Το γήπεδο είναι εδώ και χρόνια ένας επικίνδυνος τόπος, μια παγίδα, ένας χώρος όπου, αν η κατάσταση ξεφύγει, στην καλύτερη περίπτωση θα κρατηθείς σε ομηρία ώσπου να ολοκληρωθεί η έρευνα, στη χειρότερη θα τραυματιστείς ή θα βρεθείς τουλάχιστον σε νοσοκομείο, αν όχι κάπου ασύγκριτα πιο δυσάρεστα.
Μόνο στο γήπεδο υπάρχει ο κίνδυνος; Τώρα πια όχι. Μπορεί να μαχαιρωθείς στη γειτονιά σου, να ανατιναχτείς περνώντας έξω από σύνδεσμο οπαδών, να κυνηγηθείς οπουδήποτε βρεθείς.
Ο αθλητικός φανατισμός παράγει καμένα μυαλά. Παλαιότερα απλώς αρπαγμένα, τώρα πλέον απανθρακωμένα. Μυαλά που αρπάζουν το μαχαίρι, τη φωτοβολίδα-στιλό ή το πιστόλι για τις ναυτικές φωτοβολίδες και χτυπάνε στο ψαχνό.
Αλλά αυτόν τον φανατισμό κάποιοι υποδαυλίζουν. Με τις φωνές τους, με τις διαμαρτυρίες τους, με το αίσθημα αδικίας που μεταδίδουν, με τα γραπτά τους. Μπορείς να τους πεις και ηθικούς αυτουργούς για ό,τι συμβαίνει μέσα και έξω από τα γήπεδα. Είναι αυτοί που έχουν βοηθήσει να καούν μυαλά και να καταστραφούν ή να χαθούν ζωές.
- από το Harddog
