Τρεις αλλεπάλληλοι πυροβολισμοί, τρεις εύστοχες βολές. Στο κεφάλι! Το πλάνο που κατέγραψε η ακίνητη κάμερα στο αιματηρό επεισόδιο στο Γκάζι είναι σαν βγαλμένο από γκανγκστερική ταινία. Ο εκτελεστής σωματώδης, μπρατσωμένος, φορώντας κοντομάνικο στο ξημέρωμα μιας βροχερής μέρας του Δεκέμβρη. Αδίστακτος, τραβάει πιστόλι, περιστρέφει το τεντωμένο χέρι και χωρίς να σταθεί για να σημαδέψει, πυροβολεί τους τρεις στόχους. Μπαμ, μπαμ, μπαμ! Ψυχρός και ψύχραιμος, σαν να αδειάζει το όπλο σε άψυχες κούκλες σε διαγωνισμό σκοποβολής.
Βλέποντας το πλάνο ξαφνιαζόμαστε από την άνεση του σκοπευτή. Δεν ξαφνιαζόμαστε από την άνεση που κυκλοφορούν πλέον στην Ελλάδα τα όπλα. Γιατί γεμίσαμε από συχνές ανεμπόδιστες εκτελέσεις σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Γιατί οι δολοφόνοι σκοτώνουν έναν τολμηρό ρεπόρτερ έξω από το σπίτι του και μένουν ασύλληπτοι. Γιατί πριν από τρεις μήνες εκτελέστηκαν ταυτόχρονα μέσα στο αυτοκίνητό τους στην Αρτέμιδα έξι άνδρες, γαζωμένοι από επιδέξιους εκτελεστές. Γιατί στη χώρα το έγκλημα ακμάζει και το πιστολίδι συνεχώς αγριεύει. Γιατί έχεις την αίσθηση ότι μπορεί ο καθένας να αποκτήσει ένα όπλο από κυκλώματα που κινούνται στο σκοτάδι.
Και γιατί δεν ξέρεις πότε και πού θα βρεθείς, με αφορμή ένα ασήμαντο επεισόδιο, απέναντι σε μια κάνη που σημαδεύει εσένα ή τον άγνωστο διπλανό σου. Το καταμεσήμερο ή στο τέλειωμα της νύχτας.
- από το Harddog