Το καλό με τις συνδρομές σε ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι ότι στέλνεις στο διάολο το καταραμένο το πέηγουολ και διαβάζεις αυτά που θέλεις να διαβάσεις. Το κακό με τις συνδρομές σε ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, το καταλαβαίνουν και τα παιδάκια του δημοτικού:
Ο μπερντές, το μαρούλι, το μπακίρι, το ντουλά, το παπέλι!
Κοινώς ξεφραγκιάζεσαι, σε μια εποχή μάλιστα που η εισαγόμενη ακρίβεια (μαθαίνω κύριε Σκυλακάκη, μαθαίνω), προκαλεί αναταράξεις ακόμη και στα ισορροπημένα οικονομικώς νοικοκυριά. Και ακόμη χειρότερα:
Αναγκάζεσαι να δίνεις λεφτά σε ιδιοκτήτες ΜΜΕ, που αν τους έβλεπες στο δρόμο όχι δεν θα τους χαιρέταγες αλλά θα τους έστρωνες στο βρισίδι. Στον Ρούπερτ Μέρντοχ, ας πούμε, που έκανε, κάνει και θα συνεχίσει να κάνει (είναι μόλις 92 ετών) σημεία και τέρατα με τα media που διατηρεί στην κατοχή του. Αλλά άμα θες να μάθεις τι παίζει στη Γηραιά Αλβιώνα και στην Κοινοπολιτεία, αναγκάζεσαι να τα σκάσεις στους Times του Λονδίνου…
Και η Guardian θα μου πείτε; Αυτός ο φάρος του ΚεντροΑριστερού πνεύματος, δεν σου ταιριάζει καλύτερα ΚεντροΑριστερέ ρεπόρτερ Ξανθάκη; Και είναι και τζάμπα, άμα θες τους τον δίνεις τον οβολό σου εν είδει προσφοράς. Δεν την μεγαλώνει την τρύπα στην τσέπη, ρε φίλε!
Την Guardian, θα σας απαντήσω, την έχω κομμένη και γραμμένη από τότε που προέταξε τα στήθη της υπέρ της εισβολής στο Ιράκ και ευλόγησε τον μανιασμένο πολεμοκάπηλο Τόνυ Μπλερ. Ναι, υπερασπίζεται προοδευτικές πολιτικές σε κοινωνικό επίπεδο, ναι νοιάζεται για τις κάθε είδους μειονότητες, ναι σκίζεται για τον δικαιωματισμό και τις παραφυάδες του, αλλά ευχαριστώ δεν θα πάρω. Γιατί την κρίσιμη στιγμή τα πούλησε όλα και έγινε ουρά του Ρούπερτ Μέρντοχ. Οπότε γιατί να μη διαλέξω το ορίτζιναλ και να καταφύγω στο ιμιτασιόν;
Σας κούρασα, όμως, με την κολοσσιαία εισαγωγή και πρέπει τώρα να το τρέξω.
Να καταθέσω την είδηση που διάβασα χτες στους Times του Λονδίνου και τιτλοφορείτο ως εξής:
«Αφού ολοκληρώσουν την εργασία τους, θα μπορούν οι Αυστραλοί να αγνοούν τα αφεντικά τους».
Και υπότιτλο:
«Σύμφωνα με έναν καινούριο νόμο, θα έχουν τη δυνατότητα να καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι κάθε παράλογη απαίτηση εκτός ωραρίου».
Και πάμε να το σπάσω σε ταληράκια, για να μην μπουρδουκλωνόμαστε και να μην πάθει και καμιά εμβολή ο Κωστής που μεταμόρφωνε τις υπερωρίες σε ρεπά για ελιές. Όλα ξεκινούν από το «δικαίωμα στην αποσύνδεση», να μπορείς, δηλαδή, να κλείνεις το κινητό και τον υπολογιστή σου όταν τελειώνει το εργασιακό ωράριο και να μην είσαι υποχρεωμένος να δέχεσαι μηνύματα, επισημάνσεις και ράιτ θρου εντολές από κανένα αφεντικό.
Ωραία ιδέα, πονετική, προσαρμοσμένη στη νέα εποχή του εικοσιτετράωρου κύκλου εργασιών, όπου είμαστε όλοι και όλες χαμστεράκια στον τροχό. Εννοείται ότι τα ακούνε τα ανωτέρω οι τσέοι και βγάνουν όλες τις καντήλες του κόσμου, αλλά δεν υπάρχουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα σε αυτή τη ζωή, υπάρχουν και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και το δικαίωμά τους επίσης, να μην φάνε τα πενιχρά μισθά τους στους γιατρούς και στα χάπια…
Οπότε η κυβέρνηση της Αυστραλίας περνάει νόμο που όχι μόνο θα επιτρέπει στους εργαζόμενους να «αποσυνδέονται» μετά από το πέρας της συμπεφωνημένης εργασίας τους, αλλά θα τους δίνει και το δικαίωμα να τρέχουν στα δικαστήρια όσα αφεντικά επιμένουν να τους φορτώνουν δουλειά εκτός ωραρίου. Δια στόματος Άντονυ Αλμπανέζε, πρωθυπουργού της Αυστραλίας, τα είπε σένια και μπροσθόβαρα:
«Αυτό που λέμε είναι ότι άμα δεν σε πληρώνουν για να δουλεύεις 24 ώρες την ημέρα, δεν πρέπει να τιμωρείσαι εφόσον δεν είσαι διαθέσιμος και ονλάιν 24 ώρες την ημέρα»!
