και του εξηγώ ότι η μάνα μου δεν έχει ελπίδες και μου λέει για κάτι εξετάσεις που έκανε και είμαι εγώ σε περπλ χέηζ και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου, τι μου λέει δεν ξέρω, αλλά κάποια στιγμή ακούω τη μεγάλη ατάκα:
Με το Δημόσιο δε γίνεται τίποτα, ξέχασέ το. Πρέπει να πας να κάνεις ιδιωτική ασφάλιση! Στην τάδε εταιρεία, με δυο χιλιαρικάκια το χρόνο είσαι καλυμμένος για όλα. Προχτές το υπέγραψα το συμβόλαιο και είμαι ανακουφισμένος.Τον θυμήθηκα αυτόν τον γίγαντα, τώρα που βγήκε ο υπουργός Ασθενείας και παραχώρησε συνέντευξη Τύπου και μας ανακοίνωσε πόσα θα ξηλωνόμαστε κάθε φορά που θα θέλουμε να παρακάμπτουμε την «ουρά» στα χειρουργεία τα νορμάλ και θα πηγαίνουμε στα τούρμπο τα απογευματινά. Σημειώστε παρακαλώ:
- Χειρουργείο πολύ μικρό: 300 ευρώ
- Χειρουργείο μικρό: 500 ευρώ
- Χειρουργείο μεσαίο: 900 ευρώ
- Χειρουργείο μεγάλο: 1.200 ευρώ
- Χειρουργείο βαρύ: 1.600 ευρώ
- Χειρουργείο εξαιρετικά βαρύ: 2.000 ευρώ
Όλα αυτά με πάνω από εκατό χιλιάδες κόσμο να περιμένει να χειρουργηθεί και περιμένοντας μπορεί να υποφέρει κιόλας, ενδέχεται να τραβάει και κάνα ζόρι, ίσως να πονάει, να ζαλίζεται, να σέρνεται. Εκεί πατάει ο υπουργός Ασθενείας, σου λέει άμα ήταν πρώτα να θέλεις έξι μήνες για να σε περιλάβει το νυστέρι, τώρα στο δίμηνο επάνω θα καθαρίσεις ρε φίλε. Έναντι πενιχρού αντιτίμου, τόσες αυξήσεις έχει κάνει στα μισθά η κυβέρνηση, μη μου πεις ότι δεν σου περισσεύει ένα χιλιαρικάκι για να σου περάσει η μαυρίλα;
Τόσο καλά, τόσο ανθηρά. Και ρωτάω τώρα εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό:
Αυτά τα ένα, ενάμιση, δύο χιλιάρικα που δίνει κάθε χρόνο στο Δημόσιο ο θείος Τάκης για να με ασφαλίζει, γιατί να μην τα παίρνω στο χέρι, να τα χώνω στην ιδιωτική ασφαλιστική και να τα έχω όλα φρη, σαν την ηλιόλουστη μέρα;
Εμ να πληρώνω ασφάλιση, εμ να με γδέρνουν όταν έρχεται η ώρα η κρίσιμη και δεν φτάνουν η αντιβίωση και τα αναλγητικά και είναι ανάγκη να μπω χειρουργείο; Δε σφάξανε, θα τα πάρει η εταιρεία!
Και μπορεί να μη σκεφτώ έτσι τελικά λόγω ιδεολογίας κομμουνιστικής, αλλά πολύς κόσμος θα μπει στον πειρασμό. Θα δει το τυράκι, δεν θα δει τη φάκα, θα μουντάρει, θα πιαστεί. Και το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το καμάρι του Γιώργου Γεννηματά, αιωνία του η μνήμη, θα βουλιάξει ολοκληρωτικά στο βούρκο της ανυποληψίας…
Υ.Γ.: Σας τα έχω γράψει χίλιες φορές και τα έχω πει σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις χίλιες μία:
Δεν υπάρχει φράγκο για την υγεία!
Το βλέπουν πλέον ο καθένας και η καθεμιά δια γυμνού οφθαλμού, πολλές εξηγήσεις δεν χρειάζονται. Μόνο απέραντη ψυχραιμία, όταν από τη μία προχωράνε σε ατέλειωτες περικοπές και από την άλλη σε κοροϊδεύουν κιόλας υποστηρίζοντας ότι το σύστημα είναι στην καλύτερη εποχή του.
Χρήστος Ξανθάκης