Υπόθεση εργασίας: Ας πούμε ότι ο κ Κασσελάκης ανέβαινε στο βήμα της Κεντρικής Επιτροπής και εκφωνούσε έναν λόγο σύντομο, χωρίς απειλές και χωρίς οργή, έναν λόγο ήρεμο με στοιχεία.Αν έλεγε δηλαδή: «Συντρόφισσες και σύντροφοι ξέρω ότι όλοι και όλες σ' αυτήν αίθουσα αιφνιδιαστήκατε με την εκλογή μου στη θέση του προέδρου. Ούτε εγώ το περίμενα, Συνέβη όμως. Κι αυτό δεν αλλάζει. Θέλω να απευθυνθώ σ' αυτούς και σ' αυτές που αιφνιδιάστηκαν δυσάρεστα. Καταλαβαίνω όσους διαφωνούν. Δεν καταλαβαίνω όμως αυτούς και αυτές που από την πρώτη μέρα άρχισαν να με πολεμούν και μάλιστα δημόσια. Δεν είχαν περάσει ούτε 24 ώρες από την εκλογή μου και ξεκίνησε το πριόνισμα της καρέκλας μου. Και τι δεν άκουσα. Ότι είμαι φυτευτός, ότι έχω αποστολή να αλλάξω τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν με αναγνωρίζουν για πρόεδρο, ότι με καθοδηγεί η διαπλοκή, ότι «δεν κάνει το παιδί» και πολλά άλλα, μερικά προσβλητικά. Δεν αντέδρασα σε πρώτο χρόνο αν και θα έπρεπε. Σας ρωτώ όμως, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που είπαν όλα αυτά δεν πρέπει να ζητήσουν συγνώμη; Δεν πρέπει να ανασκευάσουν με κάποιο τρόπο; Δεν οφείλουν να ανακαλέσουν; Αν αρνηθούν να το πράξουν έχουν θέση στο κόμμα; Σε ποιο κόμμα του κόσμου οποιασδήποτε ιδεολογικής απόχρωσης θα γινόταν ανεκτή τέτοια συμπεριφορά;».
Αν λοιπόν ο κ. Κασσελάκης έλεγε μερικά από τα παραπάνω, αν εμφανιζόταν διαλλακτικός, δεν θα ήταν διαφορετικό το κλίμα; Δεν θα είχαν υποχρεωθεί οι διαφωνούντες να το ξανασκεφτούν; Αυτός όμως προτίμησε την πόλωση, πούλησε τσαμπουκά, εξαπέλυσε με ύφος αλαζονικό επιθέσεις σε πρόσωπα που είναι χρόνια στο κόμμα, χλεύασε τις απόψεις τους με κακής ποιότητας ατάκες και τους έδειξε την έξοδο. Καλώντας τους να διαλέξουν «ή στο κόμμα και σιωπηλοί ή εκτός του κόμματος» είναι σαν να τους έλεγε ότι δεν έχετε θέση στον ΣΥΡΙΖΑ. Στον ΣΥΡΙΖΑ μου.
Μίλησε σαν ιδιοκτήτης ενώ είναι ενοικιαστής.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (12.11.2023)
