Σουρούπωνε και ο Γιακουμής έφτανε σπίτι κατάκοπος. Δεν είναι εύκολη δουλειά τα logistics. H πιτσιρικαρία με τα κοντοπαντέλονα έπαιζε πεντόβολα στο δρόμο. Έβαλε το κλειδί στην πόρτα, άνοιξε και αμέσως κατέκλυσε τα ρουθούνια η μυρωδιά. Η Παγώνα είχε κάνει γεμιστά (ορφανά, πού λεφτά για κιμάδες). «Καλώς τονα τον κύρη μου», του είπε το στεφάνι του. Το σπίτι μοσχοβόλαγε. Η Παγώνα το είχε περάσει όλο το σπίτι με πανίσχυρο VIM.
Έστρωσε τραπέζι. Τα γεμιστά, αγγουροντομάτα και λίγη ρετσίνια από τ’ αμπέλι του κυρ- Τάκη, του κουτσού. «Άνοιξε το κουτί να δούμε Ευαγγελάτο», του είπε η Παγώνα και έκατσε μαζί του στο τραπέζι. Την ώρα που ο Νίκος βολόδερνε στα τούνελ της Χαμάς, ο Γιακουμής πήρε το πηρούνι στο χέρι, αλλά δεν έβαλε μπουκιά στο στόμα. «Παγώνα, πήγες 2-3 κομμάτια, στον Βαγγέλη, τον γείτονα, που ‘χει παιδιά στη ξενιτιά;», «Όχι, Γιακουμή μου, δεν άδειασα, έτριβα τα σοβατεπιά», «Αμέσως μόλις φάμε να πας, Παγώνα, εμείς τον γείτονα τον έχουμε ψηλά, τον νοιαζόμαστε σα δικό μας άνθρωπο» και αμέσως έκοψε τη μισή πιπεριά και την έχωσε στο στόμα του.
«Γιακουμή μου, να σου πω, καλέ μου, δε βγαίνει ο μήνας, μήπως να κρατούσες τα βιβλία του Παντέλου, του φαναρτζή, μαύρα θα στα δίνει». Το βλέμμα του Γιακουμή αγρίεψε: «Μη το ξαναπείς αυτό, Παγώνα, εμείς είμαστε άνθρωποι του νόμου, τέτοια πράγματα δεν κάνουμε. Κάνε υπομονή, θα έρθουν λεφτά από τα αφεντικό μου, από τα stock options».
Η Παγώνα τον κοίταξε με θαυμασμό. «Είσαι θησαυρός, Γιακουμή μου, και στο καλό και στο κακό, πάντα αισιόδοξος». Άπλωσε το χέρι του στο μάγουλο της «Παγώνα μου, εμείς είμαστε νοικοκυραίοι άνθρωποι που πιστεύουμε στο ελληνικό όνειρο. Όλοι μαζί θα χτίσουμε το μέλλον μας με την πατριωτική Αριστερά». Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της Παγώνας και μετά στο χέρι του Γιακουμή. Το φως του δειλινού έλουσε τα πρόσωπα τους. Μια νέα εποχή ξημέρωνε για τη χώρα.
Δημήτρης Σούλτας (facebook)