Χρόνια αγωνίζεται η Δεξιά να φέρει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Το εμπόδιο του άρθρου 16 προσπαθεί να το ξεπεράσει με πλάγιους τρόπους. Στο παρελθόν απέτυχε παταγωδώς γιατί βρήκε απέναντί της ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα και τις αντιδράσεις πανεπιστημιακών.
Εχει αναγνωριστεί η ισοτιμία των κολεγίων στο επαγγελματικό επίπεδο αλλά δεν της φτάνει, θέλει και προσπαθεί να το πετύχει και στο ακαδημαϊκό. Πιστεύει ότι τώρα είναι η κατάλληλη περίοδος. Με επιχειρήματα του τύπου ότι με την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ (μη κερδοσκοπικά τα αποκαλεί) θα αντιμετωπιστεί το θέμα της φοιτητικής μετανάστευσης και ότι δεν πρόκειται να θιγεί η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ναι, αυτή που όπως δείχνουν τα στοιχεία που δίνουν τα ίδια τα πανεπιστήμια, και υποστελεχωμένη είναι και η χρηματοδότησή της έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό και η αναλογία διδασκόντων - διδασκομένων είναι από τις χειρότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Κλείνουμε τον δρόμο, λένε, στα φημισμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού που θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα και να δημιουργήσουν υψηλού επιπέδου σχολές. Το γεγονός ότι αυτά τα φημισμένα πανεπιστήμια δεν έχουν πάει πουθενά αλλού στον κόσμο τούς είναι αδιάφορο. Το γεγονός ότι η φοιτητική μετανάστευση δεν σταμάτησε με την ίδρυση των κολεγίων που δίνουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τα δημόσια ΑΕΙ είναι γι’ αυτούς μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Το γεγονός ότι τα περισσότερα ιδιωτικά πανεπιστήμια που υπάρχουν και λειτουργούν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης είναι δεύτερης και τρίτης κατηγορίας και δεν είναι ελκυστικός προορισμός για τους νέους είναι άνευ σημασίας. Στα 81 ιδιωτικά πανεπιστήμια της Γερμανίας φοιτά το 1% του φοιτητικού πληθυσμού.
Αυτό που έχει σημασία για την κυβέρνηση είναι να σπρώξει τους νέους ανθρώπους στα ιδιωτικά και φουλ κερδοσκοπικά κολέγια και αύριο, αν περάσουν τα σχέδιά της, στα ιδιωτικά ΑΕΙ. Το έκανε μειώνοντας κατά 20% τις εισαγωγές στα δημόσια ΑΕΙ και θέλει να το διευρύνει. Αυτό που σε τελική ανάλυση έχει σημασία για την κυβέρνησή μας το είπε ο υπουργός-λαγός του συστήματος Μητσοτάκη. Αυτός που μπορεί να μιλάει πολύ, αλλά κάνει τη δουλειά του καθεστώτος και επιβραβεύεται γι’ αυτό αφού παραμένει στη θέση του, έστω κι αν μερικές φορές με τις υπερβολές του φέρνει σε δύσκολη θέση τον προϊστάμενό του και με τις μεταμφιέσεις του εκτίθεται ο ίδιος. Μας είπε λοιπόν ο Αδωνις Γεωργιάδης (περί αυτού ο λόγος): «Η βία της Ακρας Αριστεράς είναι ένας από τους λόγους που η ανάγκη ίδρυσης μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων είναι ακόμη πιο επιτακτική. Για να απαλλαγούμε από όλες αυτές τις νοοτροπίες. Με τον νόμο αυτό κάπου τελειώνει το τελευταίο άπαρτο κάστρο της Ακρας Αριστεράς στην Ελλάδα. Δεν τους έχει μείνει άλλο».
Οταν ο συγκεκριμένος υπουργός, οι όμοιοί του στη Νέα Δημοκρατία και ορισμένοι δημοσιολόγοι μιλούν για βία της Ακρας Αριστεράς, εννοούν τις καταλήψεις οι οποίες, όπως φωνάζουν στα τηλεοπτικά δίκτυα, συνήθως χωρίς αντίλογο, είναι ποινικό αδίκημα και επιλογή μειοψηφιών. Η κατάληψη είναι μορφή πάλης. Η ανώτερη. Πρέπει να είναι το αποτέλεσμα διαδικασιών. Τι βλέπουμε σήμερα; Δεν αρέσει στο καθεστώς αλλά είναι η πραγματικότητα. Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών μέχρι τώρα είναι μαζικές. Τις καταλήψεις τις αποφασίζουν οι συνελεύσεις των σχολών στις οποίες συμμετέχουν πολλοί φοιτητές. Δεν έχουν καμιά σχέση με τις καταλήψεις προηγούμενης φάσης όπου η συμμετοχή ήταν όντως μικρή και γι’ αυτό γρήγορα εκφυλίστηκαν.
Η κυβέρνηση διαισθάνεται τον κίνδυνο και γι’ αυτό επιστρατεύει μεγάλα μέσα. Εκβιάζει πρυτάνεις, απειλεί καθηγητές, ενθαρρύνει εισαγγελείς να παρέμβουν, χρησιμοποιεί κατασταλτικούς μηχανισμούς και προβοκάτορες που είναι στη δούλεψή της για να τρομάξει τους γονείς και τους φοιτητές. Σε ό,τι αφορά τα περί μειοψηφιών, καλό είναι να μην πολυμιλάει γιατί κι αυτή μειοψηφία είναι. Το σαράντα και κάτι τοις εκατό στις κάλπες είναι κοντά στο 20% στο εκλογικό σώμα. Οπότε είναι μειοψηφία και μάλιστα τυραννική, για να παραφράσουμε τον Τοκβίλ.
