Από δύο ανθρώπους που εκτιμώ βαθύτατα άκουσα προχθές δύο εντελώς αντικρουόμενα -μεταξύ τους- πράγματα. «Η Εφημερίδα των Συντακτών είναι κατά του Κασσελάκη» ο πρώτος. «Η Εφημερίδα των Συντακτών είναι υπέρ του Κασσελάκη» ο δεύτερος. Με διαφορά λίγων ωρών μεταξύ τους.
Επαναλαμβάνω από δύο πολύ σοβαρούς και μετρημένους ανθρώπους, όχι από τίποτε σχολιαστές του facebook και τρολ του Twitter. Διότι, εκεί ζούμε μία πραγματική κόλαση τον τελευταίο μήνα, με όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας πω δύο παραδείγματα για δύο σπουδαίους δημοσιογράφους της εφημερίδας μας, τον Τάσο Παππά και τον Δημήτρη Ψαρρά. Δύο δημοσιογράφους δηλαδή με δεκαετίες σοβαρής και μετρημένης δημοσιογραφίας.
Τον Τάσο κάποιος τον αποκάλεσε (και συγγνώμη για τις εκφράσεις) «παπάρα» και τον Δημήτρη «σκατό». Επειδή είχαν γράψει δύο άρθρα εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη (και ο Παππάς όχι και τόσο, εδώ που τα λέμε). Και έχει συμβεί και το αντίθετο φυσικά, τότε που η Χριστίνα Κοψίνη έγραψε ένα άρθρο εναντίον της Έφης Αχτσιόγλου. Εισέπραξε και αυτή με τη σειρά της τους χαρακτηρισμούς της. Θα μου πείτε, βέβαια, μωρέ δίνεις κι εσύ σημασία στα social media; Δίνω όσο πρέπει.
Τέλος πάντων, αυτό που ζούμε τους τελευταίους δύο μήνες με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτοφανές. Τουλάχιστον για μένα. Δεν ξέρω αν υπήρχε τέτοιο πολεμικό κλίμα και παλιότερα στις διασπάσεις της Αριστεράς, ούτε τις θυμάμαι για να είμαι ειλικρινής και ούτε ποτέ ήμουν μέλος κόμματος. Εμφύλιος. Αλλά, τώρα, σήμερα, κάπου έλεος. Μπάστα. Δεν τολμούμε να γράψουμε κάτι και έχουμε στρατιές να μας βρίζουν. «Σταμάτησα να διαβάζω την “Εφ.Συν.”» έγραψε κάποια χθες στο Twitter. «Ξεκίνησα συνδρομή στην Εφ.Συν.» έγραψε ένας άλλος. Έτσι είναι αυτά, θα πείτε. Σωστά. Δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους.
Δ. Κανελλόπουλος / ΕφΣυν