Υ.Γ.: Η Ιταλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία έχουν υιοθετήσει, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, το «δικαίωμα στην αποσύνδεση». Αν κερδίσουν οι Εργατικοί τις εκλογές στη Βρετανία, έχουν υποσχεθεί ότι θα πουν κι αυτοί το «ναι».
Αναγκάζεσαι να δίνεις λεφτά σε ιδιοκτήτες ΜΜΕ, που αν τους έβλεπες στο δρόμο όχι δεν θα τους χαιρέταγες αλλά θα τους έστρωνες στο βρισίδι. Στον Ρούπερτ Μέρντοχ, ας πούμε, που έκανε, κάνει και θα συνεχίσει να κάνει (είναι μόλις 92 ετών) σημεία και τέρατα με τα media που διατηρεί στην κατοχή του. Αλλά άμα θες να μάθεις τι παίζει στη Γηραιά Αλβιώνα και στην Κοινοπολιτεία, αναγκάζεσαι να τα σκάσεις στους Times του Λονδίνου…
Και η Guardian θα μου πείτε; Αυτός ο φάρος του ΚεντροΑριστερού πνεύματος, δεν σου ταιριάζει καλύτερα ΚεντροΑριστερέ ρεπόρτερ Ξανθάκη; Και είναι και τζάμπα, άμα θες τους τον δίνεις τον οβολό σου εν είδει προσφοράς. Δεν την μεγαλώνει την τρύπα στην τσέπη, ρε φίλε!
Την Guardian, θα σας απαντήσω, την έχω κομμένη και γραμμένη από τότε που προέταξε τα στήθη της υπέρ της εισβολής στο Ιράκ και ευλόγησε τον μανιασμένο πολεμοκάπηλο Τόνυ Μπλερ. Ναι, υπερασπίζεται προοδευτικές πολιτικές σε κοινωνικό επίπεδο, ναι νοιάζεται για τις κάθε είδους μειονότητες, ναι σκίζεται για τον δικαιωματισμό και τις παραφυάδες του, αλλά ευχαριστώ δεν θα πάρω. Γιατί την κρίσιμη στιγμή τα πούλησε όλα και έγινε ουρά του Ρούπερτ Μέρντοχ. Οπότε γιατί να μη διαλέξω το ορίτζιναλ και να καταφύγω στο ιμιτασιόν;
Σας κούρασα, όμως, με την κολοσσιαία εισαγωγή και πρέπει τώρα να το τρέξω.
Να καταθέσω την είδηση που διάβασα χτες στους Times του Λονδίνου και τιτλοφορείτο ως εξής:
«Αφού ολοκληρώσουν την εργασία τους, θα μπορούν οι Αυστραλοί να αγνοούν τα αφεντικά τους».
Και υπότιτλο:
«Σύμφωνα με έναν καινούριο νόμο, θα έχουν τη δυνατότητα να καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι κάθε παράλογη απαίτηση εκτός ωραρίου».
Και πάμε να το σπάσω σε ταληράκια, για να μην μπουρδουκλωνόμαστε και να μην πάθει και καμιά εμβολή ο Κωστής που μεταμόρφωνε τις υπερωρίες σε ρεπά για ελιές. Όλα ξεκινούν από το «δικαίωμα στην αποσύνδεση», να μπορείς, δηλαδή, να κλείνεις το κινητό και τον υπολογιστή σου όταν τελειώνει το εργασιακό ωράριο και να μην είσαι υποχρεωμένος να δέχεσαι μηνύματα, επισημάνσεις και ράιτ θρου εντολές από κανένα αφεντικό.
Ωραία ιδέα, πονετική, προσαρμοσμένη στη νέα εποχή του εικοσιτετράωρου κύκλου εργασιών, όπου είμαστε όλοι και όλες χαμστεράκια στον τροχό. Εννοείται ότι τα ακούνε τα ανωτέρω οι τσέοι και βγάνουν όλες τις καντήλες του κόσμου, αλλά δεν υπάρχουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα σε αυτή τη ζωή, υπάρχουν και τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και το δικαίωμά τους επίσης, να μην φάνε τα πενιχρά μισθά τους στους γιατρούς και στα χάπια…
Οπότε η κυβέρνηση της Αυστραλίας περνάει νόμο που όχι μόνο θα επιτρέπει στους εργαζόμενους να «αποσυνδέονται» μετά από το πέρας της συμπεφωνημένης εργασίας τους, αλλά θα τους δίνει και το δικαίωμα να τρέχουν στα δικαστήρια όσα αφεντικά επιμένουν να τους φορτώνουν δουλειά εκτός ωραρίου. Δια στόματος Άντονυ Αλμπανέζε, πρωθυπουργού της Αυστραλίας, τα είπε σένια και μπροσθόβαρα:
«Αυτό που λέμε είναι ότι άμα δεν σε πληρώνουν για να δουλεύεις 24 ώρες την ημέρα, δεν πρέπει να τιμωρείσαι εφόσον δεν είσαι διαθέσιμος και ονλάιν 24 ώρες την ημέρα»!
Υ.Γ.: Η Ιταλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία έχουν υιοθετήσει, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, το «δικαίωμα στην αποσύνδεση». Αν κερδίσουν οι Εργατικοί τις εκλογές στη Βρετανία, έχουν υποσχεθεί ότι θα πουν κι αυτοί το «ναι».
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost
