Φυσικά και με νοιάζει τι συμβαίνει στον δήμο Αθηναίων, έχω πρόπερτυ στον δήμο Αθηναίων που λένε και στο Στέητς. Να μην ενδιαφέρομαι δηλαδή, να μη νοιάζομαι για το ντουβάρι μου, όλοι οι άλλοι είναι πρωί βράδυ με το κομπιουτεράκι στο χέρι και κάνουν υπολογισμούς κι εγώ θα παριστάνω τον αδιάφορο; Άσε που είναι και πολιτικό το θέμα ενόψει ενοποίησης της ΚεντροΑριστεράς (κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό), παίκτης μας προέκυψε ο νέος δήμαρχος είτε μας αρέσει είτε όχι. Από το πουθενά, το γνωρίζω, αλλά εδώ δεν ήρθαμε για να εξετάζουμε το πεντιγκρί του καθενός, εδώ ήρθαμε για να καταλάβουμε αν είναι άλογο κούρσας ή συντροφιάς. Προσωπικώς δεν έχω καταλήξει ακόμη, αλλά αν κρίνει κανείς από την επίθεση που δέχεται πριν σαραντίσει ακόμη, δεν πρέπει να είναι λίγοι όσοι τον υπολογίζουν στην πρώτη κατηγορία…
Έγραψα «σαραντίσει» όμως και θυμήθηκα την παράδοση της εκκλησίας μας. Πάμε ένα μπρέηκ να τη δούμε, δια της μεθόδου του ευλογημένου κόπυ πάστε:
«Το σαράντισμα είναι ένα πολύ παλιό έθιμο που περνάει από τη μία γενιά στην άλλη και έχει τις ρίζες του στην εκκλησία. Σύμφωνα με το συγκεκριμένο έθιμο λοιπόν, τις πρώτες σαράντα μέρες μετά τον τοκετό, η λεχώνα και το μωρό δεν πρέπει να βγουν από το σπίτι, ούτε να επισκεφτούν κάποιο άλλο γιατί θεωρείται γρουσουζιά και ενδέχεται κάτι κακό να συμβεί σε εκείνη ή το παιδί.
Την σαρακοστή πια μέρα, η μητέρα, μαζί με τη γιαγιά πηγαίνουν το παιδί στην εκκλησία να πάρει την ευχή από τον παπά, ο οποίος παίρνει το μωρό μέσα στο ιερό και το κάνει τρεις βόλτες γύρω από την Αγία Τράπεζα».
Κανονικά, λοιπόν, έστω σαράντα μέρες θα έπρεπε να τον έχουν αφήσει ήσυχο τον Δούκα. Δέχεται ωστόσο πυρά ομαδόν ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Αθηναίων και δεν περνάει μέρα (τι μέρα, ώρα!), που να μην τον βάζουν στο στόχαστρο.
- Μία με τη Βασίλισσης Όλγα που θέλει να την αποδώσει ξανά στην κυκλοφορία,
- δύο με τις καταλήψεις των Πανεπιστημίων που τις στηρίζει,
- τρεις με το Λόφο του Στρέφη που έτζασε την εργολαβία και απέτρεψε την ιδιωτικοποίηση,
- ακόμη και για τον Αθήνα 984 βρήκανε να του γράψουν ότι τον παραδίδει στα νύχια της επαναστατικής αριστεράς, μετά από τόσα και τόσα χρόνια φιλελεύθερης και δημοκρατικής έκφρασης. Να το πω στον φίλο μου τον Μελιγγώνη που αναλαμβάνει διευθυντής, να του φύγει το κονσερβοκούτι απ’ τα χέρια!
Κι αν η εκκλησιαστική παράδοση μιλάει για σαράντα μέρες, η πολιτική παράδοση λέει για τις πρώτες εκατό κάθε πολιτικού προσώπου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, αμέσως έβγαλαν τα χατζάρια απ’ τη θήκη κι επιτέθηκαν στο νέο δήμαρχο, φετούλες θέλουνε να τον κόψουνε και να τον πετάξουνε στα σκυλιά. Εδώ το κλωτσομπουνίδι, το αγκωνίδι, το κουτουλίδι πάει σύννεφο, τον κυνηγάνε τον Χάρη με τη γκωσιά που λέμε και στο Τρίκαλο. Για να μάθει να φέρεται και γίνει ένα ακόμη στρατιωτάκι, ακούνητο, αμίλητο, αγέλαστο…
Ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες, δεν λέω, αλλά έχω την εντύπωση ότι απευθύνονται σε λάθος άνθρωπο. Πρώτον διότι ο Δούκας δεν είναι κανένα παιδάκι για να τρομάζει τόσο εύκολα και δεύτερον γιατί έχει περάσει απ’ το ΕΜΠ και ξέρει τι σημαίνει να ψάχνουν οι απέναντι κάθε δυνατή ευκαιρία για να σε αμφισβητήσουν.
Τα πιο ζόρικα μυαλά είχε στα έδρανα του Μετσόβιου, δεν είχε τίποτις κοτόπουλα να τον κοιτάνε με θαυμασμό. Οπότε κάνει υπομονή, κάνει τα κουμάντα του και πορεύεται κατά τα γούστα του. Θα κάνει και τους συμβιβασμούς του, εννοείται, αλλά να βάλει την ουρά στα σκέλια και να φωνάξει «ήμαρτον», λυπούμαι πολύ δεν το βλέπω και τόσο πιθανό…
Ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες, δεν λέω, αλλά έχω την εντύπωση ότι απευθύνονται σε λάθος άνθρωπο. Πρώτον διότι ο Δούκας δεν είναι κανένα παιδάκι για να τρομάζει τόσο εύκολα και δεύτερον γιατί έχει περάσει απ’ το ΕΜΠ και ξέρει τι σημαίνει να ψάχνουν οι απέναντι κάθε δυνατή ευκαιρία για να σε αμφισβητήσουν.
Τα πιο ζόρικα μυαλά είχε στα έδρανα του Μετσόβιου, δεν είχε τίποτις κοτόπουλα να τον κοιτάνε με θαυμασμό. Οπότε κάνει υπομονή, κάνει τα κουμάντα του και πορεύεται κατά τα γούστα του. Θα κάνει και τους συμβιβασμούς του, εννοείται, αλλά να βάλει την ουρά στα σκέλια και να φωνάξει «ήμαρτον», λυπούμαι πολύ δεν το βλέπω και τόσο πιθανό…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost