Λα τα μινόρια:
«Να σας πω και κάτι ακόμα το οποίο το θεωρώ σημαντικό, κ. Κουβαρά: ξέρετε, πάντα οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δίκαιο γίνονταν από την κεντροαριστερά και κατά κανόνα η κεντροδεξιά ήταν πίσω από τις εξελίξεις.Δεν κρύβονται ρε φίλε οι πραγματικοί έρωτες, τι να λέμε τώρα! Όπως δεν κρύβεται και το άγχος για κάποια πρόσωπα εντός του υπουργικού συμβουλίου, που όχι μόνο δεν έχουν καμία όρεξη να ψηφίσουν το νομοσχέδιο για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφύλων ζευγαριών (τελικά θα προχωρήσουν και τα δύο), αλλά το δηλώνουν κιόλας φόρα παρτίδα. Στην αρχή έπαιξε η διαρροή «άμα δε γουστάρουν, να αφήσουν τους υπουργικούς θώκους», δεν απέδωσε όμως το μάνο α μάνο και αναζητήθηκε άλλη οδός. Βλέπε την προτροπή του Κυριάκου προς τους βουλευτές να κάνουν αποχή άμα δε γουστάρουν, που συνοδεύτηκε από ένα πολύ χλιαρό «όταν κάποιος είναι Υπουργός υπάρχει μεγαλύτερη δέσμευση σε μία συλλογική απόφαση που παίρνει το Υπουργικό Συμβούλιο». Τι ακριβώς σημαίνει «μεγαλύτερη δέσμευση» στη συγκεκριμένη περίπτωση, αδυνατώ να το διευκρινίσω. Να ψηφίσουν «ναι» σώνει και καλά; Να παραιτηθούν σώνει και καλά; Να δηλώσουν ασθένεια; Μόνο ο Γιαραμπής τα κατέχει αυτά…
Θυμάμαι ακόμα, το 1982, όταν ήρθε η μεγάλη επανάσταση στο οικογενειακό δίκαιο, και η Νέα Δημοκρατία καταψήφισε διατάξεις οι οποίες τώρα μας φαίνονται απολύτως προφανείς: η αποποινικοποίηση της μοιχείας, η ποινικοποίηση της οικογενειακής βίας, η δυνατότητα στη γυναίκα να κρατήσει το επώνυμό της. Βλέπετε, λοιπόν, ότι οι κοινωνίες προχωρούν και πρέπει…»
Προσθέτοντας ότι οι παρένθετες μητέρες θα μείνουν εκτός νομοσχεδίου (διαβάστε τον δικηγόρο Βασίλη Σωτηρόπουλο στο τουίτερ, κάνει εύστοχες παρατηρήσεις που δεν χωράνε εδώ), δεν μπορώ να μη σημειώσω την σχετικώς φιλική στάση του πρωθυπουργού απέναντι στον Κασσελάκη (με ένα αμένσιωτο για Πολάκη, αλλά ΟΚ, αναμενόμενο) και την μάλλον οργισμένη αντίδρασή του αναφορικά με τη δήλωση του Ανδρουλάκη ότι «δεν θα δέσει το ΠΑΣΟΚ τα παπούτσια της κυβέρνησης». Κατηγόρησε μάλιστα ο Κυριάκος τον Νίκο, ότι «εργαλειοποιεί ένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Δεν πιστεύω να ξεκινήσει κάνα μπιφ χρονιάρες μέρες και να ψάχνουμε το Πρέντατορ να μας λύσει τις διαφορές…
Όσο για την Εκκλησία, περίσσεψαν τα καλά λόγια και υπογραμμίστηκε ότι «πρεσβεύει η αγάπη», αλλά το ερώτημα αν οι ιεράρχες πριμοδοτήσουν κάποιους γαλάζιους βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν το επίμαχο νομοσχέδιο δεν απαντήθηκε ποτέ. Και πώς να απαντηθεί άραγε, όταν όλοι και όλες γνωρίζουμε ότι τρίβουν τα χέρια τους όχι μόνο οι φιλικοί προς τους παπάδες βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και ο Νατσιός με τον Βελόπουλο; Ολίγη υπομονή απαιτείται και θα το δούμε το έργο στις ευρωεκλογές…
Χρήστος Ξανθάκης
