Αλήθειες να λέμε παιδιά και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Την επομένη των Ευρωεκλογών, αρχίζει η ανασυγκρότηση της ΚεντροΑριστεράς!Αυτό μας κάνει ένα μεγάλο κόμμα και όχι δύο ή τρία μικρομέγαλα, ένα κόμμα ικανό να αντιμετωπίσει και να κερδίσει, γιατί όχι, την κραταιή ΚεντροΔεξιά.
Δεν ξέρω αν θα το λένε ΠΑΣΟΚ, δεν γνωρίζω αν θα το λένε ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχω υπόψη μου αν θα το λένε Προοδευτική Συμμαχία, ούτε καν ΑΟΡΑ, πως διάολο το βάφτισε εκείνο εκεί το όραμά του ο Βίτσας. Δεν θα μείνουμε στα ονόματα, αυτά είναι για τα διαφημιστικά γραφεία και ούτε καν ο Σταν Γκρήνμπεργκ δεν τα καταδέχεται πλέον. Σημασία έχει ότι όλες οι διεργασίες που αυτή την εποχή διεξάγονται υπογείως, ξαφνικά θα γίνουν δημόσιες. Αφού γραφτεί στο τεφτέρι, το αποτέλεσμα το εκλογικό…
Οπότε είναι ένα βήμα μπροστά για τον ΣΥΡΙΖΑ που θα φτάσει ως τις Ευρωεκλογές δίχως την πλειοψηφία της Ομπρέλας. Την πλειοψηφία λέω, καθότι δεν αποχώρησαν όλα τα στελέχη της από την Κουμουνδούρου, ουκ ολίγα είναι όσα αρνήθηκαν (για πολλούς και διάφορους λόγους) να παραδώσουν τις κομματικές τους ταυτότητες. Αλλά πες ότι φύγανε οι φρεγάτες και μείνανε οι ψαρόβαρκες, οπότε όσο και να προσπαθήσουν μεγάλο ντόρο δεν θα κάνουν. Και δεν θα ακούγονται από πρώην υπουργούς στα κανάλια, διάφορα απίθανα για υπόγες, τρολάκια και σκοτεινά ιντερνέτια…
Να μη λησμονήσουμε ότι η ομάδα του Τσακαλώτου (ο ίδιος τη βάφτισε έτσι), απαιτούσε και σκληρή μετακίνηση προς τα αριστερά, παρότι η ηγεσία της όχι μόνο ψήφισε μνημόνιο κάποτε αλλά υπηρέτησε κιόλας το πλαίσιο το μνημονιακό. Περασμένα ξεχασμένα θα μου πείτε, εδώ ο άλλος έβριζε πατόκορφα τον Κυριάκο και τώρα είναι υπουργός του, αυτά μας μαράνανε; Έχει όμως μια σημασία σε επίπεδο σύγκλισης της ΚεντροΑριστεράς, καθώς άλλο πράγμα είναι να ξεκινάς από απόσταση χιλιομέτρων και άλλο από απόσταση αναπνοής. Στη μία περίπτωση χρειάζεσαι βδομάδες και μήνες ίσως και στη δεύτερη μερούλες μόνο…
Και το βήμα πίσω; Το βήμα πίσω είναι ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη η ομάδα της Έφης (ο Τσακαλώτος την αποκάλεσε έτσι, μη βρούμε κάνα μπελά τώρα!), προς τα πού θα το πάει το στόρι. Θα συνεχίσει να πλακώνεται με τον Κασσελάκη στο πλαίσιο της ανακοίνωσης ή θα επιδείξει ανοχή και θα επιδιώξει μίνιμουμ συνεργασία; Αν συμβεί το πρώτο, βράσε ρύζι ΣΥΡΙΖΑ. Θα συρθεί με φουλ καυγά ως τις κάλπες, θα τον γλεντάνε τα κανάλια, θα δυστροπήσει το πόπολο, θα ξημερώσει η επομένη των εκλογών με τον Ανδρουλάκη καβάλα στο φρήντομ. Αν συμβεί το δεύτερο, υπάρχουν πολλές ελπίδες για δεύτερη θέση και καλύτερη διαπραγμάτευση. Ως την ώρα, όμως, που θα μάθουμε τις πραγματικές προθέσεις της Αχτσιόγλου, το βήμα είναι με την όπισθεν…
Όσο για το βήμα στο πλάι, αφορά στον ίδιο τον Κασσελάκη. Ο τύπος απέδειξε ότι εκτός από φωτογενής και εύγλωττος είναι και πλέηερ, όταν είπε «ρέστα» με την πρόταση για δημοψήφισμα επί των διαγραφών. Εκεί σφίξανε τα γάλατα και εξαναγκάσθηκαν οι απέναντι σε κινήσεις θεατράλε της κακιάς συμφοράς. Το κατάλαβε πρώτος ο Τσακαλώτος ότι χάθηκε η πρωτοβουλία και σφύριξε την αποχώρηση, αλλά η Έφη και οι συν αυτή χάθηκαν στην ομίχλη του πολέμου. Και μην μιλήσω για τον Διονύση Τεμπονέρα, που μπορεί να είναι κορυφαίος εργατολόγος και σπουδαία τηλεοπτική προσωπικότητα, αλλά τα τερτίπια της πολιτικής δεν τα κατέχει ακόμη και οι πιρουέτες του προκαλούν μάλλον αμηχανία παρά συσπείρωση. Όπως αμηχανία προκάλεσε κάποιες στιγμές και ο Κασσελάκης από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής, όταν θύμισε λίγο Κουτσόγιωργα σε φάση «χύμα και τσουβαλάτα». Οπότε στο πλάι το βήμα για τον φρέσκο πρόεδρο και αναμένουμε τις επόμενες κινήσεις του. Δείχνει ότι μαθαίνει γρήγορα πάντως, προσόν σημαντικό για κάθε πολιτικό οιασδήποτε αποχρώσεως…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (13.11.2023)