Η Τηλεόραση έχει τη λάμψη, το Ραδιόφωνό το κύρος. Η Τηλοψία είναι πεταλουδίτσα, η Ραδιοφωνία κυρία. Το Ραδιόφωνο είναι το Μέσο που αντέχει στον χρόνο. Απειλήθηκε όταν ενέσκηψε τη δεκαετία του ΄60 το πρωτόγνωρο ηλεκτρινικό «θαύμα», η Τηλεόραση (που μας πήρε από τις καρέκλες δίπλα από τον δέκτη και μας κάθισε στις πολυθρόνες απέναντι από το «κουτί»), αλλά ξανακέρδισε θέση σε υψηλό βάθρο. Αντίθετα με την Εφημερίδα που κλονίστηκε συθέμελα όταν ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση (γι’ αυτό πολλοί διευθυντές έψαχναν τότε για την «μετα-τηλεοπτική» εφημερίδα), αντιστάθηκε κάπως μετά από το πρώτο κύμα, αλλά σαρώθηκε από το Διαδίκτυο όταν μας κατέκλυσε από παντού: από pc, από λάπτοπ, από τάμπλετ, από έξυπνα κινητά.
- περισσότερα στο κείμενο του Διονύση Βραϊμάκη στο Harddog ΕΔΩ