Βλέπεις ένα παιδάκι που δεν είναι ξανθό, βλέπεις τις σημαίες της Παλαιστίνης να κυματίζουν κάτω από την εξέδρα, βλέπεις και τον νέο Δήμαρχο, που είναι ανοικτό μυαλό, να κρατάει το μικρό κοριτσάκι, και όλο αυτό το κάνεις ρεπορτάζ, το οποίο ανεβάζεις στην υψηλής επισκεψιμότητας ιστοσελίδα σου: «Ανέβηκε (ο Δήμαρχος) στη σκηνή με ένα κοριτσάκι από την Παλαιστίνη», λες στο κοινό σου. Πάλι καλά που δεν γράφεις ότι είναι βομβόπληκτο, ασυνόδευτο, εκτοπισμένο από τη Γάζα.
Διαδίκτυο είσαι, ό,τι θέλεις γράφεις, και αν σου στραβώσει η «είδηση» την αλλάζεις. Όπως έγινε και με τη συγκεκριμένη, οπότε γράφεις το σωστό, ότι δηλαδή ο Δήμαρχος «ανέβηκε στη σκηνή της πλατείας Συντάγματος με την κόρη της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Νάσου Γαλακτερού».
.jpg)
Στην ιστοσελίδα γλιτώνεις την γκάφα, αφού δεν είσαι εφημερίδα, στην οποία όταν πατηθεί το κουμπί τού πιεστηρίου ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Γι’ αυτό «στα χρόνια της εφημερίδας προσέχαμε τι γράφαμε» αναφέρει σε ανάρτησή του, μαζί με τα δύο κείμενα που εικονογραφούν τούτο το θέμα (αναγραφόταν και η ιστοσελίδα), ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τσακίρης, ο οποίος ανήκει σε εκείνη τη δημοσιογραφική γενιά που γαλουχήθηκε στις εφημερίδες πριν περάσει για χρόνια, και με επιτυχία, στην τηλεόραση. «Ό,τι έγραφε στο χαρτί δεν ξέγραφε και μετά από τέτοια βλακεία έπρεπε να αλλάξεις επάγγελμα, ειδικά αν δεν είχες προστάτη» συμπληρώνει.
Στην εποχή του ίντερνετ τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και πολύ εύκολα. «Μπαίνεις πάλι στη διαχείριση του άρθρου και αλλάζεις το κείμενο διορθώνοντας την κάθε παπαριά σου. Δεν χρειάζεται μάλιστα να αλλάξεις επάγγελμα. Βέβαια έτσι κι αλλιώς αυτό δεν είναι κανονική δημοσιογραφία» γράφει ο Δημήτρης. - από το harddog